Ochtend in Xining. Vroeg opgestaan en een taxi genomen naar het busstation. Tien loketten op rij en voor elk loket een rij wachtenden. Dus maar aangesloten. Gelukkig hebben we gisteravond een van de meisjes in het hostel wat engels sprak even onze wensen in het Pinyin op papier laten zetten zodat er bij het loket enkel een briefje en een bankbiljet door het gat in het raam hoeft en er twee tickets retour komen. Voila!

Vandaag wederom vroeg uit de veren om een bus te halen. Naar Xiahe ditmaal. En er gaat er maar eentje per dag dus op tijd is wenselijk... We zitten vrij dicht in de buurt van het busstation en lopen dus maar heen. De dame achter het loket begint druk nee te gebaren als we onze bestemming laten zien. Nu is Xiahe een van de plaatsen die regelmatig gesloten wordt voor buitenlanders als er onrust is is in de Tibetaanse gebieden dus we zien onze geest al weer dwalen... Zou Xiahe niet te bereiken zijn?

Lees meer

De route tussen Xiahe en Langmusi gaat over de hoogvlaktes met de uitgestrekte graslanden. Dit is waar de nomaden rondtrekken met hun vee. Prachtige stukje China, de groene heuvels tot in het oneindige met een strak blauwe hemel er boven. En het is heel comfortabel reizen want de weg is net vernieuwd en we zitten helemaal voor in een luxe touringcar. Het gaat dan ook lekker snel en met de middag zijn we al in Langmusi.

Het is weer vroeg als we vertrekken uit Langmusi. Er is nog weinig volk op straat en de meeste actie komt van de boer die z'n yaks door de straten drijft. Mooie beesten zijn het, zo groot en indrukwekkend en evengoed zo schijterig als je op ze afloopt. Het is de enige afleiding op dit uur want verder blijft het stil. Iets te stil eigenlijk want de bus komt niet opdagen.

Songpan is opgeleukt. In de belangrijkste straat zijn de gebouwen voorzien van een nieuwe houten voorgevel. Een beetje een sfeertje van een Oostenrijks wintersportoord. En eerlijk is eerlijk, het is ze best aardig gelukt. Het heeft nu een veel meer sfeervolle uitstraling. Daarbij heeft het twee authentieke overdekte bruggen, twee stads poorten van honderden jaren oud  en een herbouwde stadsmuur die het de moeite maken om hier langs te komen.

Wenchuan in de plaats waar het epicentrum lag van de aardbeving van 2008. Meer dan 88.000 mensen kwamen om 11.000.000 raakten dakloos. Kille getallen die de enorme schaal van verwoesting aangeven. Als we de bus nemen naar Chengdu rijden we dwars door dit gebied. En wat blijkt, ogenschijnlijk is er nog maar heel weinig van te zien. Wenchuan is een geheel nieuwe stad waar alles weer zijn gang lijkt te gaan.

De oude straatjes van Langzhong glimmen in het avondlicht door de vele regen van vandaag. Uren heeft het geregend maar gelukkig is het nu weer droog. We  wandelen langs scheefgezakte houten huisjes met de kenmerkende grijze pannen op het dak. Langzhong is zo'n stadje met een oud historisch centrum. Gelukkig is dit nog een “levend” oud stadje.