Het hotel waar we nu zitten is heel centraal gelegen. Direct bij het station en busterminal. Dat komt mooi uit want we gaan vandaag met de bus naar het terracotta leger. Het is een ritje van een uurtje en we zijn mooi op tijd aanwezig. Het is even slikken als we de toegangsprijs zien, 90 Yuan, zo'n hoge entree hebben we nog niet eerder gehad. Maar dit is natuurlijk wel iets heel bijzonders.

Het is het verhaal van de eenvoudige boer die half jaren 70 een waterput aan het graven is en opeens met delen van een terracotta beeld naar boven komt. Er blijkt een heel leger aan beelden in de grond verborgen te zitten. Anno nu is de boer z'n akkertje veranderd in een piazza van beton en zijn er enorme hangar-achtige gebouwen over de vindplaatsen heengebouwd. De eerste indruk is dat het geheel wel erg bombastisch overkomt. Eenmaal binnen zijn de beelden toch wel erg indrukwekkend. Slechts een deel is zelfs nu na 25 jaar pas opgegraven. De mooie beelden zoals je ze ook op foto's ziet zijn helemaal gerestaureerd. Wat er uit de grond komt zijn allemaal fragmenten.
Natuurlijk is er een hele commerciele kermis omheen gebouwd, en in een van de shops is de boer terug te vinden die ooit de ontdekking van z'n leven deed. Hij is inmiddels een oude man en slijt z'n dagen (verplicht?) met het zetten van z'n handtekening in de boekjes die je er kan kopen.
Als we buiten staan is daar inmiddels ook een grote markt opgebouwd. We worden werkelijk bestormd met allerhande souvenirs. Ze staan ook met kleinere terracotta beelden te leuren. Eigenlijk willen we er wel een, maar toch ook weer niet. Het is wel een erg toeristisch souvenirtje... Maar anderzijds zijn het wel fraaie beelden en ze kosten bijna helemaal niks. Dusss, einde van het verhaal is dat wij ook met een homp gevormde klei onder de arm naar huis gaan. Het wordt nu echt tijd voor een pakketje naar huis....
Later die middag getracht de website bij te werken, het viel nog niet mee. Beveiligde netwerken, kompleet vervuilde pc's, jengelende Gordons (zie hieronder), en ga zo maar door. Gelukkig konden we de tijd nemen want internetten is hier weer goedkoop.

Muziek:
We moeten het even over muziek in China hebben en dan vooral de achtergrondmuziek in winkels, restaurants ed. Je hoort hier niet zoveel westerse muziek maar als ze dan wat hebben..... Ze hebben hier nl. de vervelende gewoonte om een liedje wat kennelijk gewaardeerd wordt tot in het oneindige te herhalen. Geloof me, dat gaat irriteren. Zo is de befaamde krullenbol met saxofoon die in de jaren '80 erg populair was hier nog steeds een kanjer. We hebben het natuurlijk over Kenny G. Wie kent hem niet... Deze knakker kom je echt heel vaak tegen in restaurants en winkels. Dat viel 20 jaar geleden al niet mee, maar als je nu de hele avond "songbird" hoort herhalen dan krijg je echt braakneingingen.
Maar het kan nog erger, vanmiddag in het internetcafe. In eerste instantie lijkt het wat onopvallend Chinees muzikaal behang, maar opeens valt het kwartje: Gordon en Replay (?!) worden gedraaid. Gordon en Replay in een internetcafe in Xi'an. Waar is het misgegaan? En weer een uur lang hetzelfde liedje. Je zou bijna gaan terugverlangen naar 538 in de middag... (hoewel...)

posted by Frank : maandag, april 05, 2004