Om zeven uur gaat het wekkertje van het horloge. We beginnen eerst aan ons ontbijt van gisteren gekochte cake'tjes met koffie. Om acht uur op pad voor de beklimming naar de gletsjer. Het dorpje waar we overnachten is niet meer dan 15 huizen groot en al snel lopen we in de bossen. Het is een mooi en gemakkelijk pad wat naar boven gaat. Het grootste deel is langs de rivier die bij de gletsjer ontspringt. Het is een grauwe grijze rivier, net zoals de onderkant van de gletsjer er van een afstand uitziet. De wandeling naar boven duurt ongeveer 2 uur en is zeer de moeite waard.

We starten op 2400 meter en de gletsjer begint op een hoogte van 3000 meter. Er zit een hoop leven in het bos. We zien veel eekhoorns en prachtige gekleurde vogels. Boven gekomen passeren we eerst een tempel. Het hangt er werkelijk overvol met gebedsvlaggetjes. Afgelopen jaar was dit de plek in Tibet die benoemd was tot "heiligste plek" van het jaar. Uit heel Tibet komen dan monnikken enkele weken tezamen.
Eenmaal bij de gletsjer aangekomen voel je direct de kou die deze enorme ijslollie uitstraalt. Tijd voor een extra fleece!

Wat we van een afstand al zagen zie je van dichtbij nog veel duidelijker. De onderkant is helemaal grijs van het gruis. Op het ijs liggen enorme keien die van boven zijn meegevoerd. Halverwege wordt het ijs weer wat helderder met op sommige plekken zelfs die prachtige helderblauwe kleur. Af en toe breken er grote stukken af met donderend geraas. Als het goed is staat er een prachtig op de foto.

De afdaling gaat natuurlijk veel sneller, in een uurtje zijn we weer beneden. Hier eerst nog wat gegeten en rond half een weer op pad. Na een minuut of tien houdt de verharde weg op. Vanaf nu begint het onverharde deel dat we de hele dag zullen houden. We volgen de Mekong rivier die grillig tussen de rotsen doorslingert. De weg is in de rotswanden uitgehakt en slingert met de rivier mee. Geregeld zijn er land verzakkingen en ziet het er vrij tricky uit. Maar we hebben een goeie driver, Nima rijdt er heel relaxed tussendoor. Er is bijna geen ander verkeer. Af en toe een truck of een andere terreinwagen die net als wij met een enorme stofwolk achter zich voorbij komt. Na een uurtje bij het eerste checkpoint, zonder problemen kunnen we doorrijden. De route wordt als maar mooier. De rotsen hebben prachtige kleuren; enorme paarse vlakken worden afgewisseld door gele en witte banen. Het is een desolaat landschap waar eigenlijk bijna niets groeit. De dorpje's liggen er als groene oase's tussen in. Vaak op plekken dat je je afvraagd; hoe komen ze er ooit? Het ziet er wel schitterend uit; de enorme rotspartijen met kleine groene terassen waar het graan op staat te golven. De grote witte Tibetaanse huizen steken er mooi bij af.

Rond een uur of 5 gearriveerd in Yanjing. Bij het locale guesthouse een kamer genomen. Het plaatsje heeft heetwaterbronnen en daardoor zelfs een zwembad. We maken eerst nog een wandeling door het dorp. Er wordt druk gebouwd om de heetwaterbronnen nog meer uit te buiten. Helaas wordt het er zeker niet fraaier op...
Bij de lagere school komt een grote groep kinderen naar buiten en staat ons in eerste instantie heel schuchter te onderzoeken. Even later is het ijs gebroken en staan ze allemaal om ons heen. De kinderen zitten hier allemaal in een soort internaat. Naast klaslokalen hebben ze grote kamers met een rij houten banken waar ze op slapen. Na een grote groepsfoto vindt de meester het welletjes en verdwijnen ze net zo snel als ze naar buiten kwamen. Over discipline gesproken.

Vanavond bij het guesthouse gegeten en lekker ook! 100% beter dan gisteren. Na het eten een "bad" genomen in een soort betonnen bak bij het guesthouse. Het is een kuip van 3x3 meter met een huisje er omheen. Met een pijp wordt er water vanuit de heetwaterbronnen aangevoerd. Het duurt alleen ERG lang voor zo'n bak vol is....