Het is al donker als we vertrekken uit Moskou. We zien dan ook niet veel meer van deze stad. In de trein blijkt dat er vrijwel alleen maar Mongolen mee reizen en een enkele Rus. Eigenlijk is het helemaal een Mongoolse trein want ook de provodniki (de dames die de wagon schoonhouden) zijn Mongools.
Een wat ouder frans stel zijn de enige die net als wij als tourist de rit maken. Er zitten heel wat handelaren in ons treinstel en er wordt druk gesleept met tassen vol handel. Wij houden het nu wel voor gezien en gaan ons voor de eerste keer in slaap laten kedeng-eh-dengen.

De volgende ochtend, heet water gehaald bij de samovar. Dit is een ingenieus kolengestookt apparaat wat in elke wagon aanwezig is. Het ziet eruit als een installatie voor illegale jeneverstokerij maar geeft (helaas) alleen heetwater. Maar zo voor in de trein een ideale voorziening. Het wordt een beetje kamperen in de trein!
Onze Mongoolse medereizigster deelt meteen haar ontbijt en we zitten dus gelijk aan de pasteibroodjes en augurken. Gelukkig konden wij hier wat oud-Hollandse ontbijtkoek tegenoverstellen en dat maakte ook indruk.
's Middags voor de eerste keer in de restauratiewagen wat gegeten. Het is er niet druk, de meeste mensen maken hun eigen maaltje in de coupe klaar. In tegenstelling tot wat we eerder gelezen hebben valt de keuze alles mee en is het best wel smakelijk ook.
De rest van de dag is uitermate relaxed, een beetje uit het raam kijken, beetje eten, beetje drinken, kaartje leggen, m'n Frans en Mongools ophalen... ach wij komen de dag wel door.

19/3

Weer een ochtend verder, inmiddels is het geheel helder geworden en het landschap ligt er stralend bij. Het zijn nu vooral berken bossen die de besneeuwde vlaktes onderbreken. Om 12 uur s'middags bij Omsk gearriveerd. De handelaren staan al bij de uitgang te dringen en op het moment dat de trein stopt komt er een menigte van vooral vrouwen op afgelopen. Het is een drukte vanjewelste tussen de treinen in waar de mannen hun handel staan te verkopen.
Om half 8 in Novosibirsk, daarna wat gegeten in de restauratiewagon en vroeg naar bed. We hebben een nieuwe roomate erbij, een man die in Novosibirsk is ingestapt.
Het blijft lang rumoerig in de cabine naast ons waar een feestje wordt gevierd. Om middernacht bereikt het z'n hoogtepunt en breekt de pleuris uit. Een hoop gegil, gejank en opgewonden mannenstemmen. Onze medereizigster gaat wat bemiddelen en even later is het weer stil. Tenminste dat dachten we...
Want onze nieuwe roommate laat nu van zich horen. Deze kan me daar een potje snurken... een walrus met bronchites is er niets bij. Het is me het nachtje wel...

20/3
En het werd weer ochtend. Overigens alweer een uur eerder dan gisteren. Dat is het mooie van reizen op deze manier. Je wordt je heel bewust van de tijdszone's die je passeert. In de trein geld namelijk de Moskou tijd. De hele dienstregeling is dus ook volgens die tijd opgesteld. We hebben onze horloge's dus ook gewoon op deze tijdzone laten staan. Je merkt nu alleen dat het ongeveer per dag reizen een uur eerder licht/donker wordt. inmiddels wordt het licht om ongeveer 03:00 uur en om 15:00 uur is het alweer aardedonker. Ons biologische klokje proberen we wel aan te passen door steeds vroeger op te staan en eerder te gaan slapen. Zodat we uiteindelijk op de 5 uur tijdsverschil tussen Moskou en Ulan bator uitkomen.
Alle heissa van vannacht blijkt gekomen te zijn door teveel drank, met name onze provodniki was kennelijk een beetje de weg kwijt. Maar vanochtend stond ze wel al weer vroeg te schrobben, een bikkeltje dus!
Het landschap is nu heuvelachtiger geworden. We passeren vele fabrieken die zo van 100 jaar terug lijken te zijn. Vrijwel elke fabriek heeft ook nog wel een vrolijk rokende schoorsteen. Ze zijn zo lelijk dat ze gewoon weer mooi worden. Het contrast van het smerige fabrieksterrein in de kraakwitte sneeuw is ook wel heel groot. Ook veel enorme rangeerterreinen gepasserd. Regelmatig staan er ergens achteraf in een hoek wat oude locs weg te roesten. Van oude dieseltjes tot de xxxl uivoeringen van Bello.
Bij elk station waar we stoppen weer het "bizniz" ritueel. De handelaren uit de trein springen eruit en de menigte valt aan. Prachtige bondmutsen worden er door de mensen gedragen. Aan het eind van de dag wordt alle handelswaar opeens verzameld en ligt het gangpad vol met enorme balen textiel, schoenen etc.
Alle handelaren verlaten nu de trein en gaan aan de andere kant van het spoor staan. Het blijkt dat zo de trein Ulan batar - Moskou langs komt en deze gasten reizen gewoon continu heen en weer met de trein om hun handeltje aan de man te brengen. Als de trein weer vertrekt is het gelijk een stuk rustiger geworden. Het scheelt zeker een man of 40 en ze lopen nu ook niet meer continu van de ene naar de andere wagon.
Later willen we nog wat eten maar ze zijn al door de voorraden heen. Er is nog 1 maaltijd mogelijk en dat is een vreemde combinatie van spaghetti en een vale russische worst, het smaakt zoals je verwacht...

21/3
Vannacht zijn we Irkutsk gepaseerd. Niets van gemerkt want we lagen lekker te slapen. Om 03:15 gewekt door het licht. Als we het scherm omhoog doen kijken we uit over het Baikalmeer. De enorme witte ijsvlakte ligt er prachtig bij in het ochtend zonnetje. Af en toe zitten er in de verte wat mannen op het ijs te vissen. De spoorrails volgt al slingerend de oever van het meer. Na een half uurtje wordt er gestopt in een plaatsje aan het meer. Vrouwtjes lopen hier van alles te verkopen en we slaan gerookte vis, gekookte aardappelen en gevulde broodjes in.
De trein volgt nog een uur of drie de oevers van dit enorme meer en gaat dan rechts af in meer zuidelijke richting. Op naar Ulan batar!
Bij een volgende stop wordt weer van loc gewisseld, tot nu toe reden we electrisch maar er komt nu een diesel voor te staan. Het traject wordt ook wat heuvelachtiger en er is geen bovenleiding meer. We rijden nu steeds meer door een steppe landschap, de sneeuw is bijna geheel verdwenen en het geheel heeft een woeste aanblik.
De Mongoolse medereizigers zijn zorgvuldig hun in te voeren spulletjes aan het verdelen over alle mede Mongoolse reizigers. Dit om problemen bij de grens kennelijk te voorkomen. Opeens heeft onze roommate ook allerlei dozen en 10 paar dameslaarzen extra mee ...
Aan het eind van de middag aangekomen bij de grens. Een legertje beamte's komt de trein binnen en neemt de paspoorten mee en controleert de hele wagon. Vanaf nu is het wachten. Op het perron staat een vrouw gebarbequede spiesen te verkopen dus ons avondmaaltje is ook geregeld. En dan maar weer wachten. Na 2 1/2 uur komt iemand de invoerformuliertjes controleren. Eigenlijk moet je alle valuta die je uitvoert opgeven maar dat hebben we maar even niet gedaan. Toch even spannend of hij er vragen over zal stellen, maar binen een paar seconden hebben we de hele handel gestempeld en al weer terug. Dat gaat gemakkelijk!
Nog een half uur later komen er weer een paar nors kijkende petten binnen die nogmaals alles opentrekken en controleren. Gedurende de hele operatie is het doodstil in de anders zo rumoerige trein. Petten hebben hier altijd nog veel ontzag. Maar uiteindelijk dan krijgen we ook de pasjes terug! Het heeft maar drie-en-een-half-uur geduurd...
De trein zet zich weer in beweging en na een minuut of 10 hetzelfde ritueel, alleen dan met Mongoolse petten. Weer twee formuliertjes invullen, de Engelstalige zijn op dus we worden weer even getest op ons Mongools, maar gelukkig is er genoeg hulp bij het invullen. Weer een uitvoerige controle, maar de hele wagon slaagt voor de proef. Als de mannen vertokken zijn en de passen retour is er een uitbundige stemming bij de Mongolen die het weer een smokkeltje rijker zijn. Alle waar wordt weer verzameld en na anderhalf uur zet ook hier de trein zich weer in beweging.
Inmiddels is het dik na middernacht en gaan we nog even wat slaap pakken want morgenochtend zeven uur zijn we in Ulan Bator !