De rit van Pnohm penh naar Sihanoukville gaat weer over een goede weg. En het schiet dus lekker op. Eenmaal gearriveerd wandelen we eerst op ons gemak langs een aantal guesthouse's tot we een aardig beeld hebben en pikken er dan de leukste/mooiste uit. Sihanoukville is de haven/badplaats van Cambodja.

Er zijn een heel aantal stranden met bijbehorende accomodatie. Het is een heel relaxed plaatsje. Beetje blijven hangen in de hippietijd en nog lang niet zo massaal als bij de buren in Thailand. Deze middag relaxen we in het guesthouse totdat de ergste hitte voorbij is en gaan dan naar het strand. Heerlijk om na al die maanden weer eens te zwemmen!

De volgende dag huren we een motortje en gaan de stranden langs in oostelijke richting. Des te verder we wegraken van Sihanoukville des te rustiger de stranden worden. We kiezen een mooi strand uit en hebben de hele middag kilometers wit zand voor ons alleen. De vakantie is begonnen!

Op donderdag verrekken we om twaalf uur 's middags naar de Thaise grens per speedboat. De veel te dure kaartje's hebben we al via het guesthouse gekocht dus we kunnen direct naar de pier. Het restaurantje waarin we wachten zit vol met allerlei vage figuren die zo in een Cambodjaanse onderwereldfilm kunnen spelen. Geweldige boevenkoppen. Overigens is de seventies-zonnebril met de royale glazen hier ook weer, of meer waarschijnlijk nog steeds, helemaal in de mode.
De boten zijn van die langgerekte dingen met een soort businrichting. Je moet ook binnen blijven gedurende de trip want ze zijn bang dat je het dek afwaait. Is wel jammer dat je niet naar buiten kan maar het schiet wel lekker op. Overigens de meest hopeloze kareoke cd's tot nu toe in deze boot.
Bij aankomst in het grensplaatsje staat er een hele meute te wachten. Het zijn allemaal taxi en brommerchaufffeurs die ons maar al te graag het laatste stukje naar de grens willen rijden. Het ontaard in een enorm geduw,getrek en geschreeuw. Nu zijn we natuurlijk inmiddels wat gewend maar deze mannetje's zijn wel ERG irritant. Met een stel Ieren een taxi gedeeld en voor een prikkie naar de grens gereden.
De grens passeren gaat weer heel vlotjes en eenmaal weer in Thailand staat er al een minibusje wat richting Trat gaat. Het is de meest luxueuse minibus waar we ooit in hebben gezeten. Het dak en de wanden zijn afgewerkt met notenhout en er zitten rondom speakers. Luxe lederen stoelen en voorin een flatscreen tv voor de filmpjes. Helaas is het genot van korte duur want na een minuut of tien wordt er in een stadje van busje gewisseld en zitten we weer in een gewone minibus.
Maar gewone minibusjes rijden ook en rond een uur of zes zijn we in Trat. We twijfelen nog of we meteen door zullen gaan richting Ko Chang, het eiland waar we een paar dagen willen verblijven, maar besluiten toch maar om te overnachten in Trat en dan morgen de eerste boot te nemen.