In de plaatselijke supermarkt nog wat inkopen gedaan en vervolgens weer op pad gegaan. Even buiten Queenstown komen we langs de brug met de Bungyjump site van AJ Hackett. Dit is de plek waar het bungyjumpen is begonnen. En je kan er nog steeds springen, al kan dat nu op enorm veel plaatsen in Nieuw Zeeland en ver daar buiten van veel hogere bruggen, torens, en noem maar op. Wel leuk om even te zien maar daar laten we het maar even bij. Geen van beiden heeft springaspiratie's. Doorgereden tot Arrowtown. Een van de dorpen die ontstaan zijn tijdens de goudkoorts van een dikke honderd jaar geleden. Het plaatsje heeft nog een mooie oude hoofdstraat met wild-west achtige geveltjes. Er zit dan wel weer achter elk geveltje een souvenirachtig winkeltje maar daar moet je maar even doorheen kijken. Inmiddels is het droog geworden en maken we een wandeling langs de rivier. Op informatieborden kan je zien hoe het er tijdens de goudzoekersjaren uitzag. Een kompleet omgewoelde rivier die door een soort bouwput stroomt. Maar inmiddels heeft de natuur het terrein weer teruggewonnen en ziet het er weer fraai uit. Mooi genoeg om voor Lord of the rings ook hier opnames te maken dus dat zegt genoeg.
De volgende dag is het weer stralend. We gaan van Arrowtown naar het meer van Wanaka. Onderweg nog even gevist en een grote bruine forel gevangen. Nog even en we gaan er echt verstand van krijgen...
In Wanaka eerst naar het visitorcentre gegaan voor wat informatie. Maar echt veel wijzer worden we niet. Wel een leuke wandeling gevonden die we gelijk gaan lopen want inmiddels weten we; als het knap weer is moet je het er van nemen, het kan zo weer over zijn!
We gaat de Mt. Iron op, een heuvel vlak naast Wanaka. Het is niet heel lang lopen en boven is een mooi uitzicht op het Wanakameer en het iets verderop gelegen Haweameer. Vervolgens met het bussie naar een camping buiten Wanaka gegaan aan de weg naar Mt. Aspiring. Morgen willen we in deze omgeving ook een wandeling gaan maken das dat komt mooi uit. De camping blijkt weer een toppertje te zijn qua ligging. Je moet het soms treffen! We staan aan het meer met geweldig uitzicht op de bergen.
Vandaag gaan we de "Diamond lake walk" lopen. Een rondje in een prachtige omgeving. Later blijkt ook dit een locatie van LOTR te zijn. We zoeken het er niet op uit maar de filmmakers wisten kennelijk ook de mooie plekjes te vinden!
Aangezien we vlakbij overnacht hebben zijn we er lekker vroeg en zijn er dus ook nog geen andere wandelaars. De wandeling gaat wederom een berg op. Door lage kronkelbosjes en langs ruige rotsen. Op de top heb je een prachtig 360 graden uitzicht. De meren, de witte toppen van de bergen rond Mt. Aspiring, het is een prachtig uitzicht. In totaal iets van drie uur over gelopen.
De rest van de dag langs het meer gereden en hier en daar gevist. Het was geen lucky day want we vangen niets. Uiteindelijk bij Lake Hawea beland en daar overnacht.
Vanaf Lake Hawea doorgestoken naar de westkust via de Haast pas. We rijden eerst weer een stuk langs het grote Wanaka meer en gaan dan de bergen in. Prachtige route. We hebben nog steeds lekker weer en de uitzichten zijn weer formidabel. Bij het plaatsje Haast zijn we bij de kust. We bezoeken nog even het visitorcenter en gaan weer richting het noorden. Bij Haast ligt ook de langste one-lane-bridge van Nieuw Zeeland. Dit is een fenomeen wat wij in Europa eigenlijk helemaal niet kennen maar hier ligt het land er werkelijk vol mee. Alle bruggen over riviertje's e.d. bij doorgaande wegen zijn hier maar 1 baan. En die moet dus gedeeld worden door verkeer in twee richtingen (en soms nog de trein ook...) In de praktijk werkt het overigens prima, er is hier zo weinig verkeer dat je meestal niemand tegenkomt en anders wordt er keurig gewacht. Maar vandaag hadden we dus een hele lange brug. Je kon de overkant bijna niet zien. En ook deze hindernis met glans genomen.
We rijden nu door prachtige regenwouden die tussen het strand en de bergtoppen groeien. Een stukje verderop gestopt bij het pad naar Monro beach. Bij dit strand komen ook pinguins voor. Het is eerst een stuk lopen door het regenwoud. Enorme varens die in allerlei kleuren groen het licht filteren. Overal stromen beekje's tussen de boomstronken. Prachtig stuk natuur.
Bij het strand aangekomen zijn we de enige in de baai. We zoeken een plekje tussen de rotsen en wachten af. Maar een half uurtje later is het strand nog steeds verlaten en dus geen pinquin te zien. Als we langzaam terugsjokken komen ze opeens uit de branding rollen. Ze peddelen als een bezetene om uit het terugstromende water te komen en lopen een stukje richting strand en worden dan weer gegrepen door de volgende golf. Dit herhaald zich een paar keer totdat ze eindelijk op het droge staan.
Dan waggelen ze schichtig kijkend richting de rotsen en planten die beschutting bieden. Een heel aantal komt zo tevoorschijn uit de golven. Inmiddels zijn wij voorzichig dichterbij geslopen zodat we ze van achter een rots aardig dichtbij kunnen volgen. Geweldig om dit zo mee te maken, in je uppie op een verlaten strand pinguins kijken. Ze gaan op een gegeven moment de rotsen op klimmen naar de nesten die daar kennelijk zijn. Een heel rijtje bergbeklimmers in jacquet.
Vandaag ons karretje bij Lake Paringa neergezet, een mooi plekje om weer te wildkamperen. Het enige nadeel hier aan de westkust zijn de steekvliegje's. Ze noemen ze hier sandflies omdat ene Captain Cook ze ooit zo genoemd heeft maar die benaming is niet helemaal juist want ze lijken niet in de verste verte op de irritante strandbewoners die je in Azie nogal eens ziet. Maar what's in a name. Ze zijn erg irritant. En erg dom. Je mept ze namelijk zonder al te veel moeite naar de eeuwige jachtvelden. Alleen er zijn er zo ENORM veel. Hele wolken achtervolgen je als je bijvoorbeeld even staat te vissen. Even het schuifdeurtje van de camper open en dicht heeft gelijk tot gevolg dat er een tiental nieuwe bewoners zijn. En die zitten even later dus geplet tegen de ramen want we gaan gelijk op jacht.
De volgende dag vervolgen onze weg naar de gletsjers. We gaan eerst naar de Fox gletsjes. De gletsjers zijn hier nogal speciaal t.o.v. andere in de wereld omdat ze gewoon tot in het regenwoud lopen. En ze zijn ook heel toegankelijk. We lopen tot de voet van de gletsjer. Er zitten nog wat stukken mooi blauw ijs tussen maar het meeste is al grauw van gruis en stenen. Daarna naar de Franz Josef gletsjer een half uurtje rijden verderop. Hier is het wat langer lopen naar de voet. Je kan wel tot op het ijs komen. Er lopen in de verte groepen met gids tussen de schotsen. Deze gletsjer is wel mooier dan de Fox. Meer helder ijs en je kan tot ver op de berg de gletsjer volgen waar hij bij de Fox al vrij snel de hoek om gaat. Hier een tijdje doorgebracht.
De rest van de dag doorgereden tot Hokitika een klein stadje in de buurt van Greymouth.