Huaraz is een plaats op 3300 meter hoogte tegen de Cordillera Blanca. Dit bergmassief bestaat uit een groot aantal toppen van boven de 6000 meter waaronder de hoogste berg van Peru en de subtropische wereld, de Huascaran.
Het is een befaamd klimgebied en trekt klimmers uit de hele wereld. Maar aangezien het nu absoluut geen klimseizoen is, is het er heel rustig.
We hebben een prachtig hostel iets uit het centrum op een heuvel gelegen en vanaf het dakterras heb je een magnifiek uitzicht op de omliggende bergen.

Na La Paz gaan we naar het Titicaca meer en wel naar het plaatsje Copacabana. Copacabana ligt direct aan het meer vlak bij de grens met Peru. Het is een echt vakantiedorp. Veel mensen uit La Paz komen hier ook voor een paar dagen vakantie houden. Het is dan ook een gezellige brei van restaurantjes en hostels en de gewone straathandel.

Lees meer

We hebben vrij lang getwijfeld over hoe naar Machu Picchu te gaan. Via de wereldberoemde inka trail of met de trein. Enerzijds willen we de Inca-trail wel gaan lopen, maar het massale weerhoudt ons er een beetje van. Het is zo enorm populair dat je soms wel met 500 man tegelijk de berg opgaat. Daarbij is het hier in Cusco een beetje doorgeslagen wat de prijzen betreft. Misschien is het de Hollandse zuinigheid, maar alles is hier wel erg veel duurder.

De busreis van Cusco naar Arequipa neemt de hele dag in beslag. Na "Escape from Sobibor", "15 minutes", "The Rock" en een hele vage Latin politiefilm rollen we Arequipa binnen. Het is nu niet een eerste aanblik die erg uitnodigend is. De stad is midden in de woestijn gebouwd en de buitenwijken zijn opgetrokken in het steengruis. Onverharde wegen en veel lelijke bouwsels. Overal steekt het betonijzer uit de gebouwen, waarschijnlijk om "ooit' nog eens wat aan te kunnen bouwen.

Om half zes gaat het wekkertje en een half uur later worden we opgepikt door een taxi. Met een noodgang al toeterend naar het busstation gereden en dus ruim op tijd aanwezig. Hier ontmoeten we de anderen die meegaan met de trip. Michael, John, Tessa, Volkan, Itana en Helen. Achtereenvolgens uit Australie, Engeland, Duitsland en Engeland. Weer een internationaal gebeuren dus. De gids is Irene, een stevige Arequipaanse jongedame.

Al een paar dagen loop ik met het idee om een van de vulkanen in de omgeving te beklimmen. Er liggen er hier een heel stel in de nabijheid van Arequipa; de Misti (5820), Sabancaya (5976), Hualca Hualca (6025), Ampato (6288) en Chachani (6090). De Misti en Chachani zijn echt heel dichtbij en ook goed te zien vanuit Arequipa, tenminste als het helder is. De Misti is een vulkaan uit het boekje, prachtige conische vorm en bovendien werkend, dus met een krater vol bubbels.

Is Anita de eerste dag met twee anderen een tripje maken door de omgeving. Langs dorpje's, kerken, oude landhuizen en mooie uitzichtpunten. Terug in de stad het internet even bijgewerkt en 's avonds eten bij een van de balkons op het plaza zodat er een mooi uitzicht is op het plein.

De busrit van Arequipa naar Nazca duurt zo'n tien uur. Zodra we Arequipa verlaten is het gedaan met de hoogvlakte en zakken we naar zeeniveau. Bijna zeven weken op hoogte geweest. We rijden nu weer de woestijn in. De enorme zandduinen liggen van ver in het binnenland tot in de zee. Het is een onherbergzaam ruig landschap, maar mooi om te zien. Het hele stuk tot Nasca blijft woestijn, onmetelijk groot.

Ons laatste stuk Peru gaat weer via de kust. Via de PanAmericana naar het noorden. Zo gauw als we de bergen van Cordillera Blanca uit zijn wordt het landschap weer vlak en steeds droger om uiteindelijk gewoon weer in woestijn te eindigen. En die woestijn rijden we nu dus door richting het noorden.