Deze morgen vroeg op om naar het Archeologisch museum te gaan. Het staat vrij goed aangeschreven dus we zijn benieuwd. De eerste taxi die we pakken weet het na 5 minuten niet meer, de tweede vindt het gelukkig wel...

Het gastenboek wordt getekend en zo kunnen we zien dat er de afgelopen week helemaal niemand is geweest en nu hebben we dan ook het hele museum voor ons zelf. Het is wel een aardige presentatie van de bijzonderheden uit de omgeving, opgezet met Duitse steun en dat zie je weer terug in de presentatie, 

Om te beginnen heeft alles tenminste een Engelstalig bijschrift. Weet je tenminste waar je naar kijkt... Het is wel vreselijk benauwd in het gebouw dus we lopen toch vrij snel ons rondje.

Dan snel naar het hotel terug om de tassen op te halen en weer met een taxi naar het busstation. Hier vertelt men bij de balie dat we pas een kaartje kunnen kopen als we ons hebben afgemeld bij de politiepost en dus gaan we daar eerst maar weer even langs. Iedereen weer even gedag gezegd en met ondertekend formulier weer naar de bustickets. De bus vertrekt nu pas over 1 1/2 uur dus er zit niets anders op dan rustig even in de schaduw te wachten.

De rit naar Aleppo duurt bijna vijf uur, helaas in een wat oud barrel maar ook die komt er uiteindelijk. De weg volgt een heel deel op afstand de Eufraat rivier en het landschap is dan ook een lappendeken van velden met gewassen, vooral veel graan. Het is veel vruchtbaarder dan we vooraf verwacht hadden maar dat komt met name door de irrigatie mogelijkheden die ze hier hebben door een dam in de Eufraat met het enorme Lake Assad erachter.

In Aleppo een guesthouse gezocht in het centrum. Ook hier in Syrië zit alle handel van dezelfde soort bij elkaar in de straat en we zitten nu in de auto onderdelen buurt. De winkeltjes in ons straatje liggen tot de nok gevuld met banden en v-snaren.

Deze avond eindelijk een internetcafé ontdekt, met hulp van iemand op straat want het is echt onmogelijk zelf te ontdekken. Diep in een kelder onder een theehuis. Maar wel moderne spullen en een aardige snelheid dus het ging prima.

De eerste dag in Aleppo gaan we een deel van de binnenstad ontdekken. Eerst naar de oude Christelijke wijk waar in de smalle steegjes een aantal oude kerken van Gregoriaans Armeens en Grieks orthodox, Grieks katholiek en Syries katholiek geloof vlak bij elkaar staan. In twee kerken een kijkje kunnen nemen.

Door de wirwar van straatjes onze weg naar de souk van Aleppo gevonden. Deze overdekte marktstraatjes beslaan hier maar liefst meer dan zeven kilometer! Hele stukken zijn nog de originele stenen gewelven waar het licht door kleine ventilatiegaten naar binnen schijnt. Het geeft een fraai mysterieus effect. En ook hier is echt alles weer te koop. Halverwege staat de grote Ummayad moskee, je loopt zo van de souk naar binnen. Dat wil zeggen, als man dan want Anita moet eerst de kleding aanpassen. Een heel elegante overjurk die alles bedekt wordt aangereikt. Het is net een kabouter van de Ku-klux klan... De moskee is aardig druk bezocht ondanks dat er op dit moment geen gebedsdienst is. Veel families liggen in de schaduw van de galerij snacks te eten terwijl de kids over de binnenplaats rennen. Heel relaxed gebeuren. We vleien ons ook neer tegen een pilaar en laten het hele gebeuren aan ons voorbij trekken. Meteen komen mensen handen vol popcorn brengen en zitten we gezellig aan.

Vervolgens weer op pad door de souk. We lopen door tot de citadel die vandaag echter gesloten is, komen we morgen voor terug! De rest van de middag rustig aan gedaan bij het guesthouse. 's Avonds een rondje gelopen langs een stadsparkje. Dit blijkt het startpunt te zijn voor een optocht ter ere van de verkiezingsoverwinning van president Bashar al-Assad. Wat overig niet zo'n prestatie is als je de enige kandidaat bent, maar dat terzijde. Deze president is trouwens altijd overal aanwezig. Waar je ook bent in bewoond Syrië, er hangt altijd wel een foto, poster, vlag of vaandel met de afbeelding van de president er op. En meestal het liefst veel meer dan een. In de steden hangt z'n afbeelding tientallen meters groot aan flatgebouwen en rijden enorm veel auto's rond met de ramen voorzien van posters.

Maar we zagen een optocht, het blijken diverse jeugdverenigingen te zijn die joelend en voorzien van postertje van de president op pad gaan. En, voorafgegaan door drie volwassen teletubbie's ?!! Heel bijzonder. We lopen terug door een wat welvarender deel van Aleppo, hier opeens geen Dacia's of nog wazigere merken auto's op straat maar een verzameling die zo de PC-hooft op zou kunnen. Luxe winkels ook. Bij een ijssalon staat een enorme rij voor het ijs, dit moet een populaire shop zijn. En al snel blijkt waarom als we een "ijsje" kopen, nog nooit zo'n enorme hoorn met ijs gezien! en lekker!

Op een groot plein in de stad is een heel podium met tribunes gebouwd om het verkiezingsfeest te vieren. Rijen dik staat men achter de hekken. We wachten een tijdje of er ook een band komt en gaan dan maar een rondje maken. Hele hordes jochies van een jaar of 16 komen bij ons staan en vragen een voor een de inmiddels bekende openers: "where are you from", "what's your name", "do you like Syria", en het wordt steevast afgesloten met "welcome to Syria". Meer diepgang is ook meestal niet mogelijk want daarvoor is de kennis te beperkt. Maar deze zijn in de overwinningsroes en willen vooral laten blijken hoe blij ze zijn met hun president en hebben het liefst dat wij dat ook even laten blijken. Maar hier praten we ons weer even tactisch uit want ik heb zo m'n twijfels over El Presidente... Op een gegeven moment wordt de massa zo groot dat we er wel klaar mee zijn en zoeken we de buitenkant van het feestgedruis maar weer even op. Als de band dan nog veel langer op zich laat wachten geloven we het helemaal wel en gaan terug naar het hotel.

Dag twee in Aleppo eerst naar de citadel gegaan. Dit is de oorsprong van de stad die nu inmiddels 3.6 miljoen zielen telt... Hoog op een heuvel met een diepe, inmiddels droogstaande, gracht er om heen. De entree is indrukwekkend, twee grote torens met daartussen een brug op gewelven geven een geweldige indruk. De toegang naar binnen doet wat aan het kasteel van Krak denken, een slingerende donkere gang omhoog. Binnen de muren valt het wat tegen; niet heel fraai gerestaureerd en eigenlijk ook niet zo heel veel te zien. Wel een prachtig uitzicht op de stad. De minaretten van de moskeeën (er zijn er hier zo'n 1000!) steken fraai boven de brei van woningen en winkels uit. En dat alles bedekt onder een grijsbruine sluier van de smog...

Door de souk weer terug gelopen en de rest van de dag vermaakt met nog een bezoekje aan de immigratie voor een re-entry visa (wat dus echt niet gaat lukken...), een beetje luieren in het park, hapje eten en relaxen.