Kandy is onze toegang tot wat hier de “Hill Country” heet. Het centrale deel met de bergen; het gebied van de befaamde thee plantages. Vanuit Kandy gaan we met de bus naar Nuwara Eliya. De weg slingert steeds hoger de bergen in. Nuwara Eliya is een van de hoogst gelegen plaatsen in Sri Lanka op 1889 meter. En dat merk je in de temperatuur. Het is hier voor ons gevoel gewoon koud! Komt ook bij dat het hier nogal eens regent, die theeplantages zien niet voor niets zo groen...

Even acclimatiseren dus. Gelukkig wordt je wel geholpen. Op het lokale marktje verkopen ze winterkleding voor een prikkie. Het zijn jassen en sweaters van de bekende Europese merken die hier geproduceerd worden en niet goed genoeg waren voor verkoop aan de andere kant van de wereld. Veel jassen met de rits verkeerd om, dat soort werk. Maar als je daar mee kan leven kan je voor weinig kleding kopen. En aangezien het einde van onze tip nadert en de Hollandse winter ook …
We gaan in Nuwara Eliya naar een van de lokale thee fabrieken, een stukje buiten de stad. Hij staat midden tussen de glooiende heuvels vol thee planten. Als we van de hoofdweg richting fabriek lopen komen we groepjes theepluksters tegen. Kleurig geklede vrouwen met grote manden vol vers geplukte theeblaadjes. Ze staan langs op de weg in de manden te graaien om de mindere blaadjes er uit te vlooien.
Bij de fabriek krijgen we een rondleiding. Helaas hebben ze net nu groot onderhoud aan de machines en ligt de hele handel stil. Toch wel leuk om een uitleg te krijgen over het hele proces. Het ruikt er heerlijk naar thee, zelf als er geen blaadje te zien is.
Vervolgens naar Haputale, ook hoog gelegen. Het dorp ligt op een heuvelrug en je hebt aan twee kanten een prachtig uitzicht het dal in. Als het helder is tenminste en dat is het vandaag niet. Buien, mist, van alles trekt voorbij. We gaan hier nog een thee fabriek bezoeken om er toch ook eentje draaiend te zien. Deze hier is in 1890 door Thomas Lipton gebouwd. Inderdaad “de” Lipton. Het is een half uurtje met de bus een hooggelegen dal in en helemaal aan het eind tegen de rotsen staat de fabriek. Weer midden tussen de plantages. Een weergaloze locatie. Maar het zit weer niet mee. Ze zijn vandaag om half drie gestopt met produceren en als wij arriveren is het iets over drie. De deur is dus gesloten.

Volgende ochtend vroeg vertrokken naar het stationnetje van Haputale. Het is gehuld in dichte mist. We gaan van hier naar Ella met de trein omdat dit stuk bekend staat als een van de meest fraaie routes door de bergen van Lanka.
De trein komt anderhalf uur te laat naar binnen rollen. Volgens de stationmannetjes vanwege de regen op de rails die maakt dat ze moeilijk de helling op komen omdat alles slipt. Het is een heel kort treintje, een paar goederen wagons en maar twee stuks voor personen. Hij zit dan ook al aardig vol maar gelukkig kunnen we nog wel een plekje vinden.
De trein gaat door de theeplantages en heuvels vol groentes. Het is wel bijna de hele route mistig en regenachtig, dus echt heel fraai was het uitzicht nu ook weer niet. Maar wel een leuk ritje.

Ella is een geweldig leuk plaatsje. Heel klein, heel groen, heel weinig verkeer. Lekker ontspannen dus. Geweldig restaurantje gevonden, het “Ella Village Restaurant”. Klein, met een paar tafels, maar heerlijk eten! Twee keer wezen eten, twee keer de enige gasten. Het mannetje verdient echt meer, vandaar.
De volgende dag is het prachtig weer in Ella. We wandelen door theeplantages naar de hoogst gelegen heuvel in de omgeving. Vanaf hier een prachtig uitzicht over Ella en de omliggende heuvels.
Vanuit Ella bussen we naar Tissamaharama, een plaats vlak bij het Yala national park wat we willen bezoeken. Leuk guesthouse gevonden tussen de rijstvelden. Via hen een trip geregeld naar het park.
De volgende morgen om vijf uur op pad. Met vier anderen in een open terreinauto. In het donker scheuren over de weg naar het park. Als we bij de poort arriveren wordt het net licht. Dit park staat vooral bekend om de luipaarden die hier voorkomen en de goede kans die je hebt om ze te zien. En we hebben geluk, we zien luipaarden! Weliswaar in dik struikgewas, maar ze zijn duidelijk te zien (op de foto's overigens veel minder...)
Het is een mooi natuurgebied met veel bosjes met doornstruiken en heel wat waterpoelen die door het hele gebied verspreid zijn. Overigens is maar een klein deel opengesteld voor bezichtiging, het grootste deel van het park is verboden gebied. En dat is maar goed ook want als er ergens een bijzonder dier gespot is ontstaat er gelijk een file van voordringende terreinauto's waarvan de inzittenden allemaal willen zien wat er te zien is. Met dank aan de mobiele telefoon want er wordt druk gebeld tussen de chauffeurs.
Maar verder is het een mooie trip. Weer veel dieren gezien, wat olifanten, waterbuffels, prachtige hertje's (echte bambi's!), krokodillen, een wezel, groepje vos-achtige jakhalzen, de luipaarden en veel watervogels.

Twee keer een stop gemaakt. De eerste keer aan zee. Schitterende plek. Ooit stond hier accommodatie om in het park te kunnen overnachten. Maar de tsunami heeft alles verwoest. Alleen de fundering staat er nog, en een monument voor de 49 mensen die hier omkwamen.
De tweede stop is midden in he park bij een rivier. Ook weer een prachtige plak. Helderblauw water stroomt tussen hoge bomen door.
Rond de middag weer terug in ons guesthouse. De rest van de dag op de veranda zitten relaxen.