Vanochtend het vertrouwde schaaltje rijstpap met brood en yoghurt naar binnen gewerkt. Dit is de laatste dagen vaste prik in de homestays. Prima te doen. We laden de spullen weer in de wagen en gaan op op pad. Richting Murghab vandaag.

We rijden weer over onverharde paden door prachtige dalen. De uitzichten zijn echt weer geweldig. Vandaag is echt een van de mooiste dagen uit de trip. Iedere keer als we een hoek omgaan is er weer een nieuw geweldig uitzicht. Lekker weer ook nu, zonnig met stapelwolken.
We kijken ook nog steeds uit naar Marco Polo schapen en ibexen. Turat neemt een vallei waarvan hij weet dat er heel weinig verkeer doorheen gaat. Een understatement op een plek waar je op een dag hoogstens een paar auto’s tegenkomt. Maar toch, een auto is voldoende om ze hoog de bergen in te jagen. En wij hebben geluk. Een groepje Maco Polo schapen rent de berg op als wij naderen. Dit is vlak bij een heel smalle kloof die door de heren ‘The Restaurant’ wordt genoemd. Dit omdat het wild hier zo vaak komt drinken uit het beekje en grazen van het sappige gras wat in de kloof groeit.
Norik weet dat ze dan vaak in de omgeving blijven rondhangen dus we gaan gezamenlijk door de kloof en vervolgens een berg aan de achterzijde op. En inderdaad, een enorme groep Marco Polo schapen loopt op een bergwand aan de overzijde. Hoewel nog op afstand zijn ze nu toch prima te zien. Het zijn er zeker een stuk of veertig en er lopen ook enkele ibexen tussen. Er komt ook nog even een steenarend langs vliegen. Mooi moment! We lopen via de ander kant van de berghelling terug naar de auto en hebben ook nog even een fantastisch uitzicht op de vallei waar we zodadelijk doorheen gaan rijden. Een heel palet aan rood, paars, groen, wit waar het pad zich doorheen slingert.
Zo rijden we nog een uurtje door dit buitenaardse landschap tot we een verlaten Russisch observatorium bezoeken. De koepel waar ooit de telescoop in stand staat boven op een berg. Gelukkig kan je met de auto tot boven want het is een enorm steile klim. Maar we weten inmiddels dat deze Landcruiser overal doorheen komt. Het is koud op de top door de harde wind en we kijken dus maar kort rond. Helaas is de boel afgesloten zodat er niet vanbinnen te kijken valt.
Daarna weer een stukje naar beneden tot het groepje gebouwen wat bij het observatorium hoort. Het ziet er uit of het zo acuut verlaten is. Er staat nog van alles, een oude Russische truck, sjofel met rupsbanden, en in een van de gebouwen staat nog een enorm aggregaat wat ooit de stroom verzorgde. Mooi spookdorpje. Het moet wel serieus afzien geweest zijn want deze plek is ook weer ontzettend afgelegen.
Daarna een stukje verderop wat tekeningen in een rots bekeken. Je moet er een klein stukje voor klimmen. Het is een eenvoudige voorstelling van een jachttafereel, maar nu gelukkig nog wel geheel ongeschonden.
Daarna doorgereden tot we weer op de M41, de Pamir Highway, zijn. Voor het eerst in drie dagen weer asfalt! Niet dat het heel veel uitmaakt want het hobbelt bijna net zo erg als de onverharde paden, maar toch. We zijn nu vrij snel in Murghab, een plaatsje van enige omvang.
We nemen een kamertje bij homestay Filura. En gaan hier ook eerst aan een verlate lunch. Daarna een rondje door het plaatsje. Witgekalkte huizen met stoffige paden ertussen. En een markt die plaats vindt in een enorme verzameling zeecontainers. Later arriveren er nog twee dametjes van in de zestig uit Nieuw Zeeland. Gezellig even gekletst.
De dag er op om een uur of tien weer opgepikt door Turat en Norik. We gaan vandaag naar de Psart vallei. Maar eerst weer even tanken en vervolgens naar het yakhouse, een soort ideële souvenirshop waar producten worden verkocht gemaakt door mensen uit de omgeving. En de opbrengst vloeit dan weer terug naar die mensen. We hebben een paar grappige dingetjes gekocht.
Daarna de vallei in. Het eerste half uur is niet heel bijzonder maar dan wordt het weer heel fraai. De bergwanden hebben ook hier weer een heel palet van kleuren. Ze liggen te schitteren in het ochtendzonnetje. We rijden weer een prachtig 4wd pad ls we een yurtkampje tegenkomen. Turat geeft aan de mensen daar aan dat we er graag zouden willen lunchen zodat zij zich kunnen voorbereiden en wij verder de vallei ingaan. We rijden nog dik een uur verder tot we eigenlijk niet meer verder kunnen. Dit is een prachtige plek. Een riviertje raast met veel kabaal door de verder doodstille omgeving. Ht is hier heel groen en er groeien allerlei mooie bloeiende planten. Wat een contrast met de verder gortdroge onherbergzame omgeving. Hier een beetje rondgewandeld en dan weer retour hetzelfde pad naar het yurtkampje.
Het zijn een stuk of zes yurts bij elkaar en er scharrelt allerlei vee in het rond. Vooral veel yaks en geiten. We worden weer door een hele rits kindertjes enthousiast toegezwaaid.
In een van de yurts wordt het kleedje uitgespreid en gevuld met brood en yoghurt, daarna krijgen we de traditionele Kirgieze laagjes pannekoek. Smaakt heerlijk met wat suiker. Geweldig gegeten. De yurt waar we in zitten is ook prachtig gedecoreerd. In het midden staat het kacheltje te snorren en wordt ook de thee bereid. Het is heerlijk warm binnen.
Hierna een rondje gelopen door het yurtkampje. Het dagelijkse boerenleven is hier in volle gang. Ze zijn met de beesten in de weer, bouwen een huisje van rivierkeien, doen de was in een stroompje, heel leuk om een beetje tussendoor te lopen en her en der het gebarengesprek aan te gaan. De yurts zien er hier ook weer prachtig traditioneel uit. Met veel decoratie aan de buitenzijde. De buitenkant is ook nog geheel van vilt in plaats van het zeil wat we in Kirgizië veel zagen.
Als we ons rondje hebben gelopen worden we weer binnen gevraagd en wordt het kleedje weer gedekt met een volledige lunch. Gastvrijheid van de mensen hier! Alleen zitten we al hartstikke vol van de vorige lunch dus uit beleefdheid nemen we maar wat kleine hapjes en nog maar wat kopjes thee. Dan echt afscheid genomen en weer teruggereden naar Murghab.