Heilige koeien in het doolhof...
Het Ganga Fuji Home in Varanasi. Ergens in een van de smalle steegjes die het doolhof van de oude stad vormen. Gisteravond met hulp van een commisiemannetje uiteindelijk gevonden. Het maakte even niet meer uit, normaal vragen we ze vriendelijk om op te donderen, nu na een leuke wandeling door de stad met het zweet op het voorhoofd wilden we maar twee dingen; douchen en slapen!Nou ja, na die douche voelde het al weer een stuk beter. Eerst nog maar even wat eten op het dakterras van ons guesthouse. Het is een van de hoogste gebouwen in de oude stad en je hebt een prachtig uitzicht. Tenminste overdag, want 's avonds is het uitzicht over Varanasi vooral heel donker. De smalle steegjes laten weinig licht omhoog stralen. Ons etentje is er niet minder om, een heerlijk warm temperatuurtje, voortreffelijk eten, kon het nog mooier beginnen?
Kokerboompjes
Vertrek uit Sossusvlei betekent eerst weer een uurtje of wat gravelroad. Het is dezelfde weg als welke we heen genomen hebben en ditmaal rijden we met het zonnetje in de rug. Wederom overnacht in Mariental bij de “La vida inn”. De dag er op richting Keetmanshoop. Dit gaat lekker snel want vandaag de hele dag asfaltweg. In Keetmanshoop eerst even de voorraden aangevuld en vervolgens een 20 kilometer richting het oosten naar een campsite bij het kokerbomenwoud.
Regenachtig El Chalten
We zijn in een uurtje of vier van de zuidelijke helft naar de noordelijke helft verhuist van Nationaal park Los Glacieres. Het sightseeing bij de gletsjer wordt weer ingeruild voor actief in de weer op de paden van het gebied rondom El Chalten. El chalten is een dorpje van nog geen 25 jaar oud. Ooit opgericht om de Argentijnse aanwezigheid bij een grensconflict met Chili te aan te tonen. En inmiddels profileert het zich als “trekking capital of Argentina”. Vanwege de uitgebreide mogelijkheden om de benen te strekken in deze omgeving.
Van Ushuaia naar Punta (pinquin) Arenas
Om vijf uur s ochtends staan we op een parkeerplaats ergens in het centrum van Ushuaia. Nog pikdonker, beetje druilerig weer, echt iets om je bed voor uit te komen. Maar ja, de bus naar Punta Arenas vertrekt op dit fraaie tijdstip dus we moeten wel. Het eerste stuk is het nog donker en regent het flink. Bij het eerste daglicht klaart het wat op en zien we eindelijk de enorme vlaktes waar we nu over rijden.
Hup Aussie's hup....
Vanochtend eerst wat emails rondgestuurd. Onze Tibettrip blijkt bijna een week eerder te kunnen starten, de permits zijn sneller te regelen. We vertrekken nu 27 April. Een mooie meevaller dus. Daarna met de bus naar Lijang. Eigenlijk een luilekker ritje, want het duurt maar drie uur en de weg is in goede staat. Ook vandaag weer heerlijk weer. Als we in Lijang aankomen worden we gedropt bij het busstation. Dat ligt echter nogal een eindje van de oude stad waar we een willen dus tijd om een stukje te lopen. Een brede straat die we door lopen is helemaal afgezet door de politie. Even later blijkt waarom; we lopen langs het stadion en daar wordt vanmiddag de interland China - Australie gespeeld. Bij de ingang staan wat vrouwen met kaarten te zwaaien. Het lijkt ons wel wat en voordat we het weten hebben we twee kaarten voor de wedstrijd van over 1 1/2 uur. Nu nog een guesthouse...
Kilometers maken in Western Australia
We zijn nu een week aan het reizen door de grootste provincie van Australie; Western Australia. Deze provincie beslaat ongeveer een derde van heel Australie en er woont nog geen 10e van de 20 miljoen mensen die totaal in dit land wonen. Het is hier dus vrij dun bevolkt om maar eens een understatement te gebruiken. De afstanden tussen de plaatsen zijn groot en gaan vooral door "niets".Uitgestrekte rode vlaktes met lage struiken en om de zoveel honderd kilometer een roadhouse.