Het Ganga Fuji Home in Varanasi. Ergens in een van de smalle steegjes die het doolhof van de oude stad vormen. Gisteravond met hulp van een commisiemannetje uiteindelijk gevonden. Het maakte even niet meer uit, normaal vragen we ze vriendelijk om op te donderen, nu na een leuke wandeling door de stad met het zweet op het voorhoofd wilden we maar twee dingen; douchen en slapen!
Nou ja, na die douche voelde het al weer een stuk beter. Eerst nog maar even wat eten op het dakterras van ons guesthouse. Het is een van de hoogste gebouwen in de oude stad en je hebt een prachtig uitzicht. Tenminste overdag, want 's avonds is het uitzicht over Varanasi vooral heel donker. De smalle steegjes laten weinig licht omhoog stralen.
Ons etentje is er niet minder om, een heerlijk warm temperatuurtje, voortreffelijk eten, kon het nog mooier beginnen?

's Ochtends pas laat uit bed. Bij een bakery in de buurt op de loungebank neergeploft. Prem Joshua uit de speakers, een heel relaxed sfeertje. Twee uur lang gedaan over ons ontbijt wat inmiddels feilloos was overgegaan in een brunch. We zijn beiden nog wel wat brak van de reis van gisteren dus een slow-start is niet zo verwonderlijk.
Vervolgens op pad in de ouden stad. Het doolhof van de smalle steegjes. Te smal voor auto's maar met brommer / motor / fiets goed te doen, en die hebben net zulke fabelachtige toeters en bellen als de eerder genoemde vierwielers. De chaos van de grote weg in microformaat. In elk geval weer snel wakker. Gelukkig zijn er ook veel stukken met trappen en die zijn nog alleen van de voetgangers!
Het is verder heerlijk om rond te struinen. De smalle steegjes houden het zonlicht weg waardoor het er een stuk koeler is dan de verzengende hitte daarbuiten. En het is weer Azie op zijn best, een waterval aan kleuren en geuren en een turbulent leven van alledag. Heerlijk!
Nieuw voor ons zijn de koeien die hier de sappige groene weide's (onvrijwillig?) hebben ingeruild voor wat kartonnen dozen en ander afval. Overal sjokken ze in het rond en gaan op de meest strategische plekken languit luieren. Een flinke stier en een steegje  is verstopt... En niemand die deze heilige dames en heren ook maar iets in de weg legt!
We wandelen naar de Ganges waar de Ghats zijn die Varanasi zo een indrukwekkende bestemming maken. De Ghats zijn oude paleizen van Maharadja's en andere hooggeplaatste Indiërs uit het verleden die op de oever van de Ganges zijn gebouwd. Op de trappen aan het water spelen zich allerlei rituelen af en vindt het dagelijks leven van velen plaats. Vele gelovigen komen hier om te bidden en baden in het water van de heilige rivier. Die inmiddels zo vervuild is dat men zegt dat alle leven in het water onmogelijk is geworden. Nog los van alle zichtbare zooi die er ronddrijft. Maar het blijft de heilige rivier en gebaad wordt er dus! Overigens ook gezien aan de oever; kleine jerrycans te koop om het heilige water ook mee naar huis te kunnen nemen.
Bij sommige van de ghats vinden de lijkverbrandingen plaats. De toegangswegen er naar toe ligt het brandhout meters hoog opgestapeld. Voor de nabestaanden is alles dichtbij te koop.  Er vinden vierentwintig uur per dag verbrandingen plaats.

Stroomopwaarts aan de oever van de de rivier langs de diverse ghats gewandeld. Over een lengte van een paar kilometer staan de prachtige grote paleizen en koopmanshuizen aan het water met daartussen de trappen en allerlei bouwsels van later bouwjaar die tot de laatste vierkante meter de ruimte opeisen.
In het begin van de avond zijn we weer terug bij de ghat vlakbij ons guesthouse, hier is een ceremonie gaande. Een enorme menigte staat op de trappen of kijkt toe vanaf bootjes naar zeven mannen op een rij die de ceremonie uitvoeren. Het gaat gepaard met veel wierook, kaarsen en vuur. In het publiek wordt enthousiast meegezongen met de muziek. Speciaal sfeertje.