De Median vallei bij Murghab is heel groen. Aan weerszijde van de rivier is het vlak en groeit alles uitbundig. Het gras staat er hoog. En met een reden, dit is namelijk de wintervoorraad voor het vee in Murghab wat straks gemaaid moet worden.

Vandaar dat je momenteel in de hele vallei geen beest ziet lopen, ze zijn allemaal naar hoger gelegen gebied gebracht. We rijden deze vallei in op een mooie zonnige ochtend. Op een gegeven moment staan er weer bomen en wordt het zelfs een bos langs de rivier! En bomen hebben we al een tijdje niet meer gezien. Hier stoppen we om wat rotstekeningen te bekijken. Ze zijn vergelijkbaar met wat we al eerder gezien hebben. Even laten passeren we wat huisjes. Turat en Norik willen proberen wat te vissen en vragen aan een van de jochies daar of hij visspul heeft en mee wil gaan. Nou, daar heeft hij wel zin in!

Zo lopen we achter een klein kereltje aan om eerst wat wormen bij de oever te zoeken en vervolgens naar zijn favoriete plek te gaan en het handlijntje uit te gooien. Het duurt een tijdje maar uiteindelijk vangen we een visje.
Dn weer retour gegaan naar Murghab. We lunchen vandaag bij Turat thuis. Zijn vrouw ontvangt ons hartelijk en gaat koken, wij kijken ondertussen wat rond. Turat woont hoog op de heuvel en heeft bij zijn huis een prachtig uitzicht over Murghab. Het is een huis zoals je ze hier overal ziet en is binnen heel sfeervol ingericht. Lekker gegeten en dan weer op pad, eindbestemming vandaag is Karakul.
We vervolgen weer op M41. Nog steeds zien we meer reizigers op de fiets dan met de auto. Niet zo heel ver van Murghab slaan we al weer af om het Rankul meer te bekijken. Het ligt op een 20 minuten van de hoofdweg. Jammer genoeg barst het er van de muggen. Turat had er al voor gewaarschuwd, en ik dacht heel even dat het wel meeviel…, maar dit zijn we snel zat, de auto in en wegwezen!
En dus weer vervolgen op de M41. We passeren nu de hoogste pass tijdens deze trip, de Ak Baital met een hoogte van 4655 meter. Aan weerszijde van de berg staan twee borden die de naam en hoogte aangeven en vol zijn geplakt en geschreven door passerende reizigers.
Dit stuk is weer echt een maanlandschap, ruig en onherbergzaam.
Karakul is vernoemd naar het meer waar dit dorpje aan ligt. Het meer is ooit ontstaan door een meteoriet inslag. Het is een prachtig turquoise meer met zout water. Ook hier veel muggen, maar we hebben ons nu voorbereid met Deet.
We overnachten bij Sadat homestay, een prima plek. De homestays hier, en dat zijn er nogal wat, hebben allemaal met grote letters het woord homestay op de witte muren van de huizen gekalkt. Je ziet van verre waar je terecht kan.
Voor het eten lopen we een rondje door het dorp en langs het meer. Er is hier weinig volk op straat. Veel te doen is er dan ook niet. Al staat hier wel een schooltje met een vergane glorie speeltuin er naast. De meeste activiteit is vanmiddag te vinden bij een van de waterpompen. Er zijn er hier in totaal drie, het is een soort verbeterde versie van de handpomp zoals wij die uit het verleden kennen. Voor de mensen hier is het de enige manier om aan zoet water te komen, het meer is zout en rivieren stromen hier niet. Een groepje staat bij de pomp en terwijl een jongen de pomphandel bediend vult de rest z’n waterbussen.
Die avond eten we heerlijk bij Sadat, echt boven de rest van de homestays uit. We zijn hier samen met nog een stel en dat blijken de mensen achter caravanistan.com te zijn. De bron van informatie voor reizigers in Centraal Azië. Leuk om de mensen te ontmoeten van de site waar we zoveel gebruik van hebben gemaakt.