Vandaag de trek naar Kol Ukok. We laten ons met de auto naar het begin van de vallei brengen die naar dit bergmeer leidt. Onderweg een meisje opgepikt. Zij hoort bij de familie waar we vanavond zullen overnachten en loopt mee naar boven. Met z’n vieren op pad, want Rod, een Australiër van 67, loopt ook mee.

Het eerste stukje is een beetje het volgen van slingerpaadjes door de uitloper van de vallei, daarna gaat een breder pad naar boven. En dat kunnen we eigenlijk tot boven volgen want het is eenvoudig de rivier volgen en de vallei tot boven lopen.

Al snel wordt het dal breder en wordt het ook steeds groener. Overal lopen kuddes schapen, koeien en paarden. Geregeld komen we mannen te paard tegen die het vee volgen. Ze maken allemaal een praatje om te horen waar je vandaan komt. Heel vriendelijk. Geleidelijk aan komen we ook af en toe al een yurt tegen van de families van wie al het vee is. Wij moeten nog even door want onze yurt is het hoogst gelegen in het dal. Het plaatje is na iedere hoek weer fantastisch, groene vlaktes waar razende beekjes door lopen, rode rotsen en de hoge besneeuwde toppen op de achtergrond.

Geregeld moeten we een beekje oversteken en komen de wandelstokken voor Anita goed van pas.
Na iets van vier uur lopen aangekomen bij de yurt inmiddels op dik 2800 meter hoogte. We worden hartelijk ontvangen door de familie en krijgen gelijk wat thee en brood aangeboden. Ze hebben twee yurts staan voor verhuur aan passerende trekkers en wonen zelf in een klein bakstenen gebouwtje wat dienst doet als keuken, woonkamer en slaapkamer. De familie bestaat uit vader, moeder en vier kinderen waarvan de oudste van 19 met ons naar boven is gelopen. Ze wonen voor drie maanden per jaar in de bergen. De eerste maand op de plek waar we nu zijn, en daarna verplaatsen ze de yurts en het vee naar de oever van het meer. Buiten deze paar maanden wordt het op deze hoogte al weer te koud en valt er te veel sneeuw. Dan gaan ze terug naar beneden in  het dal van Kochkor.
Na een half uurtje ontspannen gaan we weer op pad want we willen vandaag het meer nog zien! Nu kunnen we licht bepakt verder want de grote rugzak blijft achter in de yurt.

Het is nog een 1 ½ uur lopen tot het meer. Vooral het laatste stuk gaat steil omhoog. Geregeld zien we een marmot wegduiken of vliegen er plots patrijzen op. En dan eindelijk zijn we over de rand en is het meer zichtbaar. Prachtig blauw tussen de bergen gelegen. Het is een plaatje. We kunnen lekker relaxen en genieten van het uitzicht want het is nog steeds heerlijk weer en zelfs hier op 3100 meter is het nog goed toeven. Ik maak nog een extra klimmetje naar een hoger gelegen bergrug om nog een vollediger uitzicht te hebben. De bovenkant van de berg staat vol met gele bloemen.
En dan is het weer tijd voor de afdaling terug naar de yurts. Halverwege trekt het dicht en steekt de wind op. Het is van het ene op het andere moment steenkoud geworden. Gelukkig hebben we genoeg kleding bij ons maar evengoed koel je aardig af. Terug bij de yurts staat de hete chai klaar om ons weer door te warmen waarna we even gaan liggen in ons yurtje. Het begint nu wat te regenen. Goede timing! Er is een hele stapel dekens en kleden aanwezig dus koud zullen we het niet hebben.
Plus dat onze nieuwe vriend Rod nog een verrassing heeft want die heeft een fles wodka en wijn naar boven gezeuld. Nu warmen we helemaal lekker door!
Na een uurtje klaart het weer op en ga ik met de kinderen van de familie nog even een heuvel achter het kamp op voor wat fraaie foto’s met het laatste zonlicht. Het zijn hele leuke kinderen, vooral de twee jongste zijn heel grappig. Het mannetje van zes is een echte doerak en rijdt al paard als een volleerd ruiter.
Ondertussen worden alle schapen verzameld van de berghellingen door familieleden te paard en wat honden. Ze worden bijeengedreven voor de nacht binnen de omheining die naast de yurts staat. Het is omdat er anders geregeld eentje verdwijnt door de wolven.
Om zeven uur staat het avondeten klaar in het huisje van de familie. Allemaal zitten op de grond aan de lage tafel.  We krijgen elk drie vissen die ze gevangen hebben in het meer. Het smaakt allemaal weer prima! We babbelen na het eten nog wat met de familie onder het genot van vele kopjes thee. En dan is het bedtijd. De vrouw des huizes heeft in de yurt van de stapel dekens een heus bed getoverd en ze steekt ook nog eens even het kacheltje op. Nu zullen we het zeker niet koud hebben!
En inderdaad, koud hebben we het niet gehad. Wel wat onrustig geslapen omdat er geregeld paarden langs de yurt trekken. En vannacht zijn er zes lammetjes geboren. Ze blijven achter binnen de omheining terwijl de overige schapen weer de berg op gedreven worden. We eten het ontbijt weer bij de familie en betalen dan gelijk voor de overnachting en maaltijden. Het was echt super leuk om hier te verblijven!
En dan hijsen we de rugzak weer op en gaan aan de afdaling beginnen. Hetzelfde pad terug als we gisteren gekomen zijn. We doen het rustig aan want het is ook vandaag een fantastische ochtend met een geheel blauwe hemel. De bergen staan te stralen in het zonnetje. In dik drie uur weer naar beneden gelopen. We moeten nu alleen ook nog een lange rechte weg door de landerijen lopen naar het punt waar hebben afgesproken weer opgepikt te worden. Heen in de auto leek het wel mee te vallen maar nu is het wel een heel lang saai stuk. Gelukkig komt ons een auto achterop gereden en kunnen we meerijden naar het huis van de grootouders van de mensen in de bergen waar we hebben afgesproken om opgepikt te worden. Ermek staat al met z’n auto klaar maar we gaan eerst nog even lunchen bij de familie. Weer heel lekker gegeten in het eenvoudige huisje van de familie. Dan terug naar ons guesthouse. Dit waren twee geweldige dagen!