Voor ons laatste bezoek in het noorden zijn we van Salta naar Cachi gereisd. Een prachtige busrit door de bergen. Eerst een smalle kloof, dan omhoog over groene bergen, stukje hoogvlakte, door het nationaal park “Los Cordones” (tien-duizenden enorme cactussen, bizar gezicht) en uiteindelijk in het dal aanbeland waar Cachi ligt. En aangezien we een middag-bus hadden was het bij aankomst al avond. En een zaterdagavond. En in dit geval maakte dat net het verschil. Het ienieminie dorpje krijgt in het weekend nogal wat bezoekers uit de stad voor een korte break. Geen bed meer te vinden!

Uiteindelijk bij een hostal een adres gekregen van een kennis die een kamer te huur heeft.... Vaag en een onnavolgbare uitleg over hoe er te komen. Bij het touristoffice te rade gegaan maar daar weten ze ook niet meer waar ze ons moeten stallen. Mijn briefje met het vage kamertje bracht uiteindelijk uitkomst, er wordt even heen en weer gebeld totdat de persoon die de kamer heeft bereikt is. Gelukkig blijkt deze nog beschikbaar en we krijgen een kaart met duidelijk uitleg hoe er te komen. Dus op pad. Het dorpje heeft een oude kern met daar omheen diverse “”barrio's”. Dit zijn de wijken met eenvoudige huizen van meer recente bouw. Veel beton en golfplaat dus. Het wijkje wat wij moeten hebben is de allerlaatste tegen de berg op. Een heel eind lopen dus. De dochter des huizes doet open en laat de kamer zien. Inmiddels zijn we wel zover dat (bijna) alles wel goed is, maar het valt ook reuze mee. Er wordt wel meteen een bizar bedrag gevraagd, vraag-en-aanbod... ook hier, maar daar pingelen we nog wat af. Dan snel weer de hele berg afgelopen om in het dorp wat te eten. River Plate vs Bocas Juniors is op tv, het is stil op straat....
Dan weer bergje op naar ons onderkomen, pffff … slapen!
De volgende morgen vroeg alles weer ingepakt en naar het dorp gegaan om een andere plek te vinden. Meteen een mooi plekje gevonden. Verder deze dag het dorpje en de omgeving verkent. Het heeft niet veel bezienswaardigheden maar is echt een plek om lekker te relaxen onder de hoge bomen op het plaza.
De dag er na terug naar Salta. We blijven nog een dag hier in de stad. Het is een prettige stad om te verblijven. Groot park voor de deur van het hostel en een mooi historisch plaza. De kathedraal aan het plaza is aan de buitenzijde geheel roze. Het is net een enorme verjaardagstaart. We bezoeken ook een museum met de opgravingen van de Llullaillaco vulkaan. Deze vulkaan op de grens tussen Chili en Argentinië was een van de belangrijkste offerplaatsen van de Inca's. De Inca's offerden kinderen voor hun goden en drie van deze kinderen zijn op de top teruggevonden, twee meisjes en een jongen. Samen met een schat aan voorwerpen. Door de kou, lage vochtigheid en weinig zuurstof zijn ze geheel gemummificeerd. Er wordt er slechts een per keer getoond in het museum.
Het is wel een beetje luguber en voelt vreemd om naar een kindje te kijken wat ooit geofferd is. Vooral omdat ze er zo ontzettend goed uitziet.
Het is ongelooflijk hoe de kleding er na al die tijd uitziet en het lijkt of ze zo haar ogen kan openen. Alle voorwerpen die zijn meegegeven zijn ook intact. Er liggen slippertjes van koehuid die als nieuw zijn. Heel interessant museum.
Verder ons rondje door de stad gemaakt en weer een een ijsje gehaald. Het ijs is hier echt verrukkelijk en het barst van de ijssalons in de steden. Heel moeilijk om zomaar voorbij te lopen....
Die avond de nachtbus gepakt naar Resistencia. We gaan nu echt naar een ander deel Argentinië. Om vijf uur 's ochtends gearriveerd. Het valt meteen op dat het warm en ook weer vochtig is. Klamme warmte zeg maar. Onszelf geparkeerd bij een kiosk op het busstation en koffie en croissantje's genomen. Dit is het nationale Argentijnse ontbijt. Om zeven uur een taxi gepakt de stad in. Het hostel waar we wilden verblijven blijkt vol en we komen toevallig langs een ander hotel. Blijkt een prima plek. Voor het eerst Airco!
En die airco blijkt de rest van de dag goed uit te pakken. Het is belachelijk heet in Resistencia. En echt heel interessant is het hier ook weer niet dus we halen wat schnaps bij de supermarkt en parkeren onszelf op de kamer om het hoofd koel te houden. Het is op meer plekken heet in Argentinië want de tv bulkt van de beelden van zwetend Buenos Aires waar het ook al boven de veertig graden schijnt te zijn. Vrij ongewoon als ik het goed begrijp.
Laat die avond de stad in om wat te eten. Het is nu wat aangenamer en iedereen komt tevoorschijn. Drukte op straat!
Dag erna weer een busrit, nu een wat kortere, naar San Ignacio. Onderweg barst het onweer los en als we ons laten afzetten bij de toegangsweg naar San Ignacio zitten we midden in een tropische storm. Alleen al het stukje naar het bagageluik van de bus is voldoende om doorweekt te raken. Gelukkig is het warm water wat naar beneden komt. Gevlucht naar een restaurant langs de weg en daar even staan schuilen. Dan het dorpje ingelopen. Het regent nog steeds maar echt veel maakt dat niet meer uit, we zijn toch al doorweekt.
De wegen in het dorpje zijn veranderd in rode modderstromen. Een paar passen naast de verharde weg maakt gelijk dat je tot je enkels wegzakt in de rode blubber. Gelukkig hadden we ons hostel al gereserveerd, dus we kunnen gelijk de kamer in.
Volgende dag naar de Jezuïeten missies van San Ignacio geweest. Ooit woonden er 4000 mensen nu zijn er slechts ruïnes over. Mooie setting, het is een beetje de Christelijke versie van Ankor Wat. Veel bomen tussen de restanten van huizen en kerk. s' Middags bij het zwembad vertoeft. Het is onveranderd warm en vochtig dus heerlijk in het water. En in een serieus zwembad. Geen badkuip formaat!
In de middag breekt het onweer weer los, enorme stortregens. Maar nu zitten we droog!