Voordat we naar Mestia gaan reizen we eerst naar Tbilisi. Met de minibus door het deel van het land wat vol staat met druiven. En dus ook passeren we her en der de wijnhuizen. Zonder te stoppen overigens want dit is een publiek busje. In Tbilisi een taxi genomen naar het guesthouse voor vanavond. Het is een mooi plekje in een rustige straat.

Die middag een kort wandelingetje gemaakt door de directe omgeving. De rest zien we later wel. Het is een warme benauwde dag vandaag. ‘s avonds op een terras gezeten en gegeten.
De volgende morgen laten we ons al weer vroeg oppikken door een taxi, lang leve de Bolt-app. Het hele guesthouse ligt nog te slapen maar de eigenaar heeft gisteren al het een en ander voor ontbijt klaar gezet dus we regelen het zelf vanmorgen. We laten ons door de taxi brengen bij een enorm beeld van een fiets. Dit is het pickup point van Vanilla Sky, de luchtvaartmaatschappij waarmee we naar Mestia vliegen. En inderdaad, keurig op tijd komt een busje voorrijden wat ons en de overige reizigers naar het vliegveld brengt. Allemaal bij de prijs in!
Vanilla Sky gebruikt een klein vliegveldje iets buiten de stad. Het is als we aankomen inderdaad heel compact. Vanilla Sky is de enige airline, wij zitten op de enige vlucht en met de zestien passagiers van deze vlucht zijn alle stoelen in de wachtruimte bezet. Ook grappig, de eerste keer dat ik op een vliegveld met zwembad ben geweest. Het zwembad hoort dan officieel wel bij het Vanilla hotel, maar je loopt zo vanuit de wachtruimte heen om even te plonsen!

Tickets worden niet gecontroleerd, paspoort wordt vluchtig bekeken, alleen de bagage gaat even op de weegschaal en dan lopen we zo naar het vliegtuig(je). Want het is een kleintje. Maximaal voor 20 personen. De vlucht is prachtig. We vliegen niet heel hoog zodat je alles op de grond nog goed kan zien. Gaandeweg wordt het steeds bergachtiger, en uiteindelijk vliegen we tussen de witte toppen door. Prachtig gezicht. Drie kwartier later geland op in Mestia.

We zitten in Mestia in guesthouse Saba, een fraai nieuw guesthouse iets buiten het dorp. Vanaf hier hebben we al mooi uitzicht op de torens waar deze streek zo bekend om is. Het zijn hoge vierkante torens gebouwd in de middeleeuwen om de dorpen mee te verdedigen en de mensen schuilplaats te bieden ten tijde van invasie en locale strijd. Er staan er nog iets van 175 in deze regio en ze stammen uit de 9e tot 13e eeuw. In Mestia zelf tellen we er ook al iets van 30. Mestia is een relaxed dorpje met overal koeien in de straten. Het heeft de eeuwen oude cultuur en is daarnaast vooral gericht op buitensport. Je kan hier enorm veel trekkings lopen en in de winter is het inmiddels ook een klein wintersportgebied.
De familie van het guesthouse nodigt ons gelijk uit voor de thee in hun huiskamer. Ze spreken geen Engels, maar met handen-en-voeten en Google translate kom je een heel eind. Zoals overal staat de tv de hele dag aan, of er nu iemand kijkt of niet. De thee wordt hier ook gelijk met allerlei zoetigheden opgediend en al snel staat ook de fles met cha cha op tafel. Dit is de locale sterke drank, wordt vaak ook zelf gebrouwen. En na een paar voorzichtige slokken wordt het glaasje ook gelijk weer bijgevuld. Toch maar even rustig aangedaan. De reputatie van dit drankje was ons reeds ter oren gekomen… We spreken wel af om met de mensen van het guesthouse morgen naar Ushguli te gaan. Een dorpje op twee uur rijden hier vandaan wat nog grotendeels authentiek is gebleven.
De volgende dag ontbijten we vroeg bij de familie. De kids zijn wat aan het klieren, de tv schalt het laatste Georgische nieuws, het is een gezellige kakelboel. Gelijk wakker. En dat is maar goed ook want er wordt een enorm ontbijt voor ons klaar gezet. Onmogelijk om dat allemaal op te krijgen!

Dan op pad met de auto van de familie. Zowel de heer als dame des huizes gaan mee. Zij heeft zich er helemaal voor opgemaakt. Helaas duurt dit ritje niet al te lang. Als we even stoppen voor een fotomoment komen er grote wolken onder de motorkap vandaan. Eerste diagnose, lekkende koelvloeistof. Ze zijn duidelijk teleurgesteld dat dit nu moet gebeuren. Een langskomende postbode zet z’n Lada ook even aan de kant en probeert nog wat te helpen. Maar zonder resultaat. Wij vervolgen onze weg samen met de postbode, onze gastfamilie achterlatend met de auto. De postman rijdt met een Lada Niva van de landelijke postdienst. Dit is het 4wd model van Lada, een heel compact terreinautootje. En er blijkt behoorlijk gang in te zitten want hij scheurt werkelijk over de bergweg. We lopen de tijd weer aardig in…
Na een anderhalf uur houdt de geasfalteerde weg op en gaat deze over in een onverhard pad. Een prachtige route door de bergen, soms langs diepe ravijnen waar onderin de rivier kolkt. Om een uur of 11 zijn we in Ushguli. We geven onze postbode even een fooitje omdat hij zo sympathiek was om ons mee te nemen en spreken de chauffeur van een ander busje aan of we wellicht mee kunnen als hij terug gaat. En dat blijkt zo te zijn dus terugrit is ook geregeld!

En dan op pad in Ushguli. Her en der staan de eeuwenoude wachttorens met daartussen door een wirwar van oude huisjes. De paden zijn op z’n best verhard met keien en overal lopen koeien en varkens. Het is een heel klein dorpje waar je jezelf gewoon even in de middeleeuwen waant. Alles ademt (en ruikt) authenticiteit. Tot op zekere hoogte dan. Natuurlijk zie je her en der golfplaten daken i.p.v. de leistenen, en zie je rondom het oude dorpje overal nieuwe huizen en hotels ontstaan. Want het dorpje krijgt inmiddels wel een behoorlijke stroom toeristen te verwerken. Begrijpelijk, maar daardoor verandert het natuurlijk onherroepelijk. Het is dat de weg ernaar toe nog niet toegankelijk is voor bussen en dergelijke, anders zou het snel overlopen worden.

Dit is echt zo’n plek die je snel moet zien, over 10 jaar zal het er heel anders uit zien. We zijn hier lekker een paar uur in de weer om alles te ontdekken. Het dorp ligt op iets van 2100 meter hoogte en het is vandaag weer een heerlijke dag. Super weertje!


Aan het eind van ons bezoek een stukje richting gletscher gewandeld door de alpenweides. Het is hier nog volop lente en overal staan planten te bloeien. Hele weides vol! Het zijn prachtige plaatjes die groene weides met bloemen met de besneeuwde toppen die hier niet eens zo heel ver weg zijn.
Op de afgesproken tijd zoeken we ons eerder gesproken mannetje op, hij blijkt een heel fraaie minibus te rijden en zo zoeven we luxueus terug naar Mestia. In Mestia eerst wat gegeten en dan naar ons guesthouse gelopen. Onze familie staat inmiddels tussen de aardappelplanten te wieden. Ze zijn dus inmiddels thuis. Bij navraag naar de auto gaat de duim omlaag. Kennelijk heel erg kaputt.
Het is hier in het dal de hele dag enorm warm en benauwd geweest en aan het begin van de avond breekt het onweer los. Enorme buien lten hun water vallen. De straten veranderen in kleine riviertjes. Maar na een uurtje is het ook weer over. Er blijft wel overal prut achter op de straat, maar de koeievlaaien zijn tenminste voor even weggespoeld. We lopen weer naar het centrumpje voor wat avondeten. Heerlijke locale gerechten hier gegeten.

Op onze tweede dag in Mesti gaan we met de stoeltjeslift naar boven. Er is hier net een prachtige stoeltjeslift aangelegd van Oostenrijkse makelij die je naar de top van een bergje naast Mestia brengt. In de winter is dit het skigebiedje, nu kan je hier mooi wandelen met prachtig uitzicht op de echte hoge jongens in de omgeving. We wandelen over de bergkam naar een uitzichtpunt bij een aantal telecommunicatie masten. Het is een relaxte wandeling door berkenbossen die vol staan met rododendrons en weides weer vol met bloemen. Bij het uitzichtpunt inderdaad een fraai zicht op de omliggende bergen. In het dal zie je ook Mestia, en vooral het vliegveld, duidelijk liggen. Dan teruggelopen en halverwege ergens onder een boom in de alpenweide wat gegeten en genoten van het uitzicht. Terug bij de lift in het restaurant weer aan het Georgisch brood-met-kaas uit de oven. Erg lekker en je zit ook gelijk goed vol!

Beneden in het dorp bij het museum langsgegaan voor een bezoek. Het is een museum wat onderdeel uit maakt van het Georgisch Museum en laat van alles uit de historie van Svaneti zien. De manier waarop er tentoongesteld wordt is heel fraai. Alles mooi belicht in luxe vitrines. Er zijn heel veel heel oude stukken te zien, zo ongeveer vanaf de 9e eeuw. Alles uit de dorpen in de regio Svaneti.
Mooi museum, absoluut een bezoek waard.