Het is een uur of een in de middag als we landen op Imam Khomeini Airport in Teheran. Geen grote drukte hier, de passagiers van onze vlucht zijn de enigen die zich naar de douane begeven. Hier moeten we nog ons visum halen en dat blijkt allemaal niet zo heel ingewikkeld te zijn.
De eerste zonnestralen schijnen over het dorre woestijnlandschap onze coupe binnen. De trein heeft vannacht zo’n 600 kilometer gereden en we zijn al aardig in de buurt van Shiraz. Een van de treinmannetjes komt langs met koffie en een muffin en we maken ons ontbijtje compleet met broodjes smeerkaas met komkommer die we zelf hebben meegenomen.
De bussen hier in Iran zijn prima te doen. De meeste hebben met grote letters ‘VIP – Very Important Passenger’ op het voorraam staan en dat is zeker hoe je zo’n ritje ervaart. Enorme stoelen, maar drie op een rij en een lunch pakketje bij vertrek. Dat is lekker reizen!
We arriveren na zes uur bussen vanuit Yazd in Isfahan. En dat heeft meteen een fijne indruk. In tegenstelling tot de eerdere plaatsen die we bezochten is deze stad groen! Overal parkjes en alle straten hebben aan weerszijde een rij bomen. En dat maakt het gelijk veel aangenamer. In de schaduw van de bomen zijn de straten aanmerkelijk koeler.
