Het plan is om vandaag direct vanuit Hama de bus naar Amman in Jordanie te pakken. Die zou om 1300 uur gaan zo is ons gisteren bij het busmaatschappijtje verzekerd maar je voelt hem al aankomen, vandaag dus toch weer niet... Vannacht om 0100 uur kunnen we mee. Nou ik dacht het niet..., dus toch dan maar via Damascus gaan reizen. Het had ons wel prettig geleken om deze metropool te omzeilen maar nu zit er niets anders op. En hier is de kans op een bus naar Amman nou eenmaal groter.

Voor het hotel een taxi gepakt naar het busstation. Dit ligt weer een heel eind uit het centrum. De chauffeur zet ons voor het juiste busje af zodat we alleen maar hoeven over te stappen. De bussen zijn hier verbazingwekkend genoeg wat minder fraai dan in Syrie; kleiner en zonder airco.

Drie uur later in Wadi musa, dit is het plaatsje naast de ruïnes van Petra. Het is een groot dorp wat geheel teert op de inmiddels vele bezoekers die naar Petra komen. 

Om negen uur staat de pick-up voor. De tassen gaan in de bak en we kunnen op pad. Met Samy dit keer, hij is van een bedoeinen familie uit de buurt van Wadi musa en heeft de kameel verruild voor de 4WD en doet tegenwoordig trips. Gisteravond bij ons hotel nog even dit tripje geboekt, we gaan een dag door de woestijn bij Wadi rum en overnachten daar ook in een tentje.

Samy is een aardige vent, zoals de meeste nomaden een stevige kerel en met een zware stem. Later verteld hij ons dat ie op vijf pakjes sigaretten per dag zat, dus die stem is ook wel weer verklaard.... Maar na hartklachten nu vijf maanden sober en een stuk gezonder, je hoort nog eens wat.

Het is doodstil als we wakker worden in ons tentje. Alleen zachte passen in het zand zijn hoorbaar als er een koppel kamelen door het kamp wandelt. De zon is net boven de horizon en zet het woestijnlandschap in een betoverend kleurtje. We hebben snel nog even een ontbijt en gaan dan met een van de jongens mee in de auto naar een dorpje in de buurt. Als het goed is komt hier om zeven uur de bus langs richting Aqaba.

In Aqaba zijn we dus niet al te lang gebleven. Er gaat een directe bus naar Karak en die start vlak in de buurt van ons hotel. Het is weer even wachten tot de bus geheel vol zit en dan vertrekt de chauffeur. Op naar verkoeling.

Karak is een klein stadje halverwege Aqaba en Amman. Het ligt wat hoger in de bergen en heeft één grote bezienswaardigheid en dat is het kruisvaarderskasteel.

Vandaag gaan we naar de Dode zee, maar wel pas in de namiddag zodat de temperatuur wat aangenamer is en we ook de zonsondergang kunnen zien. En dus hebben we een relaxte start. Eerst wat broodjes bij een bakkertje gehaald en wat verse komkommer van de markt als beleg en dan op het dakterras van het hotel ons ontbijtje klaarmaken. Hier is het heerlijk onder het rieten afdak en met een lekker windje in de rug. We nemen er dus maar royaal de tijd voor. Bij de Nescafe-koffiecorner op de rotonde vervolgens een kopje cappuccino gescoord en de dag schiet al lekker op.

Vanuit Madaba de bus naar Amman genomen. Bij het Abdali busstation een taxi genomen naar downtown. Alles komt nu bekend voor, dat is het mooie als je ergens een tweede keer komt. We weten nu precies waar te gaan.

Ditmaal wel een kamer bij het Palace hotel weten te bemachtigen, de vorige keer zaten ze vol. Warm aanbevolen in de LP en dit keer geheel terecht want dit is een perfect hotelletje. Midden in downtown en toch rustig gelegen en het ziet er allemaal ook nog eens erg netjes uit.