Het geld is op. De Argentijnen zitten zonder. Niet zozeer op de bankrekening, maar er is niets om in de flappentap te stoppen. Gevolg uiteraard, alle flappentappen leeg. We lopen hier voor het eerst tegenaan in Cordoba. Nietsvermoedend naar de pinautomaat en meteen geconfronteerd met een rij van hier tot Tokio. Dus naar de volgende, idem dito. Dan maar naar het plaza in het centrum waar alle banken een kantoor hebben. Ook hier lange rijen, en ze bedienen alleen hun eigen klanten, met een pas van een andere bank kan je het vergeten. Tja, en dan...

In het hostel ook eens gevraagd en zij wisten nog een geldautomaat vlakbij. Toch maar even proberen. En gelukkig, hier geeft 'ie nog gewoon geld aan iedereen. De rij valt ook alles mee en dus kunnen we de knip weer even vullen. Gelijk maar extra gepind voor de komende dagen. Het zijn trouwens echte boeven die banken hier, je betaald altijd extra “opname kosten” en de op te nemen bedragen zijn vaak heel laag. (soms maar 50 euro, en dat is echt niets hier...) meerdere malen achter elkaar pinnen kan wel maar, wel natuurlijk elke keer de opname kosten....
In elk geval pinnen we nu als we een automaat tegenkomen die geld geeft want het schijnt toch wel een vrij groot “nationaal probleem” te zijn als we de nieuwsuitzendingen op tv mogen geloven.
En hoe Cordoba was? Druk, druk, druk. Het is de tweede stad van Argentinië en dat zie je terug. De auto's staan rijen dik in de straten. Het is ook niet een stad waar erg veel te zien is en er zijn niet echt pogingen gedaan om er iets fraais van te maken. Snel dus de omgeving gaan bekijken. Met de bus naar het dorpje Alta Gracia. Hier is een oud Jezuïeten klooster en het huis waar “El Che” heeft gewoond staat er.
Eerst naar het klooster. Het ligt midden in het huidige plaatsje. Honderden jaren oud en inmiddels fraai gerestaureerd. Het heeft de tand des tijds aardig doorstaan. Naast het klooster is een park met een stuwmeertje waar we onder de bomen even lunchen.
Dan naar het huis van Ernesto “Che” Guevarra. Argentijn van geboorte. Hij heeft hier in z'n jeugd een tijd gewoond. Oorspronkelijk woonde de familie in Buenos Aires maar vanwege de astma van Ernesto verhuisden ze naar de schone droge lucht van Alta Gracia.
Het huis staat in een keurig woonwijkje. Het museum vertelt z'n levens verhaal van begin tot eind. De motorfiets van de bepalende reis door Zuid America (zie de film “Motorcycle dairies”) staat er, en verder heel veel foto's van El Commandante met-en-zonder baret (en sigaar) tijdens z'n revolutionaire leven. Er is een speciaal hoekje met foto's van twee andere revolutionairen die dan weer in dit museum op bezoek zijn geweest. Fidel Castro en Hugo Chaves waren een paar jaar geleden ook op visite. Wel grappig om te zien dat Fidel Castro op dezelfde plek stond foto's te bewonderen als ik nu sta. Al met al interessant middagje in Alta Gracia.
De dag er op reizen we naar Tucuman. 590 kilometer noordelijk van Cordoba. De afstanden zijn enorm hier in Argentinië, daar zijn we inmiddels wel achter. De prijzen trouwens ook, het geld vliegt er doorheen. Het landschap is vlak met landbouw en veeteelt en dit tien uur lang achter elkaar Gelukkig werd de biosversie van het A-team voor de derde keer getoond, ditmaal een
Russische ripoff. Tien uur later in Tucuman. Op het busstation gelijk de bustickets voor het vervolg traject geregeld. Hostel hadden we al gereserveerd. Dus snel richting Carrefour voor de inkopen voor ons diner.
Vandaag rondje Tucuman gedaan. Valt helemaal niet tegen, lekkere ruime stad. Alleen begint het nu toch wel echt warmpjes te worden... Vandaag was het 36 graden. Dus maar zoveel mogelijk in de schaduw gebleven. In de middag siësta gehouden. Beetje waterballet bij het zwembadje... rustig aan dus.