Doordat we gisteren zo lang hebben doorgereden hebben we vandaag een korte reisdag. De ochtend dus rustig begonnen. Eerst een klein stukje de "zuidelijke highway" op gereden naar het oude dorp Pomda. Het is een boerendorpje met heel eenvoudige lemen huizen. Aan de buitenkant van het dorp is het Temto klooster.
Het is een ommuurd gebouw en vanaf de binnenplaats is de gebedsruimte te bereiken. De grote houten deuren zijn echter gesloten en het geheel lijkt uitgestorven.

Na wat rondscharrelen komt een oude monnik vanuit een donkere ruimte naar buiten. Hij verteld dat de plaatselijke lama op reis is en dat de meeste monnikken daarom ook niet in het klooster zijn. Maar hij heeft wel de sleutel!Het is een klein klooster en het doet wat sfeerloos aan. Dit komt voornamelijk omdat er op dit moment dus geen monnikken zijn waardoor er weinig kaarsen branden en het er ook behoorlijk koud is.
De kloosters die we bezoeken zijn van oorsprong honderden tot wel 1300 jaar oud. Gedurende de culturele revolutie zij ze echter allemaal door de Chinezen verwoest. Pas na het overlijden van Mao kwam er weer wat ruimte voor het buddisme. De meeste zijn dus maar een jaar of twintig oud.

Na het bezoek aan het klooster door het dorpje gelopen. Het zijn allemaal eenvoudige lemen huizen van boeren families. Op elk huis staat wel een paal met gebedsvlaggetjes. Een wandeling door het dorpje brengt gelijk een hoop mensen op de been. Kennelijk gaat het als een lopend vuurtje dat er "vreemden" zijn. De mensen zijn heel verlegen en lijken echt voor het eerst westerlingen te zien. Bij een huisje staat een vrouw die ons graag haar huisje wil laten zien. Het is de indeling die we al eerder bij Tibetaanse huizen hebben gezien; een buitenmuur waar de verblijven tegen aan zijn gebouwd en in het midden de binnenplaats. Er scharrelen wat kalveren en biggen in het rond. De huiskamer is opgezet rond de kachel/fornuis en de grote koperen pannen staan tegen de muur opgestapeld. Het is een klein en knus onderkomen.
De route gaat vandaag verder door de diepe kloven. Het is verrassend hoe snel het landschap kan veranderen. Als je een nieuw dal inrijdt of een pas gepasseerd bent kant het er totaal anders uitzien. We komen door ravijnen met felrode rotsen, kompleet kale toppen met sneeuw, dalen met dennenbossen, hellingen vol hulst achtige struiken, echt je kijkt je ogen uit.
De hoogste pas van vandaag is 4618 Mtr. Ook op deze top wapperen de gebedsvlaggen in de (meestal erg harde) wind. Het zijn prachtige plekkken voor foto's; de enorme besneeuwde toppen in de verte met vlaggetjes op de voorgrond.
Om half drie in Pasho gearriveerd. Hier eerst gelunchd en toen het dorpje verkend. Het valt erg op dat de dorpen langs de "highway" overwegend Chinees zijn. De hele middenstand wordt gerund door Chinezen. Slechts af en toe zijn er wat Tibetaanse zaakjes. Zodra je de highway echter verlaat zijn de dorpjes 100 % Tibetaans (en ook veel eenvoudiger)
In Pasho blijkt zelfs een gamehol annex internetcafe te zijn dus we kunnen ook nog even de mail checken. Tijdens onze wandeling door de omgeving uitgenodigd door een Tibetaanse familie. De huiskamer zit vol met mensen en er is kennelijk wat te vieren. We krijgen gelijk een glas plaatselijke alcohol en bij iedere slok staat de vrouw des huizes klaar om met haar keteltje weer bij te vullen. Dat kan dus erg gezellig worden!
Onze "Holland" ansichtkaart en het fotoboekje van Bouke en Judith gaan de ronde en men vindt het prachtig. Als afsluiting hebben we een hele fotosessie en vooral de twee kindertjes moeten oneindig veel op de foto. Maar met een digitale kamera is dat natuurlijk geen probleem. Erg aardige mensen en een heel leuke ervaring!