Onze vlucht naar India verliep voorspoedig, een uurtje vertraging in Londen maar dat werd onderweg weer goedgemaakt want we kwamen keurig op tijd in Delhi aan. Hier de bus genomen van het internationale vliegveld naar het deel voor de binnenlandse vluchten. Het domestic deel is een stuk moderner dan de internationale luchthaven. Net nieuw. Hier wachten we een paar uurtjes op onze vervolg vlucht naar Amritsar. Even na de middag de lucht in met Jetair.
Van Amritsar gaan we naar Dharamsala. Er gaat een directe bus maar die vertrekt pas na de middag en dan kom je 's avonds pas zo laat aan. En we willen graag wat eerder arriveren dus gaan we voor de overstap in Pathankot. Deze bus vertrekt wel vroeg en zo staan we in het ochtendzonnetje op het busstation van Amritsar. Valt alles mee hier, het is een modern en schoon busstation. Dit in tegenstelling tot alles wat er voor komt rijden want dat zijn weer bussen uit het jaar kruikie...
Vandaag op pad in McLeod Ganj. Hier en in de wijde omgeving van Dharamsala wonen de Tibetanen die hun vaderland zijn ontvlucht. De Tibetaanse regering in ballingschap zetelt ook in McLeod en natuurlijk heeft de Dalai Lama hier zijn residentie. Het is dan ook een gemixed Indiaas - Tibetaans straatbeeld. Veel vrouwen in traditionele Tibetaanse kleding en een lading shops met Tibetaans handwerk.
Het is nog steeds monsoon in Noord India. En dat betekend dus veel regen. De afgelopen dagen zo goed als continue. En ook hier is men verbaasd dat het zo lang doorgaat, eigenlijk hoort het half september wel eens over te zijn, en ook zo heftig is. En al dat water moet zo zijn weg vinden door de bergen, en de gevolgen daarvan ondervonden we op ons busreisje van Dharamsala naar Manali.
Het is tien uur 's ochtends en opeens draait iemand de knop om! Dagen lang vrijwel nonstop regen en nu is het droog. Langzaam verdwijnt de grauwe grijze sluier en komt er wat blauwe lucht en een voorzichtig zonnetje. En eindelijk kunnen we vanaf ons balkon zien wat een prachtige omgeving dit is. Het dal waarin we zitten heeft prachtige groene bossen op de hellingen waartussen enorme watervallen naar beneden kletteren. Daarachter liggen de hogere kale bergen met witte toppen. Een prachtig plaatje.
Vertrek uit Manali. We hebben drie dagen geleden onze tweedaagse busreis naar Leh geboekt en gaan de avond tevoren nog even langs het reisbureau om de gegevens van de bus door te krijgen. Opeens blijkt het weer erg moeilijk. We zijn kennelijk de enigen die geboekt hebben en ze willen de bus niet alleen voor ons laten rijden. Begrijpelijk, maar de alternatieven staan ons niet aan. We kunnen of vannacht om twee uur met de eendaagse busreis mee. Of een vage optie met een terugkerende jeep die misschien beschikbaar zou zijn. Zien we beiden niet zitten en er wordt wat heen en weer gebeld. Opeens blijkt ons twaalfpersoons minibusje wel beschikbaar en wordt deze aangevuld met locale mensen die naar Leh gaan. Maakt ons niet uit, we gaan nu gewoon op de afgesproken tijd.
Vandaag gaan we op pad. Eindelijk doen waar we toch wel een beetje voor gekomen zijn. Lekker de beentjes strekken! We gaan voor een paar dagen lopen door Sham in Ladakh.
Maar eerst een stukje met de bus. Inmiddels weten we de steegjes binnendoor hier in Leh en in 10 minuten lopen staan we op het busstation. Druk is het er nog niet en de bus naar Alchi staat al klaar.
Leh is eigenlijk een groot dorp. Het mag dan een stad heten maar het heeft het overzichtelijke van een dorp. Hoofdstraat, oude stad, wat straatjes er om heen en de rest is buitenwijk of al weer agrarisch gebied. Wij zitten met ons guesthouse ook tussen de landjes met graan. Vijf minuten lopen vanuit het centrum en je zit kompleet in de rust. En het is hier voor Indiase begrippen al uitermate relaxed. Geen tuktuk's op straat en veel minder mensen. We hebben al vaker tegen elkaar gezegd dat Ladakh weliswaar in India ligt maar dat het eigenlijk geen India is. De mensen en cultuur, het is zo'n verschil met de rest van India.
