We zijn terug aan de kust, en het is gelijk lekker zonnig weer. Goed temperatuurtje ook. Is wel even lekker na de kou in de bergen. Via Bega rijden we naar Eden. Een heel toeristisch plaatsje aan een baai. Daarna een dag doorgebracht in de omgeving van Mallacouta. Alweer zo'n leuk dorpje aan zee. Het ligt midden in een enorm nationaal park, mooie omgeving dus.

Hier veel gevist in de baai. De voorzieningen voor vissers hier in Australië zijn vaak prachtig. Ook hier in Mallacouta. Schitterende “jetty's” in het water gebouwd om dichter bij het diepere deel te komen. Voorzien van hengelsteunen, bankje en vis schoonmaaktafels en al. We worden maar verwend! Je gaat er overigens niet automatisch ook veel meer door vangen...
Hierna weer een stuk over de “Princes highway” gehobbeld richting Cape Conran. Mooi kaapje in zee met veel gekleurde rotsen.
Lake Entrance is de volgende stop. Een gebied vol meren en rivieren vlak aan zee. Er is een smalle doorgang waardoor het water richting zee stroomt. Vanaf een hoog uitkijkpunt in het plaatsje de omgeving bekeken. Prachtige blauwe baaien, meren en rivieren. Een deltagebied in het klein.
Ons plan is om hierna de Wilson Promontory national park te bezoeken maar ook dit blijkt zo'n beetje weggespoeld te zijn bij recente overstromingen. Er is nog maar een heel klein deel te bezoeken. Dus maar overgeslagen. In plaats hiervan naar het Tara Bulga park gegaan. Hier zijn de varens weer gigantisch. Enorm groen park. Het is ook een gebied waar de “Lyrebird” nog voorkomt. Dit is een fazant-achtige vogel die familie is van de paradijsvogels. We zien er twee wegrennen. Vanuit de auto, dus veeel te laat om een foto te maken. Als we de weg terug naar de kust vervolgen is deze na een kwartiertje rijden verspert door een omgevallen boom. Niet een enorme maar groot genoeg om de boel te blokkeren. En echt niet even om te trekken. Gewone personenauto's kunnen er net onderdoor rijden maar ons bussie is een metertje te hoog. Dus in z'n achteruit de helling met de haarspeldbochten weer op. Het is een smal weggetje. Gelukkig is er snel een uitzichtpunt bij een waterval waar valt te keren en kunnen we terug rijden via de weg die we heen ook genomen hebben. Het is maar 80 kilometer omrijden. Maar ach, we kijken hier niet op een kilometertje.
Bij Korumburre een openluchtmuseum bezocht wat een mijnwerkersstadje van vroeger probeert te laten herleven. Was eigenlijk heel leuk. Beetje als het buitenmuseum in Enkhuizen op z'n mijnwerkers. Heel veel authentieke huizen en inrichting rondom de originele mijn.
De laatste dagen doorgebracht in de omgeving van Lake Eildon. Dit is het stroomgebied van de Goulburn rivier. Verschillende plekken langs gegaan om wat forelletjes te scoren. Prachtige visplekken. Wel flink koud geworden de laatste dag. Takkeweer met enorme buien. De winter komt er nu echt aan.
En dan zit ons rondje door Victoria er al weer op. Morgen brengen we het campertje terug naar z'n stal en de dag er op vliegen we naar het Rode Hart van Australië. Op naar de warmte!