Onze vlucht naar India verliep voorspoedig, een uurtje vertraging in Londen maar dat werd onderweg weer goedgemaakt want we kwamen keurig op tijd in Delhi aan. Hier de bus genomen van het internationale vliegveld naar het deel voor de binnenlandse vluchten. Het domestic deel is een stuk moderner dan de internationale luchthaven. Net nieuw. Hier wachten we een paar uurtjes op onze vervolg vlucht naar Amritsar. Even na de middag de lucht in met Jetair.

Dik uurtje later in Amritsar en vervolgens met een taxi naar het oude centrum.
Het guesthouse wat we bedacht hadden bevalt meteen dus een kamertje uitgezocht ben lekker douchen!
We zijn nu in de deelstaat Punjab in India. En Punjab is het land van de Sikhs, zij die het Sikhisme aanhangen. En de Sikhs, althans de mannen, zijn van de tulband. Meteen als we aankomen valt het op, vrijwel elke man draagt een tulband. Jongetjes een kleintje met een knot op het voorhoofd, de mannen varianten in alle kleuren en afmetingen. En een beetje Sikh heeft ook een fraaie baard. Ze zien er indrukwekkend uit!
Amritsar is ook de hoofdstad van Punjab en de heiligste tempel voor de Sikhs, en ook een van de mooiste gebouwen van India, staat op een paar honderd meter van ons guesthouse de “Golden Temple”.

En dus gaan we aan het begin van de avond op pad om er een kijkje te nemen. De oude binnenstad is inmiddels kompleet afgeladen met riksja's fietsers en auto's en alles toetert weer vrolijk tegen elkaar op. We zijn weer in India! De voorliefde die de Hindoes hebben voor koeien hebben de Sikhs kennelijk niet want er is geen koe op straat te zien!

Bij de tempel is het een drukte vanjewelste. Onze sandalen geven we af bij en loket aangezien je natuurlijk alleen blootsvoets naar binnen mag. Het is een mega schoenenstalling met honderden schoenen! Voor de ingang staat een mand met hoofddoeken die binnen verplicht gedragen moeten worden. Een leuk kleurtje uitgezocht en dan langs de wachten met speren door de poort naar binnen. De gouden tempel staat midden in een meer wat omgeven is door een breed marmeren plateau met galerijen aan de buitenkant. Iedereen loopt linksom een rondje om het meertje met de tempel en we sluiten dus ook maar aan. Er wordt gebeden en op sommige plekken gebaad in het meer. De tempel zelf staat te letterlijk te schitteren in het water bij de ondergaande zon. Het is een prachtige gouden tempel met veel minaretten. Een overdekt voetpad ligt door het water naar de tempel en staat de hele dag vol met rijen met pelgrims die het heiligdom van binnen willen aanschouwen.
We blijven dus zitten langs de kant en genieten van de drukte en de ondergaande zon. Als de duisternis valt wordt de verlichting ontstoken en is het helemaal een betoverend sfeertje. Als we naar buiten lopen komen we langs de keuken van het restaurant van de tempel. Iedereen kan hier gratis aanschuiven voor een maaltijd. Het is er een enorme herrie van alle metalen borden en pannen.
Zelf gaan we naar een tentje wat we al eerder op de dag hebben gezien. Lekker gegeten

De volgende dag in Amritsar een beetje rustig aan gedaan. Op zoek geweest naar een markt, … niet echt gevonden, en daarna nog even bij de tempel gekeken. Het is er vandaag, op zondag, nu nog veel drukker dan gisteren. De rij naar de tempel zelf is bizar lang en men staat nu echt op elkaar gepropt. En dat op het heetst van de dag... Geen pretje.
In de namiddag nemen we een gedeelde taxi naar de Indiaas – Pakistaanse grens. De enorme hoeveelheid busjes en riksja's doet vermoeden dat het hier ook wel gezellig druk zal zijn... Wat heet...
De reden dat al die mensen hier naar toe komen is de “ceremoniële” sluiting van de grens. Eigenlijk is het meer een soort interland als bij het voetbal. Aan weerszijden van de grens staan tribunes en die zitten nu afgeladen met joelende mensen die opgezweept worden hun chauvinisme zoveel mogelijk te tonen. Wij zitten uiteraard in het tumult van de Hindustan hoek, maar ook de Pakistani laten zich minstens zo hard horen.
Onderweg langs de tribunes zagen we de militairen al een soort warming up houden en zodra de officiële sluiting begint blijkt wel waarom. Met veel poeha stappen de haantjes in het rond en kijken de vijand daarbij zo kwaad mogelijk aan. Dan met een dribbeltje a la Mr. Humpries richting het hek en onderweg een aantal malen de benen zo hoog opgooien dat ze boven het hoofd komen. Het publiek vindt het prachtig. Luid joelend moedigen ze hun mannen aan.
De ceremonie eindigt met het strijken van de vlaggen, exact gelijk, handje schudden, hek dicht. Morgenochtend gaat de grens weer open! Vervolgens trekt een enorme karavaan van busjes en auto's in een grote stofwolk terug naar Amritsar, het feest is voorbij.