Nicaragua en Costa Rica hebben ruzie, niet zo heel erg, maar toch wel een beetje. Schijnt iets te zijn met landjepik over en weer. We zagen het al de afgelopen dagen in de kranten staan, maar bij de grensovergang wordt het helemaal duidelijk. Dat we hier twee weken geleden langs kwamen was het al druk met vooral vrachtwagens. Nu is het MEGA druk. Aan de Costaricaanse kant staat een kilometers lange file met vrachtwagens, allemaal van die enorme Mack trucks. Kennelijk zijn ze even heel stipt bij de Nicaraguaanse immigratie...

Ons deert het niet echt, we weten van de vorige keer waar we moeten zijn en hebben onze weg dus zo in de stoffige chaos gevonden. Het verliep vandaag sowieso aardig in ons voordeel want de bus naar de grens konden we al in Masaya nemen. Tip van de zoon van de hostelbaas. Direct naar de grens en niet overstappen in Rivas, minder gedoe dus.  De bus zat echter al wel geheel vol en ook het gangpad was reeds gevuld, en dus maakten we ons al op voor twee uurtjes staan. Maar wederom geluk, precies op de plek waar wij over een ander z'n stoel hingen, stappen er twee na een minuut of vijf uit de bus. Dank U! Mooi twee uur kunnen zitten!
Bij de grens gelijk een bus kunnen pakken naar Liberia en daar weer naar het hostel gegaan waar we al eerder vijf minuten waren. De receptie dame herkent ons meteen en we krijgen weer een fraai kamertje.
Libera is dan wel  de tweede stad van Costa Rica maar heeft een veel prettigere uitstraling dan San Jose. Een beetje als een groot dorp. Het hostel waar we zitten heeft de kamers rond een kleine binnentuin waar onder andere twee eekhoorns, een specht en veel andere vogeltjes wonen. Verwacht je niet in de stad...