Wenchuan in de plaats waar het epicentrum lag van de aardbeving van 2008. Meer dan 88.000 mensen kwamen om 11.000.000 raakten dakloos. Kille getallen die de enorme schaal van verwoesting aangeven. Als we de bus nemen naar Chengdu rijden we dwars door dit gebied. En wat blijkt, ogenschijnlijk is er nog maar heel weinig van te zien. Wenchuan is een geheel nieuwe stad waar alles weer zijn gang lijkt te gaan.

Als we Chengdu binnenrijden moeten we eerst een uurtje door de industriële buitenwijk. Een soort Amsterdamse Zuidas maar dan honderdvoudig. Alles is hier mega groot. Op de grens waar de blokken met hoge woon appartementen beginnen wordt nog een kers op de taart gebouwd.

Een bizar groot glazen gebouw waar een soort Caribische badplaats in moet ontstaan, kompleet met strand lagune. Als je hem nu ziet staan lijkt het wel of de aliens uit “Independence Day” zijn geland.

We verblijven een aantal dagen in Chengdu in het Trafic Inn hostel. Mooie centrale plek aan de rivier. De eerste dag door het centrum gewandeld. Wat meten opvalt zijn de vele elektrische scooters. In het centrum mogen geen brommers of scooters met brandstofmotor komen en iedereen rijdt nu dus elektrisch. Duizenden scootertjes. Van model vouwfiets tot superluxe. Als zo'n meute bij het stoplicht in beweging komt is het elke keer weer verrassend dat dat onder enig geluid (en rookwolken) gebeurt.

De rest van de dagen de highlights in de omgeving bezocht. Eerst naar Hualongxi, een “oud” plaatsje op een uurtje van Chengdu. Niet echt de moeite waard. Is een soort namaak van hoe het vroeger wellicht was. Geheel gericht op de drommen toeristen en bestaat alleen nog maar uit winkeltjes met kitsch en restaurantjes. En natuurlijk een dagje naar de panda's. Niet de mooiste dag want het regent eigenlijk de hele ochtend maar dat maakt de troetelbeertjes niet uit.

De laatste dag naar de Great Boeddha van Leshan geweest. Volgens de mensen hier de grootste ter wereld (maar dat hebben we vaker gehoord). Groot is hij echter zeker. Uit de rotsen gehakt aan de oever van een rivier is het een mooi plaatje. Voor zover je echt wat ziet want ook hier is het natuurlijk weer eens druk. De rij van mensen die staat te wachten om af te dalen via een trap naar de voeten van de boedha zodat je het geheel kan zien is al weer van tenenkrommende omvang. Dat doen we dus maar even niet. Vrijwel alle Chinezen zijn hier in groepsverband en hebben een gids mee die vertelt over al dat moois. En alle gidsen hebben een geluidsversterker met microfoon waar vol overtuiging in gebruld wordt. Het is er dus een gezellige kakofonie van geluiden. Gelukkig zijn er ook nog wat tempels te zien waar het er rustiger aan toe gaat.

Zodra het donker wordt gaan we de stad in richting het grote Tianfu plein. Hier veel fonteinen met verlichting, een beeld van Mao, agenten op de Stepway die tussen de menigte door scheuren en continue klassieke muziek op de achtergrond. En eigenlijk een heel relaxed sfeertje. Veel van de omringende enorme hotel- en banktorens hebben neon verlichting en dat geeft een mooi plaatje tegen de donkere hemel.