Klokslag half zeven 's ochtends lopen we het kantoortje van de "Challenge" busmaatschappij binnen. Met deze busmaatschappij zijn we ook vanuit Damascus gekomen en dat is zo goed bevallen dat we ze ook weer terug nemen. Gisteren hebben we al kaartjes gekocht en dat is een goed plan geweest want hij zit helemaal vol. En dus schuiven we voor de laatste keer door de verkeerschaos van Amman. Op naar de grens!

Het is maar een uurtje rijden tot de grenspost. Eerst het ritueel van vaarwel bij de Jordaanse grens, dan een stukje niemandsland, en dan weer een warm welkom als we Syrie in willen.

Het gaat weer vrij omslachtig. Je meldt je bij de immigratie en die controleert of je er in mag; belangrijkste issue, er mag vooral nergens uit blijken dat je in Israël geweest bent. Dan bepaald deze meneer hoeveel dagen je mag blijven en aan de hand daarvan wat dat gaat kosten. Vervolgens met de opdracht tot verkrijgen van voldoende Syrische valuta naar het kantoor van de Syrian Bank, geld wisselen, en met je stapel geld naar het postzegel kantoortje wat verstopt tussen de twee gebouwen zit om de zegels te kopen die in je paspoort komen. Met de zegels retour naar de meneer van de immigratie, die gaat vervolgens je halve paspoort overschrijven. Of overtekenen eigenlijk want het westerse schrift kunnen ze maar heel moeilijk schrijven. Dan nog wat ferme stempels e voila, we kunnen weer verder!

In Damascus een taxi genomen naar het hart van de oude stad. Gisteren op internet gelezen dat ook hier een aardig hotel zou zitten en dat gaan we even proberen. Het Al Ameen Al Gadeed hotel ligt inderdaad in het hartje. Midden tussen de notenbranders en de pollepelmakers... Net na waar de overkapping van de souk van Straight street ophoud. En het komt door de keuring dus dat is snel geregeld.

Onze laatste dagen in Damascus vullen we vooral met zwerven door de enorme souk. Dit is echt een overdekte wereld die zijn weerga niet kent. Zo ontzettend veel straten en straatjes en steegjes vol met alles wat er in de wereld te koop is. We zijn een tijd op zoek naar mooie lampen, en die zijn er genoeg, alleen zijn de prijzen veel hoger dan verwacht. En dus laten we het maar bij onze eigen nargileh, hubble bubble, waterpijp.

Ook een bezoek gebracht aan de Umayyad moskee, de grote moskee van Damascus. Hij ligt aan het eind van de grote souk en je loopt (bijna) zo naar binnen. Maar niet door de grote hoofdingang want die is alleen voor moslims. Niet gelovigen gaan via de zijingang. Maar deze moskee is absoluut de moeite waard. Hij is en groot en erg mooi.

Oorspronkelijk een Romeinse tempel, toen een tijd lang een kerk en vanaf het jaar 708 opgebouwd in zijn huidige vorm als moskee. De portalen aan de zijkanten hebben enorme bogen die prachtig bewerkt zijn en ook de plafonds zijn beschilderd.

De gebedshal is enorm, grote pilaren ondersteunen het hoge dak en enorme kroonluchters zorgen voor de verlichting. De hele vloer is bedekt met tapijten, het moeten er wel honderden zijn. Verspreid door de hal zitten groepjes mensen op de grond en worden enthousiast toegesproken door mannen met lange baarden.

Er hangt een hele serene sfeer en het is er ook nog eens heerlijk koel, we zitten een tijd lang tegen de marmeren muur om het hele gebeuren te aanschouwen.

En van de moskee storten we ons weer de souk in. De hoeveelheid mensen die hier rondloopt is ook enorm. Het lijkt wel of heel Damascus op pad is. In een van de souks zit een ijszaak en hier is het ook dringen. Is natuurlijk een goed teken want dan moet het wel kwaliteit zijn, dus maar weer eens een ijsje genomen. Het is in deze hoek sowieso qua restaurants ook niet verkeerd want we hebben twee dagen eigenlijk best wel goed gegeten.

Onze laatste dag in Damascus in weer een vrijdag en dat betekend dat het weer heel stil is in de stad. Op deze Islamitische rustdag laten maar weinig mensen zich zien op straat. De souks en straten van het oude centrum zijn verlaten, de rolluiken hangen voor alle winkeltjes. Wat een verschil met gisteren! Gelukkig zijn er wel nog een aantal musea open en dus maken we er vandaag maar een cultuur rijk dagje van. Eerst naar het National Museum hier in Damascus. Groot gebouw met een hoop wat getoond wordt. Vooral omdat je nu zelf inmiddels op een aantal van de plekken bent geweest van waar hier dingen getoond worden is het extra interessant om te zien. Herkenbaarder.

Daarna in het restaurantje in de grote tuin van het museum wat gedronken en de tijd lekker laten passeren… Na de middag door de souk naar het Azem paleis gewandeld. Een oud paleis in het hartje van de oude stad gebouwd rond 1750. Het zijn mooie oude gebouwen rond een boomrijke binnenplaats waar normaal een paar fonteinen staan. Helaas nu niet gevuld met water. In de huisjes zit nu een museum met allerlei voorstellingen van het leven in Damascus van vroeger.

In ons hotel hebben we gisteren al een late check out geregeld, kostte wat moeite om uit te leggen als niemand Engels spreekt…, dus als we ’s avonds terug komen van een hapje eten nemen we nog een douche en pakken dan een taxi naar het Abdali busstation. Hier staat de airportbus al klaar en een half uurtje later zijn we op het vliegveld. Het is dan pas negen uur en ons vliegtuig gaat om half vier… Dus maar in de hal op een bank genestelt en de tijd doorgekomen met wat lezen, koffie, rondjes lopen en kijken naar de chaos die soms ontstaat bij het inchecken.

Rond een uur of een konden we dan eindelijk zelf inchecken en de tax free zone met winkeltjes betreden. Hier eindelijk weer eens bier in de verkoop gevonden dus met blikken bier en een zak chips de laatste uurtjes vol gemaakt. En om half vier vertrok dan eindelijk onze vlucht via Boedapest naar Amsterdam. Drie weken Syrië en Jordanië zitten er op. Vol geweldige indrukken gaan we weer naar huis, het zijn twee prachtige en interessante landen met een buitengewoon aardige bevolking.