Onze eerste reisdag. Vandaag gaan we naar Nationaal park Torteguero aan de Caribische kust. Eerst een taxi genomen naar Caribe Terminal, het busstation vanwaar alle bussen richting deze hoek gaan. Bus gepakt naar Cariari. Na een minuut of tien zijn we buiten de beton jungle van San Jose en heeft deze plaats gemaakt voor de groene variant. Mooie rit door de bergen die de scheiding vormen tussen San Jose en de kust regio. Overal alle kleuren groen tegen de hellingen. Rond de middag in Cariari. Het is hier inmiddels een stuk vochtiger en warmer dan in de hoofdstad.
Hier tickets gekocht voor een bus-boot combi. En dus eerst weer de bus in. Nu volgt een uurtje bananenland, eindeloze plantages zover je kan zien. Tot La Pavona, de weg houdt hier op en we gaan met een bootje verder. Schitterende tocht over de rivier naar Torteguero.

Het dorpje Torteguereo ligt in het nationale park op een eiland in de rivierdelta die hier over gaat in zee. Een paar honderd meter breed en kilometers lang met aan de ene kant de inmiddels brede rivier uit het land en de andere kant de oceaan. Het is echt een dorpje van niets, vroeger bevolkt door jagers en vissers, tegenwoordig leeft het geheel van het toerisme. Hier een guesthouse gevonden, La Casona. Relaxed stekkie naast het voetbalveld met een tuin vol bloemen.

De volgende ochtend om vijf uur op voor onze boottrip door de riviertjes. Maar we waren al eerder wakker. Gewekt door de enorme regen op ons plaatstalen dak.... Toch maar naar de bootjes gelopen, het dorpje staat inmiddels half onder water. We blijken wat later te gaan, alle dierenleven zit nu toch ook wel bij de kachel, en dus gaan we weer onverrichter zake terug naar ons kamertje. Nog even wat geslapen tot er op de deur wordt geklopt dat we nu wel gaan.
Het is inmiddels licht en het lijkt wel iets op te klaren. Met vier Duitse dames en een gids het bootje in en al peddelend de rivier over. Met het handje inderdaad, want de 500 pk speedboten die hier rond scheuren mogen godzijdank niet overal komen en die kanaaltjes mogen we met de kano wel in. En de beesies zijn nou eenmaal beter te benaderen met stil ECO verantwoord peddel bootje dan met een 500 Pk kanon. Tenminste dat is de theorie..., want er is ook nog de factor regen, en ook beessies houden niet van regen. En regenen ging het weer! Gelukkig hadden wij onze regenponcho's mee, dat scheelde VEEL. De Duitse dames hadden alleen hun spaghetti topje's. Tja, dan wordt je nat. Maar het is warm water dus dat scheelt.

Gelukkig zijn het ook hier buien en hebben we ook nog wat droge periodes. Veel vogels gezien, waaronder een hele groep ara's en drie toekans in een boom. En heel veel reigers in allerlei prachtig gekleurde varianten. Een kaaiman en een grote leguaan. De brulapen lieten zich wel horen maar niet zien.
Het was ondanks de regen een prachtig tochtje. Torteguero is een heel bijzonder gebied. Het regenwoud staat hier letterlijk tot op het strand en de rivierdelta maakt dat er een enorm groot overgangsgebied is tussen land en zee. En dat heeft weer een grote verscheidenheid aan flora en fauna voortgebracht.
De wirwar aan riviertjes is schitterend en gaat soms geheel schuil onder de uitbundige plantengroei. Schitterende bloemen gezien bij sommige planten. Overig is de begroeiing van Torteguero nog vrij recent want een jaar of vijftig geleden is alles gekapt. Costa Rica zat in geldnood en de Amerikanen zagen geen enkel bezwaar om alles hier kaal te halen. Het gebied is in de jaren daarna weer geheel begroeid maar de honderden jaren oude echt grote jongens zijn dus pleitos. Maar ze hebben er hier de fastfood invasie voor terug gekregen, mogen dus niet zeuren...

's Middags nog een wandeling gemaakt vanaf het hoofdkwartier van de parkwachters. Mocht van de mannen alleen met rubber laarzen aan, dus deze eerst weer in het dorp gehuurd. Nou dan verwacht je ook barre omstandigheden! Maar dat viel dus wel mee, beetje blubber hier en daar. Hele wandeling was niet echt spectaculair. Wel nog een kapucijnaap met jong gezien. En verse sporen van de schildpadden op het strand. De schildpadden leggen hier namelijk massaal in juli en augustus hun eieren in het zwarte zand. En een enkeling dus kennelijk ook eind oktober. Indrukwekkend gezicht zo'n spoor van een enorme schildpad van de branding tot onder de palmbomen. Geen schildpad gezien overigens.