De Ranau Kau ligt redelijk dicht in de buurt van het dorpje Hanga Roa waar we verblijven. Deze voormalige vulkaan is hoog genoeg om een mooi uitzicht over het eiland te geven en heeft nog een fraai kratermeer ook. Dus de schoenen aan en omhoog! Eerst langs het haventje, een man wenkt ons en laat trots z'n vangst van vanmorgen zien. Het is een enorme tonijn. Althans enorm in onze ogen. Hij heeft ze nog veeel groter gevangen, zegt ie...

We lopen eerst onderlangs de landingsbaan en dan langzaam aan omhoog. Het is warm want de wind is weggevallen. Gelukkig zijn er nu en dan stukjes bos waar het lekker koel is. Bij de kraterrand gekomen steekt de wind weer op. Perfect temperatuurtje. Het is een prachtig uitzicht in de krater. Het meer in de krater is gevuld met honderden eilandjes met planten die als groene vlekken in het helderblauwe water drijven. Betoverend gezicht. Ook het uitzicht over de rest van het eiland is erg fraai. We kunnen net niet aan alle kanten de oceaan zien, een puistje is net te hoog..., maar het is een prachtig plaatje. Stukje verder gelopen langs de rand en dan weer naar beneden.
Bij het haventje staat dezelfde man weer te wenken. Weer iets fraais kennelijk. Er zit een grote zeeschildpad te rusten in het ondiepe water. Als we heenlopen neemt hij net weer de benen. Even diep ademhalen en verdween is ie naar het diepere water.
De rest van de middag lekker op de ligstoelen gelegen en boekjes gelezen. Het blijft hier lekker lang licht, tot zo'n half tien 's avonds. Eigenlijk zitten ze volgens mij wat in een verkeerde tijdzone want het wordt ook pas om half acht in de ochtend licht.
En dan is de newyearseve partynight! De barbecue staat al een tijdje te roken en iedereen verzamelt bij het eten. Er is echt mega veel; vlees, vis, salades en pisco en wijn. Is een heel gezellige avond geworden. Middernacht de straat op gelopen waar iedereen zich verzamelt. De mensen van het eiland zingen en staan met lichtjes te zwaaien. Het enige vuurwerk komt vanuit het dorpje waar centraal wat wordt afgestoken. Niet veel, maar hey..., wel vuurwerk!
Na de nodige gelukwensen in diverse talen teruggelopen richting hostel. Met de nodige drank op tafel een gezellige nacht gehad.

De volgende ochtend is het rustig..., heel rustig. Alles en iedereen heeft wat te verwerken. Het is alweer een stralende dag. Helderblauw en een lekkere verkoelende wind. In de middag naar de andere kant van het dorpje gelopen waar ook wat Moai te zien zijn. Daarna naar een zwembaaitje gegaan. Het heeft een beschermende rand met rotsen om de enorme golven buiten te houden. Evengoed kan je de stroming door de golven nog goed voelen. Heerlijk liggen relaxen onder de palmbomen.

En dan het eiland op, op zoek naar de Moai. Tenslotte is Paaseiland vooral bekend vanwege de honderden imponerende beelden, die rondom het eiland langs de kust staan. Sommige van deze eeuwen oude beelden zijn zo groot, dat het een mysterie is hoe ze gemaakt, vervoerd en opgericht zijn. Ze staan op ceremoniële terrassen, de ahu’s, die speciaal voor de beelden waren aangelegd. Er zijn ongeveer 240 van die platforms en van de 887 moai die Paaseiland telt, hebben er 288 hun bestemming bereikt. 92 beelden zijn onderweg gestrand en bijna de helft - 397 beelden - heeft nooit de groeve verlaten waar ze uit de vulkanische steen werden gehakt. De grootte varieert nogal. De meeste zijn van een paar meter hoog tot een meter of zes, zeven. Onbegrijpelijk hoe ze die ooit op hun plaats hebben gekregen.
We hebben samen met twee Engelsen voor 24 uur een auto gehuurd en kunnen dus de hele dag rondtoeren. Op zich is Paaseiland een klein eiland met korte afstanden maar we zijn toch wel de hele dag kwijt. Er zijn maar twee wegen verhard en op de onverharde wegen kan je niet snel rijden, ondanks dat we een 4wd Suzuki tijger(tje) hebben.
We gaan langs alle vindplaatsen die op de kaart staan. Eentje bekijken we van achter het hek. De toegangsprijs is een paar weken geleden verZESvoudigd.., je betaald daar nu 60 USD per persoon. Vinden we iets te gek...., vooral omdat er nog zo ontzettend veel moois overblijft wat gewoon gratis te bezoeken is.
Maar met de telelens is alles dichtbij te halen... Deze plek is de groeve waar het merendeel van de beelden vervaardigt is. Een deel heeft nooit z'n bestemming bereikt of is nooit afgemaakt en staat nu als pionnen tegen de berghelling. In het gesteente is een enorme Moai van 22 meter te zien, deels al uitgehakt maar nog op z'n rug liggend in de berg.

Het eiland is voor het grootste deel ruige vulkanische vlakte waar weinig op groeit. In het midden is nog een vrij aardig bos maar dan heb je het wel gehad. Overal op het eiland zwerven “wilde” paarden, we zien er ook nog twee onder aan een klif bij zee liggen, over de rand gevallen...
Veder vrijwel geen dierenleven. Het meest vreemde is het ontbreken van zeevogels. Zelfs in het haventje met verse vis is geen meeuw te zien. Kennelijk is het hier echt te afgelegen. Paaseiland is een van de meest afgelegen eilanden ter wereld, het dichtstbijzijnde (ei)land is altijd nog 4000 kilometer verderop!
Helaas zit het weer niet echt mee. Afgelopen dagen was het stralend, vandaag is het grotendeels bewolkt. Tijdens onze lunch-stop op het enige zandstrand van het eiland begint het enorm te regenen. Het is maar een paar minuten maar we zijn kompleet doorweekt. Gelukkig blijft het verder wel droog dus de kleren zijn ook zo weer droog. 's Avonds de zonsondergang bekeken bij een groep moai even buiten het dorp en de volgende ochtend al weer vroeg op pad met het scheurijzer om de zonsopkomst te zien bij de grootste groep beelden heel aan de andere kant van het eiland. In beide gevallen een prachtig gezicht om de silhouetten van de moai tegen de gekleurde hemel te zien.
De laatste dag heerlijk gerelaxed in het zonnetje, wandeling naar het dorpje, verder lekker lezen en voorbereiden op het volgende avontuur: Argentinië!