Vertrek uit Varanasi. We vertrekken zoals we gekomen zijn; in het donker. De avond valt hier vroeg en als we even na zessen weer door de steegjes lopen zijn het alleen de schaarse lampjes van de winkeltjes die de boel verlichten, en daarmee de volop aanwezige koeienvlaaien, extra oppassen dus!
Bij de eerste plek waar ook gemotoriseerd vervoer op drie of vier wielen kan komen een tuktuk, of "autoriksja" zoals de driewielers hier heten geregeld om ons naar het station te brengen. Dan begint een rit die op menig kermis tot de topattracties zou horen. De drukte op dit tijdstip blijkt in Varanassi echt bizar te zijn. Kan me niet herinneren dat we het zo extreem hebben meegemaakt.
En dan zijn het hier alleen nog maar al die fietsers, de driewielers met en zonder motor, wat handkarren, een kudde koeien en een enkele auto. En toch staat het bijna overal vast. Nou ja vast, het krioelt van links naar rechts over de weg door elkaar heen opzoek naar dat kleine stukje ruimte om vooruit te komen. Hoe moet dit ooit goed komen als steeds meer mensen met het kleine budgetwagentje van Tata op pad gaan?

Gelukkig hebben wij een heel behendig mannetje getroffen en hij scheurt met een geweldige snelheid tussen alles en iedereen door. "Very busy" krioelt ie boven het gepruttel van z'n karretje uit...., een understatement....
Door deze actieveling wel lekker op tijd bij het "Varanasi Junction Station". Ook hier is het weer gezellig druk, het is niet een heel groot station maar de hal en het plein er voor liggen vol met wachtende mensen. Kleedje op de grond en tukkie doen.
We worden door een behulpzame agent even naar onze trein gebracht. Zo wordt het wel heel gemakkelijk! Ik kijk nog even op de lijst die op de wagon hangt en zie inderdaad onze namen er tussen staan. Lang leve het internet, gewoon geboekt vanuit Nederland. Is wel nodig overigens want de trein zit nokkie vol. Onze bedden blijken langs het gangpad te zijn. Nooit bij stilgestaan maar je hebt nu in elk geval gordijntjes per bed ipv per compartiment met vier bedden. De trein vertrekt rustig 20 minuten te vroeg dus blij dat we op tijd waren!

Na een uurtje uit het raam het donker in kijken onze bedjes maar opgezocht. Nu blijkt dat er wel alleen rekening is gehouden met de lengte van de gemiddelde Indier bij de aanmaak van de bedden, de nissen waar je in ligt zijn zo klein dat ik aardig opgevouwen in m'n bedje lig...
's Ochtends om een uur of negen rijden we door de buitenwijken van Delhi. Met kleine oogjes want veel geslapen heb ik niet. Er wonen bijna 13 miljoen mensen in deze stad en er lijkt ook geen eind aan de bebouwing te komen. Vlak naast het spoor staan de krotten van mensen die hun huis tegen het het hek van de spoorbaan hebben aangebouwd. Sommigen hebben een soort "tuintje" tot aan de rails liggen.
We arriveren op het "Old Delhi Railwaystation", een van de drie grote stations hier. Vanaf hier willen we eerst naar het "New Delhi Railwaystation" om daar in de buurt een kamer te zoeken. Buiten het station stap je direct weer de dagelijkse chaos in. Niks geen groot plein voor het station, gewoon meteen weer met je voeten in de blubber. Na ons tussen de fiets- en autoriksja's te hebben doorgeworsteld lopen we naar een ingang van de metro die hier iets verder ligt. En hier hebben we ons eerste "modern India" contact. Het contrast had bijna niet groter kunnen zijn; de vuiligheid en chaos buiten en de gestructureerde netheid binnen. Geen vuiltje op de vloer! En gewoon een hele fraaie moderne metro. Kost ook nog eens bijna niets, dus voor nu heeft hij de concurrentie met het eeuwig afdingen met de riksja rijders snel gewonnen. Enig minpuntje. Er zijn gewoon heel veel mensen in deze stad en zeker zo in de ochtendspits zitten de wagons nokkie-nokkie vol. Omvallen kan niet, je staat echt vast. Godzijdank is er airco in de wagons...
In de wijk Paharganj op zoek naar een hotel. Het zijn een paar straten met dezelfde uitstraling als bijvoorbeeld de Khoa san road in Bangkok, volgepakt met reisbureautje's, hotels, eetcafeetjes, shoppies vol met t-shirts en sjaaltjes en god mag weten wat nog allemaal meer. Een waar backpacker ghetto zeg maar.
In een wat rustiger zijstraatje een hotel gevonden. Gelukkig zijn we vroeg want het zit al erg vol. Nu eerst even opfrissen en wat slaap inhalen!