
Sighnaghi
De reisdag naar Sighnaghi begint met een wandeling richting busstation van Sheki. Buiten de poort staan taximannetjes die ons wel willen brengen. We onderhandelen wat met een van hen, maar hij vraagt nog te veel. Dan eerst maar kijken of het marsrutjka busje er al staat. Deze minibusjes vormen de ruggengraat van het openbaar vervoer in deze regio.

In drie dagen over de hoogvlakte naar Salar de Uyuni
Om acht uur 's ochtends verzamelen we bij het bureautje in San Pedro voor de driedaagse trip naar Bolivia. We gaan een tocht van 500 Km maken over de altiplano langs vulkanen, meren en door woestijnen en zoutvlaktes. Het blijkt dat we vandaag met z'n zessen op pad gaan. Twee Duitse meiden, een Welshmen en een Spaans meisje. We starten met een minibusje naar de grens. Eerst in San Pedro langs de douane voor het uitreis stempeltje en dan een uurtje rijden naar de grens.

In twee dagen van Manali naar Leh
Vertrek uit Manali. We hebben drie dagen geleden onze tweedaagse busreis naar Leh geboekt en gaan de avond tevoren nog even langs het reisbureau om de gegevens van de bus door te krijgen. Opeens blijkt het weer erg moeilijk. We zijn kennelijk de enigen die geboekt hebben en ze willen de bus niet alleen voor ons laten rijden. Begrijpelijk, maar de alternatieven staan ons niet aan. We kunnen of vannacht om twee uur met de eendaagse busreis mee. Of een vage optie met een terugkerende jeep die misschien beschikbaar zou zijn. Zien we beiden niet zitten en er wordt wat heen en weer gebeld. Opeens blijkt ons twaalfpersoons minibusje wel beschikbaar en wordt deze aangevuld met locale mensen die naar Leh gaan. Maakt ons niet uit, we gaan nu gewoon op de afgesproken tijd.

Regenachtig El Chalten
We zijn in een uurtje of vier van de zuidelijke helft naar de noordelijke helft verhuist van Nationaal park Los Glacieres. Het sightseeing bij de gletsjer wordt weer ingeruild voor actief in de weer op de paden van het gebied rondom El Chalten. El chalten is een dorpje van nog geen 25 jaar oud. Ooit opgericht om de Argentijnse aanwezigheid bij een grensconflict met Chili te aan te tonen. En inmiddels profileert het zich als “trekking capital of Argentina”. Vanwege de uitgebreide mogelijkheden om de benen te strekken in deze omgeving.

Zandhappen
Om negen uur staat de pick-up voor. De tassen gaan in de bak en we kunnen op pad. Met Samy dit keer, hij is van een bedoeinen familie uit de buurt van Wadi musa en heeft de kameel verruild voor de 4WD en doet tegenwoordig trips. Gisteravond bij ons hotel nog even dit tripje geboekt, we gaan een dag door de woestijn bij Wadi rum en overnachten daar ook in een tentje. Samy is een aardige vent, zoals de meeste nomaden een stevige kerel en met een zware stem. Later verteld hij ons dat ie op vijf pakjes sigaretten per dag zat, dus die stem is ook wel weer verklaard.... Maar na hartklachten nu vijf maanden sober en een stuk gezonder, je hoort nog eens wat.

Langtang trekking
De eerste dag begon met een busrit naar Dhunche, een klein plaatsje in de bergen vanwaar de trek begint. Om zes uur 's ochtends ons gemeld bij het grote busstation hier in Kathmandu. Volgens de informatie zou de bus om half zeven gaan. Dit blijkt prima te kloppen alleen is deze al uitverkocht. Dus een uurtje wachten op de volgende bus.