Vandaag op pad in McLeod Ganj. Hier en in de wijde omgeving van Dharamsala wonen de Tibetanen die hun vaderland zijn ontvlucht. De Tibetaanse regering in ballingschap zetelt ook in McLeod en natuurlijk heeft de Dalai Lama hier zijn residentie. Het is dan ook een gemixed Indiaas - Tibetaans straatbeeld. Veel vrouwen in traditionele Tibetaanse kleding en een lading shops met Tibetaans handwerk.

We bezoeken eerst het Tsuglagkhan complex met daarin twee tempels en het Tibet museum. Het is een van de heilige plekken buiten Tibet zelf maar qua bouwstijl valt het nogal tegen. Er is weinig terug te vinden van de traditioneel Tibetaanse bouwstijl en in plaats hiervan veel beton. Wel fraaie muurschilderingen in de tempels. Het museum geeft in beeld uitleg van de Tibetaanse zaak en het streven naar een onafhankelijk Tibet. Mooi museum.

Vervolgens de kora gelopen onderlangs de tempel en de residentie van de Daila Lama. Van het onderkomen van de Dalai Lama is overigens niets te zien, het gaat schuil achter de bomen. Het pad is omgeven door prachtige mani stenen (beschilderde stenen met daarin gehouwen gebeden). Mooie wandeling met fraaie uitzichten over het dal. Gisteren lag het stadje al in de wolken en ook die middag trekt het dicht en gaat het even regenen. Wat gelezen in het guesthouse.

Een relaxte wandeling brengt ons de volgende ochtend boven op een heuvelrug in de buurt van Mc Leod. Hier is het Tibetan Children's Village gevestigd. Inmiddels meer dan 2000 gevluchte kinderen krijgen hier gratis onderdak en onderwijs. Het zijn veelal kinderen van straatarme boeren in Tibet die zijn meegegeven door hun ouders aan mensen die Tibet ontvlucht zijn. Alles om hun kind een vrij en beter leven te geven. De kinderen worden na hun vlucht op verschillende plekken in India en Nepal opgevangen en komen uiteindelijk hier in McLeod of in een van de zeven andere dependances in India. Ze zijn er in alle leeftijden, van baby tot in de twintig. Hun ouders zien ze waarschijnlijk nooit meer want een terugkeer is een veel te groot risico. We krijgen van een mevrouw een rondleiding over het terrein. Enthousiast verteld ze over het ontstaan en de enorme groei die ze hebben doorgemaakt.
Het is een enorm complex van gebouwen waar wordt lesgegeven, gewoond en ontspannen. De kinderen wonen in groepen van veertig in een woongebouw met een “woonmoeder”. De woningen zijn eenvoudig maar wel super schoon. Wel erg klein voor zo'n grote groep maar de ruimte, of eigenlijk het huidige aantal kinderen, is een probleem. Alle kids zitten als wij langskomen in de klas en zijn vol overgave bezig met hun lessen. Soms wordt er luid bij gezongen.
De hele opvang draait op donaties. De ouders van de kinderen zijn meestal straatarm en hebben niets kunnen meegeven op de vlucht. En de opvang zorgt voor de kinderen tot ze volwassen zijn, en soms ook nog daarna. Donaties zijn dus ook van harte welkom