Fronsende wenkbrauwen en iets verbaasde en zorgelijke blikken. "Syrie, Jordanie, dat is toch de as-van-het-kwaad"? Als we van onze plannen vertellen is niet iedereen even enthousiast. Begrijpelijk, want als deze regio in de aandacht is, is de beeldvorming meestal negatief. Maar of dat terecht is daar hebben we onze twijfels over en dat willen we nu zelf wel eens zien, en daarnaast is dit de bakermat van vele grote beschavingen. Het zijn landen vol historie en cultuur. We willen het allemaal gaan meemaken, Syrie en Jordanie here we come!

Om half negen 's avonds vliegen we vanaf Schiphol. Met Malev, dus eerst naar Budapest, de thuisbasis van deze Hongaarse trots. Niets te zeuren het gaat heel voorspoedig. In Budapest een half uurtje om rond te kijken en dan boarden we alweer voor deel twee naar Damascus, wat nog eens drie uur vliegen is. Half vier lokale tijd (het is een uur later dan in NL) gearriveerd. Hier kennelijk geen problemen met nachtvluchten want er is nog aardig wat bedrijvigheid op dit tijdstip... We zoeken onze weg naar de customs en maken ons op voor het visa-dansje. Eerst een "entry-exit" kaart ingevuld en dan naar een van de hokje's met norse mannen. "You have visa" wordt er vanachter het glas gebromd, "No sir, not yet", fronsende blik en hij begint uitvoerig alle aanwezige stempeltjes te bestuderen. Kijkt me vervolgens doordringend aan en spreekt de magische woorden; " you pay first" terwijl hij naar een hokje iets verder in de hal wijst. Aangesloten in de rij en op ons beurt gewacht. Ook deze snuiter stelt exact dezelfde vragen en bladert eerst eens rustig op zoek naar een toch echt nog niet aanwezig stempeltje. Pakt vervolgens de rekenmachine en rammelt er een bedrag in euro's uit wat we moeten betalen. Bonnetje mee als bewijs en weer terug naar het loket. We proberen hem nog te overtuigen dat we eigenlijk wel graag een re-entry visum willen hebben maar dat wil ie niet snappen. Maar uiteindelijk zijn we al blij, er worden stempels gezet en een soort postzegels geplakt en met een korte knik als besluit worden we toegelaten in Syrie. Het is pas een uur of vijf als we neerploffen in een kleine cafetaria in de hal van het vliegveld. De eerste bus de stad in gaat over een uurtje dus een kopje koffie om wakker te blijven is wel welkom.

Ondertussen lezen we nog wat in de reisgids, een Roughguide dit keer, en begint het buiten al snel licht te worden. De gevel van het luchthavengebouw zit vol met zwaluwen die nu allemaal hun rondjes gaan vliegen voor de entree. Buiten de enige aanwezige bus benaderd en dit blijkt inderdaad de airportbus naar het centrum te zijn.Een half uurtje later staan we in hartje Damascus, tenminste dat dachten we, het blijkt een busterminal net buiten het hartje te zijn... dus aan de wandel! De stad wordt ook maar langzaam wakker en bij het eerste guesthouse bellen we de eigenaar uit bed. Goeiemorgen! En hij heeft pech want het is niet helemaal wat we verwacht hadden. De tweede poging heeft meer succes, mooi kamertje gevonden en niet zo duur als de vorige. Dus onze intrek genomen in het Beirut Hotel.De rest van de dag maar rustig aangedaan, beetje geslapen en wat geslenterd door het centrum. In de souk, de grote wirwar van smalle overdekte winkelstraatjes, is vrijwel niets open. Het is vandaag vrijdag en dat is hier net zoiets als zondag in Staphorst, erg rustig dus. Wel nog even bij verschillende immigratie kantoren langsgegaan om te proberen ons visum om te laten zetten naar een multiple-entry. Zonder succes want ook hier is het erg rustig.