In Qiaotou de nacht doorgebracht in het "Gorge Village Hotel". De volgende ochtend vroeg op. Eerst onze rugzakken bij een cafeetje in de buurt gebracht. Ze worden in een kamertje boven het cafe opgeslagen. We nemen alleen de kleine rugzakjes mee. Aan het eind van het dorpje is een soort controlepost waar je mag betalen voor de toegang. En dan zijn we eindelijk op pad.
We treffen het buitengewoon met het weer. De afgelopen dagen waren van wisselvallig tot slecht maar vandaag is het een strakblauwe hemel. Een heerlijke temperatuur met een zacht windje. We starten op 1700 meter en klimmen al snel naar 2670 meter hoogte. Het laatste stuk is behoorlijk stijl met veel bochten. Volgens het kaartje 24, maar het lijken er veel meer. De rest van de tocht blijven we vandaag tussen de 2400 en 2600 meter hoogte lopen. De meest fantastische uitzichten kom je tegen. Na elke bocht wacht weer een nieuwe verrassing. Ver in de diepte rommelt de rivier, hoog boven je zijn de besneeuwde pieken. Op sommige stukken is het van boven tot onder een steile rotswand. De kloof is hier dik 3300 meter van top tot rivier. Als er nog liefhebbers zijn om te gaan klimmen...
Pas bij de eerste stop komen we iemand tegen, een Engelsman zit bij dit guesthouse ook wat te eten. Als we verder lopen zijn we weer helemaal alleen, af en toe zijn er wat boeren op veldjes aan het werk of loopt er iemand met een koppeltje geiten tegen de bergwand. Rond een uur of vier aangekomen in Bendi Wan village bij het "Halfway Guesthouse". Die naam zegt genoeg lijkt me. Het guesthouse heeft een heerlijk terras. Als we een tijdje met een biertje zitten te genieten van het uitzicht druppelen langzaam andere lopers binnen. Iedereen is van hetzelfde punt begonnen en niemand heeft een ander gezien. Er zitten gewoon zoveel bochtige stukken dat je elkaar niet ziet.
Op een hoek van het terras staat een soort vogelhuisje met een mobiele telefoon er in. Af en toe rinkelt hij en komt er iemand van het guesthouse naar buiten rennen om op te nemen. Een van de gasten wil met z'n eigen telefoon een sms'je versturen maar kan geen verbinding krijgen. De eigenaar van het guesthouse zegt dat hij dan ook maar z'n telefoon in het vogelhuisje moet leggen. Enigszins schuchter probeert hij dit want het lijkt wel erg op hocuspocus. Maar het werkt, het blijkt dat het vogelhuisje precies op de enige plek staat waar je ontvangst hebt!
Uiteindelijk zitten we met 9 man; twee Israeliers, een Kiwi, twee Engelsen, een Fransman en een Duitser. Geweldig gezellige avond gehad.
De kloof dankt z'n naam trouwens aan een mooi oud Chinees verhaal. Ooit schijnt er hier een tijger de rivier te zijn overgestoken via een rots in de rivier. Deze rots heet dan ook weer de "Tiger Leaping Rock". Als je de plek bekijkt was de tijger kennelijk levensmoe want de rivier mag hier dan wel op z'n smalst zijn, hij is hierdoor ook geweldig kolkend. Maar het is een mooi verhaal.
De volgende ochtend weer op pad richting "Walnut Groove". Het is een gemakkelijk stuk en we zijn er vrij snel. Ook hier zijn weer guesthouses dus we zitten weer even gezellig aan. De tocht kan hierna nog vervolgd worden naar een dorpje aan de andere kant van de bergrug maar wij gaan terug naar ons startpunt. Inmiddels is er in deze kloof nl. ook een weg aangelegd en deze gaat uiteindelijk naar Qiaotau. Helaas is de bus voor vandaag al geweest en dus wordt het liften. Alleen is liften wat lastig als er geheel geen auto's passeren dus we besluiten maar te gaan lopen richting het punt waar veel chinezen heengaan om van het uitzicht te genieten. En dat is maar 14 kilometer...
Na een half uur klinkt opeens het geluid van een auto achter ons. Nog nooit zo blij geweest om dat te horen. Het is en microbusje en gelukkig willen ze ons meenemen. We rijden nu in een half uurtje de kloof uit en laten ons afzetten bij het cafe waar de rugzakken staan. Als we deze weer hebben lopen we naar het centrum om een bus te scoren richting Zhongdian. Vrij snel stopt en een bus en kunnen we mee. Echter na twee minuten stopt deze alweer voor een lunchbreak. We besluiten dan maar van de nood een deugd te maken en gaan ook wat eten. Aan tafel zitten we met de chauffeur en z'n maatje en twee reisleiders. Jawel reisleiders, want het blijkt dat we in een bus met een chinese tourgroep met bejaarden zijn beland. Als we weer vertrekken gaat een van de reisleiders de hele bus uitleggen over de omgeving. In het Chinees natuurlijk maar dat mag de pret niet drukken. De sfeer wordt helemaal top als de hele bus gezellige volksliedjes gaat zingen. Als we in Zongdian zijn blijken we nog niet te stoppen maar krijgen we nog een extra toegift. Een stop op een mooi gelegen punt in de omgeving. Hierna gaat de hele groep naar een klooster in Zhongdian maar houden wij het voor gezien. Dat klooster bezoeken we zelf wel een keer in alle rust. We pakken een bus naar het centrum en belanden bij het "Dragon Cloud Guesthouse". Een heerlijk relaxed plekje met een binnenplaats waar je lekker in het zonnetje kan zitten.
Zhongdian ligt op 3200 meter hoogte en de komende dagen kunnen we rustig acclimatiseren om te wennen aan de grote hoogtes die nog komen gaan.