De meest aanbeden man in de Filipijnen is hij nog niet. In dit vrome land staat god nog altijd nummer een. Maar hij staat wel met stip op twee Manny Pacquiao; “The Pacman”. Zonder twijfel de populairste persoon in Filipinoland. Manny is bokser en sinds een jaar of wat wereldtitelhouder. Schijnt ook de beste pound-for-pound bokser ter wereld te zijn. Wat dat ook moge zijn. En dus kom je hem overal tegen.

In de bus zien we z'n complete laatste gevecht in Las Vegas om de wereldtitel voorbij komen. Op billboards lacht hij je vriendelijk toe. Er zijn volledige Manny winkels met van alles met z'n kop er op en in menig cafe hangt een verzameling posters. Heel populair persoon. Heeft het inmiddels ook al tot in het Filipijnse congres geschopt. “The boxing congresman” schreeuwde de presentator in Las Vegas. Een bokser met brains.

Na onze stopover in Manilla (wassen, kapper, postkantoor), pakken we de bus naar Lake Taal. Een groot meer met in het midden een vulkaan. In een klein dorpje aan de oever van het meer overnacht. Dorpje was niet heel bijzonder, veel vergane glorie “resorts”. En iets heet hier al heel snel resort. Vreselijk overprijsd. Dus snel door gereisd. Met Jeepney en bus naar de havenplaats Batangas. Hier de ferry gepakt naar het eiland Mindoro. De ferry is zo'n traditionele smalle langwerpige boot met bamboe stabilisatoren aan de zijkanten. Een hoop herrie, maar het gaat wel snel.
In drie kwartier in Sabang, een klein strandplaatsje boven Puerto Galera. Voordeel van deze ferry is dat ie je zo op het strand kan droppen. Ideaal, hoeven we niet ver te lopen met de rugzakken. Er staat al een klein leger dames en heren te wachten met de laatste aanbiedingen op accommodatie gebied en met Sergio, de eigenaar van Sergio's (ja, ja) meegelopen voor een mooi kamertje. Het is laagseizoen dus voor weinig een enorme kamer, met keuken zelfs.
Sabang is een klein plaatsje met een lading bars en restaurants. En duikshops, want men komt hier vooral om te duiken. De volgende dag huren we een bootje om te gaan snorkelen. Er is hier een baai vol koraal die wordt afgeschermd door een eiland in de ingang. Mooi rustig water dus waardoor het koraal niet beschadigd wordt bij Tyfoons. Prachtig gesnorkeld, het ziet er weer waanzinnig uit. Zo veel kleuren koraal en een enorme hoeveelheid vissen. Als we terugkomen zien we pas dat we aardig verbrand zijn. Water en zon, een ijzersterke combinatie. Gelukkig hadden we allebei wel een t-shirt aan, maar de beentjes zijn aardig verbrand aan de achterzijde...
De dag er op dus maar niet al te veel in de zon. Bij een hotel in de buurt in het zwembad gelegen en wat gerelaxed. Erg fijn!
Dan steken we het hele eiland Mindoro over. Eerst met jeepney naar Calapan en vanaf daar met een minibusje verder. Het busje krijgt al vrij snel een lekke band dus we stappen over in een ander busje. Deze heeft de gang er goed in. Met een noodgang richting Roxas aan de ander kant van het eiland, we zijn er een uur eerder dan verwacht. Hier eten we even snel wat en gaan dan met de volgende veerboot naar het eiland Panay.
Ditmaal wel een grote boot vol vrachtwagens en auto's. Het is vier uur varen naar Caticlan. We arriveren er mooi op tijd. Helaas kan de boot niet meteen aanmeren. Caticlan heeft maar een enkele pier en er zijn nog twee veerboten voor ons die moeten lossen en laden. Dat werd dus twee uur wachten voordat die een keertje vertrokken waren. Inmiddels is het donker en is het weer ook geheel omgeslagen. Het regent en waait HARD. Echt een muur van water. Toch maar gaan lopen en uiteraard kompleet doorweekt. Gelukkig is het warm water...
In het havengebouw gelijk weer kaartjes gekocht voor het laatste stukje naar het eiland Boracay. Drie stuks per persoon; voor de boot, voor toegang tot de terminal, voor “eco toeslag”. En gelukkig allemaal bij een ander loket....
De boot naar Borocay is weer een kleintje maar gelukkig wel geheel voorzien van ramen. Niet dat het binnen veel droger is dan buiten met al die dampende lichamen, maar toch. Op Borocay rennen door de regen naar een tricycle en ons bij een hotel laten droppen. Eerst even wat droge kleren aantrekken...
De dagen op Borocay zijn ook nogal regenachtig. Kan natuurlijk gebeuren in de regentijd. Maar het is wel jammer want het ziet er allemaal toch iets minder idyllisch uit. En dit is echt het bountyeiland van de plaatjes. Prachtig wit strand vol met palmbomen, knal blauwe zee. Met een wandelpad langs het strand vol met barretje's, restaurants en terrasjes. Het is hier ook weer druk van de toeristen, vooral uit Zuid Korea.
Twee dagen lekker gezwommen in de hoge golven en heerlijk gegeten bij de restaurants.