Dag 5, van Shigatse naar Sakya

Als we deze ochtend Shigatse uitrijden houdt het asfalt na een kilometer weer op en gaat over in een onverharde weg. Tot zover de 2e stad van Tibet. De hele stedelijke invloed is gelijk verdwenen, van het ene op het andere moment rij je weer in het onherbergzame gebied. Slechts af en toe een dorpje of een herder met schapen.
De Yulung-la pas is 4950 meter hoog. Van boven kijk je uit op een soort maanlandschap, heel ruig en ogenschijnlijk onbegroeid en verlaten. Bovenop de naastgelegen heuvel zie je dat zelfs hier nog allerlei leven zit. Er groeien polletjes mossen op de top en miniscule plantjes hebben nog kleinere bloemetjes.

Sakya is een stadje met een groot ommuurd klooster. We arriveren hier om half een. De gids loodst ons naar het Sakya hotel. Als we de enorme betegelde lobby zien is het oordeel snel geveld; te duur voor ons. Maar dit blijkt te snel geoordeeld. Ze hebben ook dorms voor maar 25 Y. per bed. En dat is een koopje gezien de luxe van dit hotel. De hurktoiletten zijn zelfs in luxe uitvoering.
Aangezien het klooster pas weer om vier uur open is gaan we eerst een rondje door de oude stad lopen. En de oude stad is hier echt heel oud. Huisjes en ruines wisselen elkaar af. Het oude gedeelte ligt tegen een heuvel en bovenop staan vier fraaie stupa's. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op het stadje en het klooster. Onderweg vind ik nog een prachtige yakhoorn. Eens kijken of die te verschepen valt!
De huisjes in het dorp zijn allemaal in de kleuren van het klooster geverfd; grijs met rode en witte banen. Dit wijkt af van de rest van Tibet waar de huizen overwegend wit/beige zijn. Overal zie je bij de huizen de yakpoep te drogen tegen- en op de muren. De poep wordt bij de yaks verzameld en in een soort malletje tot een mooie ronde vorm gemaakt. Dan wordt het bij de huizen te drogen gelegd, soms rijen dik op elkaar. Uiteindelijk dient al deze poep als brandstof in de kachels en fornuizen. mooie recycling toch?!
Bij het klooster aangekomen blijkt dat dit nog niet open is. Het is een klooster met een enorme muur er om heen om zich in vroeger tijden te kunnen verdedigen. We zitten een tijdje gezellig met een stel monnikken die erg geinteresseerd zijn in de camera. Ze kunnen tijden door de zoeker zijken en inzoemen op hun collega monnikken, en dan erg in lachen uitbarsten. De haren op m'n armen zijn ook heel interessant. Zelf hebben ze die niet en ze zitten dan ook graag op je armen te plukken. Gezellige jongens!
Als de poort opengaat wenken onze nieuwe vrienden dat we wel gratis naar binnen mogen. En dat laten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen, we blijven Hollanders nietwaar.. Maar een van de andere monnikken is het er niet mee eens en gooit de deur voor onze neus weer dicht. Niets gratis naar binnen! De kaartjesverkoper is inmiddels ook gearriveerd en maakt duidelijk dat de prijs 45 Y. is en dat er maar 1 zaal opengaat. Dat is natuurlijk veel te veel geld voor het gebodene en over de prijs valt niet te praten. Bovendien komt het een beetje over alsof dit klooster er alleen nog staat om de toeristen te plezieren en dat hebben we nog helemaal niet meegemaakt. Dus dit bezoek maar voortijdig afgebroken. Nog wel een rondje over de binnenplaatsen gemaakt en de enorme muur met deuren bewonderd.