Zaterdagmorgen. Deze ochtend nog wat laatste dingetjes geregeld. Een laatste tunafish sandwich bij Pumpernickel gegeten. Die zullen we zeker missen in Myanmar.
Nog even het internet op voor een laatste update. Gelukkig is nu de bijgewerkte website ook in volle glorie te zien. Op de een of andere manier duurt het hier een paar dagen voordat wijzigingen zichtbaar zijn.

Om twaalf uur een taxi naar het vliegveld genomen. Het is niet zo'n lange rit want het vliegveld is vlakbij en er staan nog geen file's. Bij het vliegveld ook weer een strenge voertuigcontrole door militairen. Als we eenmaal binnen zijn is het loket van Biman Airlines nog niet eens geopend. Dus nog even een half uurtje wachten. Als we eenmaal ingechecked zijn volgt nog een kleine sessie bij de douane en dan staan we in de "tax free" zone. Niet dat dat zoveel voorstelt want het vliegveld van Kathmandu is heel basic. Er hangt welgeteld 1 televisiescherm waarop de vertrektijden worden vermeld. Onze vlucht staat er inmiddels met een vertraging van een uur op. Het wachten kan dus beginnen. Een uur worden er twee,... en drie. Navragen heeft geen zin want er is hier eenvoudig niemand die er iets zinnigs over kan zeggen. Na nog enige tijd krijgen we een kleine maaltijd van Biman met de mededeling dat ze straks meer weten. Weer wachten dus. 

Dan komt het verlossende woord, er komt vandaag geen vliegtuig! Naar horen zeggen is warlord Rumsfeld in Bangladesh en daarom is het hele vliegverkeer omgegooid. Hij wordt bedankt!
In totaal zit er een 40 personen te wachten op iets wat dus niet komen gaat. We worden het vliegveld weer uitgeloodsd en gaan met de bus richting een hotel. Dat hotel blijkt het Everest te zijn. Een sterretje of wat luxer dan wat we gewoon zijn. En op kosten van Biman natuurlijk.
Dus een avondje en ochtend gebaad in luxe. Prachtige kamer, saluerende bediendes, je voelt je even de koning zelf. En dan ook nog drie keer een luxe buffet; diner met life muziek, ontbijt en lunch. We konden wel blijven opscheppen! 's Ochtends bij het zwembad wat gerelaxed en een frisse duik genomen. Eigenlijk vliegt de dag zo voorbij.
Om half een weer met de bus naar het vliegveld. Nog een extra stickertje in het paspoort en we zitten opnieuw te wachten. Hij staat gelijk al weer met vertraging op het bord! En dus wordt het weer een soort herhaling van gisteren, bij elk vliegtuig wat arriveert kijken of het er dan misschien eentje van Biman is...
We hebben ondertussen evengoed wel een hoop lol met een aantal lotgenoten; Matt een zestiger uit de USA en Colin en Diana uit Engeland. En om een uur of vier komt er dan eindelijk wat. We kunnen boarden en vliegen een uurtje later. Het is een vliegtuig waar ze voor het gemak het aantal stoelen maar hebben verdubbeld. Er zit echt geen beenruimte in. Ik pas er dan ook gewoon niet tussen. Gelukkig is de stoel voor me niet bezet dus door die wat naar voren te forceren kan ik de beentjes er net tussen persen. Rond een uur of zes in Dhaka (Bangladesh).Onze voorheen aansluitende vlucht naar Yangon is vanochtend om elf uur al vertrokken en dus rest er niets anders dan een nacht in Dhaka te bivakkeren. We moeten onze tickets achterlaten bij een bali van Biman en de paspoorten worden door de douane ingenomen. Onder deze voorwaarden mag je zonder visa voor een nacht het land in. Het duurt nog tot half negen voor er een bus is die ons naar een hotel kan brengen. Een korte sightseeing rit door Dhaka volgt. Als we eenmaal bij het hotel zitten uit te puffen in de lobby blijkt dat we weer door moeten naar een ander hotel. Uitleg blijft uit...
Het volgende hotel is dan voor vandaag eindelijk het eindpunt. De staff slaat aan het koken en om half elf zitten we aan de indiase curry's. Snel eten en dan naar bed, we hebben het wel even gehad voor vandaag.
De volgende ochtend worden we om zes uur gewekt door de rinkelende telefoon. Het is de receptie, we kunnen tot zeven uur ontbijten, dan gelijk met de bus naar het vliegveld en om negen uur vliegen. Dus snel een douche met een vette omelet er achteraan. Maar de laatste hap is nog niet weg of de telefoon gaat; het zijn de vrienden van Biman; er is weer vertraging dus we blijven voorlopig in het hotel. En zo wordt er nog een paar keer gebeld. Ruim de tijd om in de lobby een lange film te kijken op HBO. Om half elf dan eindelijk weg. Op het vliegveld eerst weer naar de bali van Biman. Er liggen nieuwe tickets voor ons klaar. We blijken nu eerst naar Bangkok te gaan en vanaf daar om halfzeven 's avonds met Thai airlines naar Yangon. Op het vertrekbord staat de vlucht van Biman om elf uur te vertrekken, we hebben dus nog precies vijf minuten. Maar er is niemand die zich daar nog druk om maakt want deze vertrektijd zullen ze ook wel overschrijden.
Vervolgens naar de immigratiedienst voor de passen. Het is even zoeken, maar uiteindelijk komen ze boven water. Enigszins opgelucht stappen we met z'n allen in het rond. Nu zal het toch wel goedkomen. Wij hebben zelf nog onze bedenkingen bij het doorsturen van onze bagage die in Kathmandu al gelabeld is voor Yangon. En nu we via een omweg gaan vliegen lijkt dat vragen om moeilijkheden. Dus een paar keer gevraagd bij de mannetje's van Biman. Maar volgens hen hebben ze het onder controle en komt alles goed. We zullen zien...
De vlucht naar Bangkok gaat verder goed en het is heerlijk om weer even in een georganiseerde omgeving rond te lopen. Het contrast met de chaos in Dhaka is wel erg groot. Die avond keurig op tijd vertrokken met de Thai vlucht naar Yangon. Je merkt meteen waar het enorme prijsverschil tussen Thai en Biman inzit. Keurige en hele prettige vlucht. Om acht uur dan eindelijk in Yangon. Het heeft dan wel drie dagen geduurd, maar we hebben het gehaald!
Bij het ophalen van de bagage is de spanning natuurlijk groot en dat waar we al bang voor waren blijkt dus toch te zijn gebeurt, onze bagage zit er niet bij.....
Dus naar de "lost & found" balie in de hal. De zaken worden hier afgehandeld door Thai en dat geeft tenminste enig vertrouwen. We vullen het hele vermissingsformulier weer in en lopen als allerlaatsten de hal uit richting douane. Dit gaat nu razendsnel, (we hebben elk 5 beamte's per persoon) en dan staan we eindelijk in Myanmar.
Taxi genomen naar een guesthouse wat we al eerder uitgezocht hadden. Het staat ook als contactadres op het bagageformulier dus voorlopig zitten we hier nog wel even. Gelukkig kunnen we hier nog even wat eten en dan liggen we beiden heel snel te slapen!