De busrit van Arequipa naar Nazca duurt zo'n tien uur. Zodra we Arequipa verlaten is het gedaan met de hoogvlakte en zakken we naar zeeniveau. Bijna zeven weken op hoogte geweest. We rijden nu weer de woestijn in. De enorme zandduinen liggen van ver in het binnenland tot in de zee. Het is een onherbergzaam ruig landschap, maar mooi om te zien. Het hele stuk tot Nasca blijft woestijn, onmetelijk groot.

We zijn tegen de avond in dit kleine woestijnplaatsje. Zoals in de boeken beschreven staat er gelijk een ontvangstcomitee van commissiemannetjes van het ergste soort klaar. Een heel groepje loopt mee al wapperend met papieren van hostals. Afhankelijk van de straat die je inloopt worden de kaartjes van de verschillende hostals tevoorschijn gehaald. Heel irritante personen en moeilijk kwijt te raken. Bij het plaza een hostal genomen en dan snel het plaatsje in om wat te eten. Er wordt meteen bij het hostal ook geinformeerd of we niet met hun naar de Nascalijnen willen. En dat willen we natuurlijk maar we vergelijken eerst zelf wel even. Dus na ons maal wat bureautjes langs en het blijkt dat ze allemaal zo'n beetje dezelfde prijs zijn. Dan het hostal maar het voordeel van de twijfel gegeven en bij hen geboekt. Morgenochtend vliegen we over de lijnen! 

We laten het ontbijt vanochtend maar even zitten want van meerdere kanten hebben we al gehoord dat het een soort achtbaan trip per vliegtuig wordt en je maag beter leeg kan zijn. Bij het vliegveldje worden we gedropt in een wachtruimte waar het al aardig vol zit met andere wachtende westerlingen. Ons mannetje van het hostal gaat het een en ander regelen en komt al vrij snel terug met een treurig gezicht dat het allemaal moeilijk is en we meer moeten betalen. We maken hem even heel duidelijk dat we dat dus niet gaan doen en hij deze prijs belooft heeft en hij druipt weer af om nog een poging te wagen. Maar hij komt weer terug, nu met de baas van deze toko, en samen zeggen ze dat iedereen hier meer betaalt en dat wij dat dus ook moeten. We zijn er nu wel klaar mee en eisen ons geld terug en lopen naar buiten. Er zijn hier tenslotte een heel aantal maatschappijtje's die allemaal hetzelfde rondje vliegen dus we proberen het bij een ander. Her vervelende is alleen dat er gelijk weer een paar van die ratten meelopen en bij het andere maatschappijtje vertellen dat ze ons vooral niet goedkoper moeten laten vliegen. Er valt hier gewoon weinig zelfstandig te regelen, ze proberen je zoveel mogelijk uit te melken.

Uiteindelijk bij een man met vliegtuig lang over de prijs gesteggeld en hier wat goedkoper gekregen, nog altijd meer dan oorspronkelijk maar uiteindelijk willen we natuurlijk ook graag de lijnen zien dus we gaan maar accoord. Maar ook deze man loopt voor de afwikkeling naar dezelfde plek waar we al eerder waren en we zitten dus gewoon weer bij de arrogante baas aan tafel. Het is hier een pot nat.... Maar in elk geval niet bij die rip-off uit het hostal.
Dan is het wachten tot ons vliegtuigje klaar is. Het is een vier persoons vliegtuig, twee man voor en twee achter. Een Koreaanse jongen vliegt met ons mee. Al vrij snel na het opstijgen worden de lijnen zichtbaar. Het is een fascinerend gezicht. Vanaf de grond zie je niets en hier in de lucht word een enorm gebied zichtbaar vol met lijnen ogenschijnlijk kris-kras door elkaar. Nog steeds is het hoe en waarom onduidelijk. Er zijn allerlei wilde theorieen, tot het aanroepen van buitenaardse wezens aan toe. Maar eigenlijk is het onbekende wel mooi zo, het blijft nu een heel mysterieus geheel. Het is een hele prestatie dat ze al die jaren geleden in staat waren zulke kaarsrechte lijnen aan te brengen zonder het overzicht wat wij nu vanuit het vliegtuig hebben. En dan zijn er natuurlijk de figuren; de condor, aap, vogel en noem maar op. De piloot laat iedereen een zo mooi mogelijk plaatje zien en draait met scherpe bochten van links naar rechts om de figuren heen. Dit is waar het achtbaan gedeelte begint. Maar gelukkig duurt het niet al te lang, na een half uurtje staan we alweer op de grond. Dat waren de Nasca lijnen dan al weer...
Terug in het hostal eerst getracht wat te ontbijten maar m'n maag protesteert nog steeds. Dan hier uitgechecked want na het debakel met de vliegprijzen gaan we hier de pot niet meer vullen. Dus naar een ander hostal en daar een kamertje genomen. De rest van de dag wat geinternet en in het centrumpje rondgekeken.

De volgende dag met de bus naar Lima. Langs de kust, weer de hele dag door de woestijn. Het is een prachtig landschap al wordt het na een aantal dagen wel wat eentonig...
Lima is eigenlijk zoals verwacht; enorm groot, eindeloze buitenwijken en een vrij troosteloze aanblik. Het centrum is al niet veel beter. Echt veel oude wijken zijn er niet, een paar losse gebouwen dat is alles. Zelfs rond het plaza houdt het al vrij snel op. Wat dan overblijft is de betonbouw en die is niet echt fraai. dus niet langer dan een dag verbleven. We kopen 's ochtends gelijk maar een ticket voor de bus om morgen naar Huaras te gaan.
Het interessantste van het centrum is eigenlijk de chinatown want Lima heeft een grote Chinese gemeenschap. Hier weer smalle straatje's met winkeltjes en vele marktje's. En natuurlijk weer heerlijk eten. De CD/DVD markt is hier al bijna op Aziatisch niveau en alle titels zijn verkrijgbaar. Zelfs tegenover de bioscoop hangen de nieuwste films op DVD die in diezelfde bioscoop nog draaien. Een euro per DVD, de rugzak wordt alsmaar voller...