Een Italiaans restaurant op de luchthaven van Helsinki met de naam "Pronto". Snelle bediening dus zou je zeggen, toch meld de serveerster bij bestelling meteen dat het wel een half uurtje gaat duren. Druk, druk, druk. Niet dat het veel uitmaakt want op het departures bord knippert al sinds uren de mededeling dat we om 22:00 meer info krijgen over de status van onze vlucht. En dat terwijl we om 20:00 zouden vliegen. Rustig afwachten dus, op vlucht en pizza.

Inmiddels is het 23:00 uur en druk bij het enige cafetaria wat nog open is. Er zijn namelijk meer vluchten met vertraging en zojuist heeft een lading Japanners met bestemming Osaka een dinerbon gekregen en dat is goed voor een rij van een meter of honderd... En eigenlijk wilden wij ook wel onze bon verzilveren.
We besluiten maar even door de douane naar buiten te gaan en het op het "luchthavenplaza" van Helsinki Airport te proberen. Hier uiteraard heel relaxed, rond middernacht gebeurd er niet zo heel veel ..., en we kunnen nog lekker een salade scoren. Dan weer terug door de douane, de net gekochte flesjes water weer inleveren, en op naar onze gate.
Om half een eindelijk vertrokken.
En nu hadden wij bedacht dat zes uur (!) tijd om over te stappen op de binnenlandse vlucht naar Varanasi wel voldoende was. Maar dat wordt dus toch nog spannend. dik vier uur later vertrekken betekende ook even zoveel tijd later in Mumbai. Even rennen dus. Maar niet in India uiteraard. De bagage hebben we vrij snel en door de douane gaat eigenlijk ook wel lekker vlot. Maar dan moeten we naar het vliegveld voor de binnenlandse vluchten. Slechts vier kilometer verderop maar alleen te /bereiken via de transitbus. En die gaat als "ie weer terug is". Wachten dus op de bankje's met de voeten van de vloer want de schoonmaaksters zijn aan het boenen met een op hol geslagen stofzuiger en nemen en passant zo nu en dan wat stoelen en banken mee. En maar kijken door de deur of we een glimp van de bus zien....
Hij is er..., met een gangetje van 30 beginnen we aan een tour Mumbai airport. Het mag dan hemesbreed maar vier kilometer zijn, er ligt wel een landingsbaan tussen en daar moet je dus helemaal omheen. Met 30 km per uur... Normaal zal dit je allemaal worst wezen maar wij hebben nog maar 25 minuten tot vertrek en dan hoor je dus al dik een uur ingechecked te zijn. Reisstress...?
Gelukkig gaat het inchecken ook op z'n Indiaas. "Beetje laat...?", "geen probleem!"
"Redden jullie het met die tassen in 15 minuten", "geen probleem". We vertrouwen er maar op...
Nu alleen wij nog even rennen naar de juiste gate waar ze net iedereen in bussen aan het proppen zijn. We wisselen nog snel wat euro's en springen in de laatste bus. Als we in het vliegtuig in onze stoel ploffen verschijnt er even een brede glimlach dat we het toch maar mooi gered hebben. En het vliegtuig zit lang niet vol dus we kunnen ruim zitten.
Dan vliegen we via Delhi met een hele korte stop naar Varanasi. Vijf vliegvelden in vierentwintig uur..., het is nu wel mooi geweest....