Terug in Bogota. Gaat wel lekker gemakkelijk als je er al een keertje geweest bent. We weten nu de weg al op het busstation en kunnen de taxichauffeur gewoon aanwijzen naar welk hostel we willen. Onze laatste dag in Colombia mooi cultureel op pad geweest. Eerst 's ochtends naar het politie museum. Was een tip van wat andere reizigers en inderdaad heel vermakelijk. Je krijgt je persoonlijke agentje mee die in het Engels verduidelijkt wat er te zien is.

In elk geval een enorme wapen collectie van de dienders en de badguys. En allerlei memorabilia van bekende “zaken”. De meeste uiteraard uit guerrilla en drugshoek. Onder andere de Harley van Escobar en de dakpan met bloedspetters als aandenken aan z'n laatste minuten. Dan bij een van de vele almuerzo tentjes de daghap gegeten. En vervolgens naar het volgende museum, het Museo de Oro. Ofwel het goud museum. Prachtig museum met een enorme collectie gouden artikelen uit de pre-Colombiaane tijd. Ik dacht altijd dat de Spanjaarden alles hadden meegenomen maar er blijkt gelukkig nog heel wat over te zijn. Dan terug naar het hostel om de tassen op te halen.

De taxi die we besteld hebben is maar liefst een half uur te vroeg dus we gaan lekker op tijd richting vliegveld. Maar de taxichauffeur had er terecht z'n reden voor om zo vroeg te komen want de stad zit werkelijk potdicht. Het is in de avondspits een groot verkeersinfarct. Overal word gewerkt aan de weg en al het verkeer wordt langs de zijkant(jes) geleid. Enorme drukte. Nu maken we on niet echt druk want we hadden al heel ruim gerekend. Onze vlucht gaat pas om middernacht maar we willen op de airport eerst nog wat eten. Uiteindelijk pas na bijna twee uur gearriveerd op het vliegveld. Nog steeds ruim op tijd. We gaan eerst de buikjes vullen en dan op naar de incheck. Dit duurt ook MEGA lang. Wat ze allemaal missen is me nog steeds onduidelijk maar uiteindelijk zijn ze met ons maar liefst een uur (!) bezig. Zucht. En er is meer, onze vlucht heeft vertraging en zal pas om drie uur 's nachts vertrekken. Dus missen we onze aansluitende vlucht van Santiago naar Paaseiland. Geluk bij een ongeluk is dat er een maal per week ook een middagvlucht is en die is toevallig morgen. Maar eerst wachten dus tot het drie uur is. Echt veel te doen is er niet meer want bijna alle shops zijn al gesloten. Om een uur of een nog een snack en drankje gekregen van LAN. In de wachtruimte is het ontzettend warm en benauwd geworden... we gaan maar weer eens een rondje lopen.
Om drie uur dan eindelijk het vliegtuig in en vaarwel Colombia.
Aangekomen in Santiago eerst door de douane en dan weer de bagage ingeleverd. Even een maaltijdbon geregeld ter compensatie van onze gemiste vlucht en vervolgens bij een buffetrestaurant ons helemaal volgegeten op kosten van LAN. Erg lekker, met als afsluiter een enorm taartjes buffet. Mmmm
Dan een rustig plekje opgezocht in de buurt van de gate en een uurtje geslapen op de banken. Vliegtuig in en hupsakee, op naar Paaseiland. Na vijf uur uitgekeken te hebben op blauw water is er opeens een stukje vaste grond. Vanuit de lucht een heel klein stukje... Het vliegtuig vliegt er overheen en maakt vervolgens een draai om vanaf de andere kant te landen. Yes, we zijn er! We lopen over het platform richting aankomsthal. Vrolijke Polynesische muziek komt ons tegemoet. In de gang staat een groepje te spelen. Bij de bagageband staat een lange balie met verschillende hotels en onze Camping Mihanao. Mijn naam staat met grote letters op het bord. We worden verwacht!
Als we de tassen eindelijk hebben, melden we ons en krijgen een bloemenslinger om de nek als welkom. Met Marta mee in de auto richting hostel. Het is nog geen vijf minuten, we zitten vlak bij de landingsbaan. (overigens niet een heel groot probleem met 1 vlucht per dag …)
Het is zoals verwacht een prachtig plekje. Uitzicht tot het oneindige op de oceaan. Tentjes op het veld en kamers in de gebouwtjes er omheen. Wij hebben een kamer. Snel een soepje genomen, even douchen en dan slapen!