De winter was lang dit jaar in Kirgizië en van de passen naar Son Kul zijn er pas twee recent weer geopend. Bij de rest ligt nog te veel sneeuw. We rijden daarom ook een stuk terug wat we heen ook al hebben gereden. Bij de afslag naar Son Kul gaat de weg gelijk klimmen. Eerst nog langs wat dorpjes en dan door de bergen. Het is een dorre droge omgeving, met bergen in prachtige kleuren.

Alleen direct naast de rivier groeit wat groen. We komen verschillende herders tegen die met hun vee op weg zijn naar de graslanden van Son Kul. Ook zij moeten de pas over. Het laatste stukje gaat over een smal pad wat omgeven is door enorme sneeuwmuren van soms wel drie meter hoog.
En dan staan we opeens boven. Even wat foto’s en dan weer snel de auto in want het is er bokkoud. Vervolgens weer wat afdalen richting meer. De eerste glinsteringen van het blauwe meer komen tussen de berghellingen door. Het is nu een klein stukje nog door de bergen en we rijden op de grasvlaktes die Son Kul omringen. Het Son Kul meer ligt op 3000 meter hoogte en in de zomermaanden trekken de mensen met hun vee uit de droge dalen naar deze vruchtbare omgeving. En men zet dan kleine kampjes met yurts op, waarbij sommigen ook wat extra yurts plaatsen om te verhuren als slaapplaats aan reizigers.

Wij rijden nog zeker dik een half uur verder langs het meer over een spoor wat door het grasland loopt. Onderweg stoppen we nog even bij een stenen monument wat eenzaam als enige massieve gebouw in deze enorme vlakte staat. Uiteindelijk bereiken we in een verre uithoek de yurts waar we zullen gaan overnachten. Het zijn er vier, eentje voor de familie, een wat grotere om te eten en twee voor wie er zoal langskomt. Ze zijn van binnen fraai gedecoreerd.
We worden weer vriendelijk onthaald, deze familie heeft een dochter van elf jaar oud die al wat Engels spreekt en tolkt voor haar ouders. Er wordt gelijk een lunch bereidt. Toevallig komen er op hetzelfde moment twee russen op de motorfiets langs die ook even stoppen om te lunchen. Eentje spreekt er aardig Engels dus we hebben weer wat te babbelen. Ze hebben de motoren gehuurd in Bishkek en maken een rondje door Kirgizië.

Na de lunch maken we een wandeling langs de oever van het meer. Het is een enorme leegte waar je loopt. Zo’n grote ruimte. En het enige geluid is het zingen van wat vogeltjes en af en toe wat hinniken van een paard of blaten van een schaap. Op een uit stekende rotspunt een uurtje gerelaxt en genoten van het uitzicht. Die avond staat er vis op het menu, vers gevangen uit het meer. Heerlijk gegeten. Het koelt wel al weer snel af en we zitten bij het eten al met dekens om ons heen op de grond.
Gelukkig liggen er ook weer voldoende dekens voor het bed op te maken ’s avonds want het is koud in de yurt. We slapen op de grond en het kacheltje doet dit keer niet veel.
Midden in de nacht opgestaan om wat foto’s te maken van de sterrenhemel. Het is nu helemaal helder en aardedonker en zo sta te kleumen achter het statief. De hemel is wel prachtig, zelfs met het blote oog zijn de stelsels te zien.

De volgende ochtend is het nog steeds helemaal helder en het is compleet windstil. Een heerlijke dag. We leggen wat kleden voor de yurt om op te lezen en ik ga op pad om de omliggende heuvels te beklimmen voor mooie foto’s van de omgeving. Het is echt subliem weer en de omgeving is zo fraai. Het blauwe meer met de enorme groene vlaktes er om heen en de bergen met hun witte toppen op de achtergrond. En weer ontzetten veel plantjes met kleine bloemen. Hele weides kleuren geel, wit of roze. Terug bij de waterkant maken we er nog wat foto’s van het spiegeltje wat het meer nu is. Enorme scholen kleine visjes zwemmen vlak langs de kant voorbij.

Terug bij de yurt zitten Ermek en de eigenaar aan de kumis; het lokale drankje wat bestaat uit gefermenteerde paardenmelk. Heel populair hier in Kirgizië. We kunnen zo aanschuiven en drinken ook ons eerste kopje. Maar het gaat bij beide niet leeg, laten we zeggen dat je het moet leren drinken….
Maar dan, rond de middag verschijnen de eerste donkere wolken en binnen een uur is het compleet omgeslagen. Van rondlopen in je T-shirt naar onweer met harde wind, regen en hagel. We kunnen alle kleren die we mee hebben weer aantrekken. De rest van de dag blijven we maar een beetje in de yurt onder de dekens om warm te blijven. Als we later die avond weer eens buiten rondlopen zijn de heuvels om ons heen weer wit, we zitten net onder de sneeuwgrens. Het is nog bar koud met de harde wind. Op tijd naar bed dus.

De volgende ochtend is het droog maar het waait nog hard en is koud. Ermek heeft bij wat yurts verderop 20 liter kumis gekocht voor de familie in Bishkek dus die gaat mee achter in de auto. De regen van gisteren heeft gezorgd voor grote plassen op het pad wat we nu weer terug moeten nemen. De blubber komt aan alle kanten op de ramen als we weer eens een paar plassen door crossen. De auto gaat er nu echt als een offroad uitzien. We nemen de besneeuwde pas weer terug en laten Son Kul achter ons, wat een prachtige ruige omgeving!