Vandaag gaan we op pad. Eindelijk doen waar we toch wel een beetje voor gekomen zijn. Lekker de beentjes strekken! We gaan voor een paar dagen lopen door Sham in Ladakh.
Maar eerst een stukje met de bus. Inmiddels weten we de steegjes binnendoor hier in Leh en in 10 minuten lopen staan we op het busstation. Druk is het er nog niet en de bus naar Alchi staat al klaar.

We willen onze trekking namelijk gelijk combineren met wat bezoeken aan kloosters in de buurt. En het klooster van Alchi is het oudste in Ladakh. Dik twee uur later gearriveerd in Alchi. Het is een klein dorpje waar door de constante stroom van bezoekers aan het klooster zowaar een hele souvenir straat is ontstaan. Maar wel nog steeds een prachtig rustig dorpje. Het klooster zelf is van buiten niet zo heel indrukwekkend, de binnenkant des te meer. Prachtige Boeddha beelden en muurschilderingen van dik 1000 jaar oud. Even wat gegeten en toen van Alchi naar de “highway” gelopen. Hier met een truck meegelift en ons in het dorpje Saspol laten afzetten. Hier zou volgens ons de zijweg naar Likir moeten zijn, het startpunt van de trekking. Het blijkt echter een eind bergopwaarts buiten Saspol te zijn.

Dus weer een lift genomen, nu per 4wd vol Indiërs. Ze zeggen de afslag te weten maar na een poosje krijgen we het idee dat we al weer veel te ver zijn en dus laten we ons maar weer in het eerstvolgende dorpje droppen. Nu dus weer terug..., gelukkig komt er net weer een truck langs en we mogen mee. Ditmaal weet de bestuurder gelukkig wel waar we er uit moeten en we worden bij de afslag naar Likir gedropt. Een half uurtje lopen later zijn we in het dorpje. Het klooster van Likir besluiten we morgenochtend maar te bezoeken en we gaan eerst op zoek naar een guesthouse. Bij Lotos een kamertje genomen. Het is een heel aardige familie met een boerenbedrijf die ook wat kamertjes verhuurt.

's Avonds eten we met de familie samen in de keuken/woonkamer. Op kleedjes op de grond aan de rijst met dal en groente. Basic, maar erg lekker. Rondom het huis staat een groot aantal abrikozen bomen en overal liggen abrikozen op matjes op de grond te drogen om in Leh gedroogd te worden verkocht. We krijgen handenvol om zo op te eten. Ze zijn veel kleiner dan wij ze thuis kennen, formaat pruim ongeveer, maar erg lekker en zoet.

De volgende dag vroeg op en een ontbijt met chapati en thee. Dan op pad naar het klooster van Likir. Het is hoog op een rots gebouwd en kijkt uit over heel de vallei. Toch snel een uurtje lopen voor we er zijn. Het is een prachtig gebouw waar 18 monniken leven. Aan de achterzijde staat een enorm goudkleurig boeddha beeld te glimmen in de zon. Alle gebedsruimtes worden door een monnik voor ons geopend. Er staan prachtige beelden binnen. Het uitzicht over Likir en de vallei is geweldig. We lopen terug via de andere zijde van de rivier. Een leuke route langs de kanaaltjes die de landjes bevloeien. De enige reden dat deze dorpjes hier kunnen bestaan is de aanwezigheid van een rivier(tje). Het water uit de rivier wordt op het hoogste niveau verdeeld over talloze kanaaltjes die door het hele dorp stromen. Je hoort ook overal water gaan. Waar het kan zijn bomen geplant, een soort wilgen en populieren, en zo zijn de groene oases in deze barre omgeving ontstaan.

Bij het guesthouse onze rugzak weer opgehaald en de mensen gedag gezegd. Het pad opgezocht en de bergen ingegaan. Het eerste deel volgt de weg. Niet bijster mooi. Pas na het eerste pas(je), de Pobe La wordt het een mooie route. Vlak voor Sumdo bij een beek een heerlijke schaduw plek gevonden om even te rusten en wat te eten. Hierna weer omhoog om de Charatse La te bedwingen. Een berg stenen en een hoop gebedsvlaggetjes markeren de top. Daarna afdalen door een prachtig gebied tot we in Yangtang zijn. Bij het guesthouse Padma gaan we overnachten. Gelukkig is hier wel een “bathroom” zodat we ons met een emmer water wat kunnen opfrissen. Het is de hele dag stralend weer geweest en in de dalen is het soms erg warm. Zeer welkom dus. We ontmoeten hier ook twee Spanjaarden en een Mexicaanse-Amerikaan die dezelfde route lopen. Gezellig mee zitten kletsen en gegeten. De familie waar we nu overnachten heeft een prachtige keuken. De hele muur is gevuld met een houten kast die vol staat met potten en pannen. Het mooi versierde metalen hout gestookte fornuis staat er voor.

De volgende ochtend gewekt door de ezels van de familie die recht onder onze kamer hun nachtverblijf hebben. Nooit geweten dat er zoveel herrie uit een ezeltje kan komen. Maar afijn, we wilden toch weer vroeg op pad...
Weer een prachtige route tussen de machtige bergen door. Alle kleuren zijn aanwezig; groen, rood, blauw, geel, het is geweldig. Door het dorpje Hemis Sukpachan gelopen. Prachtige huizen en enorme groene weides. Vervolgens twee passen na elkaar, de Sermachan La en de Meptek La. Het zijn de hoogste uit onze trip. De laatste is al van verre te zien. Een enorme grijze puist waar het pad tegen omhoog slingert. We zien onze Spaanstalige lotgenoten als kleine stipjes tegen de enorme berg. Het kost de nodige inspanning en rustmomenten, maar uiteindelijk staan we ook boven. De vlaggetjes wapperen in de verkoelende wind en de uitzichten zijn geweldig.
Daarna afgedaald naar Ang en hier bij een beek gegeten en de voetjes even laten afkoelen in het ijskoude water. Het laatste stuk naar Timosgang ging vrij snel. Daar de Spaanstaligen weer getroffen en in hetzelfde guesthouse gegaan.  Hier zowaar een emmer warm water om te badderen. Wederom met z'n allen en de familie in de keuken gegeten. Hier nog veel meer pannen tegen de muur.

Heerlijk gegeten, heel uitgebreide maaltijd. Vervolgens aan de Chang, het zelf gebrouwen bier van de de eigenaar.
De volgende ochtend de rest gedag gezegd, zij gaan met de auto behorende bij hun georganiseerde tripje verder. Wij moeten ons vervoer nog regelen. Hier hebben we al weer snel een lift met een gezinnetje met pick-up 4wd. Ze gaan toevallig ook naar Lamayuru, het dorpje waar wij ook heen willen om een klooster te bezoeken. Het is een klein stukje hoofdweg langs de Indus rivier en vervolgens weer een slingerweg de bergen in. Erg krap en gevaarlijk weggetje door de kloof. In het ravijn beneden ons ligt weer een vrachtwagen. In Lamayuru afgezet en naar het klooster gegaan. De rugzak gedropt bij een restaurant in het dorp en vervolgens de rots op naar het klooster. Ook dit klooster ligt op een uitstekende rotspunt boven alles en iedereen uit. Uurtje rondgekeken en dan wat gaan eten in het dorp.

Nu nog iets vinden wat terug naar Leh gaat. De bus gaat meestal 1x per dag naar en van dit soort dorpjes, en dan meestal altijd 's ochtends vroeg. We zijn dus weer op een lift aangewezen. En weer hebben we veel geluk. Na een kwartiertje ezeltjes kijken langs de weg komt er een moslim jongen met een gloednieuwe Suzuki Maruti de berg af knallen. En hij wil ons wel meenemen tot in Leh waar hij woont. We nemen dezelfde weg door de kloof weer terug. “Very dangerous road” zegt onze moslimbroeder en hij trapt hem nog eens goed in. Voordat we ons echt zorgen kunnen maken zijn we de kloof al weer uit en scheuren we langs de Indus richting Leh onder het genot van een cd met liedjes over hoe je een goed moslim wordt. Het is eigenlijk een vreemde gewaarwording om door een landschap te rijden dat bulkt van de boedhistische uitingen en dan liedjes te beluisteren waarin Allah wordt vereerd. Maar er is hier in Ladakh een grote moslim gemeenschap, vooral richting de Pakistaanse grens. Halverwege de weg naar Leh stoppen we even en gaat onze chauffeur in gebed langs de Indus rivier. Even wassen in de rivier, kleedje spreiden, bidden en tien minuten later knallen we weer over de weg naar Leh. 

De weg tussen Leh en Srinagar ligt er prima bij. Dit komt voornamelijk omdat dit gebied militair zo belangrijk is. De grenzen met Pakistan en China staan namelijk nog altijd ter discussie en er is hier dan ook een enorme militaire aanwezigheid. Echt tientallen enorme militaire basissen passeren we.
Halverwege ook nog een politie controlepost. Zijn we al vaker gepasseerd en meestal schrijven ze zonder enige interesse je paspoort gegevens over en kun je weer gaan. Nu treffen we echter een overijverige ambtenaar die vooral wil weten HOE we reizen. In mijn onschuld zeg ik dat we met een particulier meeliften en dat komt me gelijk op een reprimande te staan. “Streng verboden in India”. Onze moslimvriend moet beloven ons in het volgende dorp er uit te zetten en wij moeten met de bus verder. Dacht het niet, zo'n goeie lift geven we niet zo maar op. Maar ik beloof meteen de bus te nemen. Terug in de auto gezegd dat hij ons er maar uit moet zetten als dit problemen gaat geven, maar dat we ook graag mee zouden gaan tot Leh. Hij lacht breeduit, no problem!
Binnen drie uur in Leh! Onze vriend wil absoluut geen vergoeding voor de rit en zet ons af in het centrum. Dat is wel heel vlot gegaan! Terug bij ons guesthouse in Leh is er gelukkig nog een kamer vrij en kunnen we weer eens een warme douche nemen.