Leh is eigenlijk een groot dorp. Het mag dan een stad heten maar het heeft het overzichtelijke van een dorp. Hoofdstraat, oude stad, wat straatjes er om heen en de rest is buitenwijk of al weer agrarisch gebied. Wij zitten met ons guesthouse ook tussen de landjes met graan. Vijf minuten lopen vanuit het centrum en je zit kompleet in de rust. En het is hier voor Indiase begrippen al uitermate relaxed. Geen tuktuk's op straat en veel minder mensen. We hebben al vaker tegen elkaar gezegd dat Ladakh weliswaar in India ligt maar dat het eigenlijk geen India is. De mensen en cultuur, het is zo'n verschil met de rest van India.

Het seizoen raakt hier op zijn eind en een hoop bedrijvigheid is in de afgelopen week al gesloten. Er blijft overigens genoeg over want er zijn nogal wat winkeltjes, restaurantjes en trekking-bureautjes die dingen naar de gunsten van de reiziger.De laatste dagen zijn we naar wat Gompa's (kloosters)in de omgeving gegaan. Eerst met de bus naar Hemis. Of eigenlijk Karu want dichterbij kan je met de bus niet komen. Naar verluid was het maar een half uurtje lopen maar dat viel tegen. Zeker een uur tegen de berg op aan het stappen geweest en toen hadden we nog geen Gompa in het zicht. Gelukkig kwam er een aardige Indiër voorbij die ons het laatste stuk meenam in z'n auto. Anita probeerde bij aankomst gelijk alvast een date te maken voor de terugrit, want dit ging wel erg gemakkelijk.
Hemis is het belangrijkste  klooster van Ladakh. Van hieruit worden alle kloosters in Ladakh aangestuurd. Het is ook een groot klooster met meerdere gebedszalen. Een hiervan konden we niet bezoeken aangezien deze gerestaureerd wordt. Maar er blijft genoeg over. Ook heeft men een fraai nieuw museum met eeuwenoude voorwerpen en thanka's uit het klooster. Erg interessant. Vrijwel gelijktijdig met ons stapt ook onze lift weer de poort van het klooster uit dus we konden mooi mee met hem richting Tiksey gompa, het volgende klooster wat we willen bezoeken. Iets voor Tiksey stopt onze chauffeur dus het laatste stukje pakken we de bus. Bij Tiksey een mooi buiten-restaurant gevonden wat ook voor de laatste dag open was, dus de keuze was beperkt. Noodles of rijst. Evengoed lekker gegeten en heerlijk in het zonnetje gezeten. Anita heeft nogal last van haar rug dus dit klooster bezoek ik maar even in m'n uppie en blijft Anita in het restaurant. Het ligt tegen een berghelling en er lijkt geen einde te komen aan de trappen tussen de witgekalkte huisjes van de monniken door. Maar uiteindelijk sta ik boven te puffen en probeer te genieten van het uitzicht over de groene vallei. Ver beneden me wordt geoogst en hele balen met graan worden van het land gehaald. Van bovenaf zijn de mannen en vrouwen die ze tillen niet meer zichtbaar en zie je alleen wat gele hopen door het landschap schuiven. Grappig gezicht!

Het klooster zelf is erg fraai. Een monnik loopt mee en opent voor bezoekers de diverse ruimtes. Erg fraaie beelden en thanka's hier.
Dan alle trappen naar beneden en Anita weer opgepikt. Busje naar Leh gepakt en nog even lekker in het zonnetje bij ons guesthouse gezeten.
's Avonds de verrassing van ons leven. Zitten we in een klein tentje rustig aan de avond dis, komen opeens Colin en Diana daar binnenstappen. Vijf jaar geleden ontmoet tijdens een poging om met het vliegtuig van Nepal naar Myanmar te komen, (uiteindelijk na drie dagen gelukt...), en nu kom je ze in Ladakh weer tegen. Ze zijn net zo verbaasd als wij. Hoezo klein wereldje! Gezellig 's avonds bijgepraat.