Om zeven uur vertrokken met een busje naar Rincon de la vieja. Kost wel een paar duiten maar bij gebrek aan alternatieven leveren we ons maar over aan de Costaricaanse dollarmakers. Het moet de moeite zijn.
Als we richting het natuurgebied om de vulkaan hobbelen begint het al weer zachtjes te regenen. Twee weken droog in Nicaragua en we zijn nog geen dag in Costa Rica en …., ja hoor!

Gelukkig gaat het niet zo heel hard. Bij het kantoortje van de rangers van het park een van onze waterflessen achtergelaten, scheelt weer twee kilo. We willen hier twee routes gaan lopen en de eerste komt weer op dit punt uit, kunnen we dan het water weer meenemen.
Rincon de la Vieja is ooit als natuurpark ontstaan niet zozeer vanwege het natuurschoon maar omdat er drinkwater wordt gewonnen onder aan de hellingen van de vulkaan. Omdat te borgen mochten er hier geen bonen of soja geteeld worden en bleef er dus een prachtig natuurgebied gespaard. Onze eerste route gaat inderdaad langs, over en door heel veel water. Overal stromen beekjes. Het is dus ook nat op de paden en dus dikke modder en glad op de boomwortels waar je meestal over loopt. Het oversteken van de beken en riviertjes gaat via  een paar losse stenen in, of boomstam over het water. Hierboven is dan een touw gespannen om de balans te bewaren. Soort hindernisbaan in de jungle. Mooie route, we zijn er zo'n tweeënhalf uur mee zoet. Weer een toekan gezien, ditmaal de variant met de groen-rode snavel. Die hadden we nog niet eerder gezien. Ook nog een koppel grote zwarte vogels met een rode hanenkam en veel mooie vlinders.
Wat Rincon zo bijzonder maakt is de aanwezigheid van allerlei vulkanisch gebubbel in het oerwoud. Diverse keren komen we langs heetwaterpoelen en  modderpoelen in verscheidene kleuren en alles bubbelt en stoomt. En dat in een decor van tropisch regenwoud. Heel speciaal. Aan het eind van deze route komen we op een punt wat uitkijkt over het bos en dan zie je her en der stoompluimen tussen de bomen omhoog gaan.
Bij het ranger kantoortje wordt gelijk gevraagd of we onze fles alweer willen hebben maar die mogen ze nog even bewaken, het is totaal niet heet vandaag en dus drinken we veel minder. We beginnen nu aan route twee, een tocht naar een waterval. Het is een heel ander soort wandeling door dichte bossen, maar ook meer open stukken op de vulkaan helling. We zien een prachtig helblauw meertje met enorme bomen er omheen. Hoog in de toppen zit een groep apen herrie te maken. Ze rennen echt van top naar top. Ook een stuk met gigantische agaves die hier groeien. Echt wel tot een meter of vier hoog. Nog nooit zo groot gezien. Na dik twee uur bij de waterval uitgekomen. Het laatste stuk was weer klimmen en klauteren maar de beloning is buitengewoon. Dit is een waterval uit de buitencategorie!
Geheel verborgen in het oerwoud, een soort stenen nis begroeit met donkergroene planten, valt het water met enorm geraas recht naar beneden in een helblauwe poel. Zeldzaam mooi plaatje. En onweerstaanbaar natuurlijk na inmiddels vijf uur zweten. Dus even gaan zwemmen in deze oase. Het water is heerlijk koel. Is zeker de beste zwempartij ooit! Geweldig!
Dan weer twee uur terug lopen naar het rangerstation. We zien nog wat apen maar verder weinig. Het wordt ook al moeilijker want door het bewolkte regenachtige weer is het onder de bomen al behoorlijk aan het schemeren.
Na een haf uurtje wachten komt ons busje weer en rijden we terug naar Liberia. Prachtige dag!