Het was een heel kort nachtje vannacht. De laatste wedstrijd van onze jongens voor dit EK gezien en een uurtje later ging alweer de wekker. Snel de spullen gepakt en gelopen naar het guesthouse waar we afgesproken hadden. Het is nog voor zevenen maar er staat al een mannetje te wachten. Achter op de brommer scheuren we even later door de nog rustige straat naar een ander meetingpoint bij een grotere weg. Hier duurt het weer een tijdje en gaandeweg verzamelen er steeds meer mensen die ook richting Cambodja gaan.

De bus is er een van het royale type, met airco en ligstoelen. Hij staat meteen nummer een in "de bussen tot nu toe top 10". Eerst nog een rondje door het centrum gemaakt om nog wat mensen op te pikken en dan richting de grens. De wegen in Thailand zijn uitstekend en zodra je Bangkok verlaten hebt is de drukte ook verdwenen. Voor twaalven zijn we dan ook al bij de grens. Eerst nog wat gegeten in een restaurantje en dan door de douane. Het gaat allemaal heel vlot en we lopen over het stukje niemandsland naar de Cambodjaanse grens. Ook hier snel geholpen en dan staan we in Cambodja. En in wat een Cambodja. Grensplaatsen staan over het algemeen niet bekend om hun schoonheid maar dit is helemaal een trieste bedoening. Het is een brei van beton met grote hotels en casino's en daar tussendoor de onverharde weg waarvan het stof hoog opwaait. We worden door iemand meegenomen die ons naar de bus gaat brengen die het Cambodjaanse deel van de route gaat doen.

Er staat een bus maar we worden eerst verzocht om nog even te wachten in een soort lobby van een hotel. Dat wachten gaat aardig lang duren en als we net eens hebben gepolst of er nog wat gaat gebeuren blijkt er opeens ruimte te zijn in een andere bus. Dus ze zoeken twee man uit ons groepje. Wij zien een versneld vertrek wel zitten en worden met een tuk-tuk naar een ander busgebeuren gebracht. Hier zit ook een hele groep te wachten en we sluiten ons maar weer aan. Plotseling komt er ook hier beweging in de handel en blijkt er een bus te vertrekken. Er zijn nog vier man nodig zegt men. Toevallig zitten wij met twee Ieren op de voorste rij en dus gaan we er weer het eerste uit. We hebben geluk met de minibus want die van ons heeft werkende airco en ziet er nog redelijk uit. De andere busje's zijn veel ouder. En zo gaan we eindelijk op pad. De logica van de busjes indeling ontgaat me volkomen want wij zitten nu met zes man in een zestienpersoons bus, en dat terwijl er dus nog zat mensen zaten te wachten. Maar goed, we klagen niet, een lekker ruim ritje!
De rit door het westen van Cambodja duurt ruim vijf uur. Inclusief lunch en een vage autowas / do you want to buy postcards stop. De weg is onverhard en het rode stof waait metershoog op. Gelukkig kunnen onze ramen dichtblijven. Deze weg wordt soms beschreven als de "hell highway" vanwege de slechte staat maar het valt ons eigenlijk alles mee. De bus kan lekker doorrijden en er zijn maar een paar beroerde stukken. Misschien hebben we al teveel slechte wegen gehad in de afgelopen tijd.
Het landschap is prachtig. Het is heel vlak en uitgestrekt. Eindeloze rijstvelden onderbroken door wat palmbomen en soms een klein dorpje.
Rond half acht 's avonds gearriveerd in Siem Raep. We worden wat buiten het centrum gedropt bij een hotel maar dit is uiteraard de keuze van de busmaatschappij en niet van ons. En dus op pad richting centrum. Een man die daar ook rondhangt wil ons wel taxien voor weinig en al snel blijkt waarom; hij zoekt klanten voor z'n taxi/gids business in Ankor Wat. Maar ook hier valt er niets te verdienen want wij gaan op onszelf. Helaas pindakaas. We laten ons afzetten bij een centraal gelegen guesthouse en bekijken er vervolgens een stuk of wat. Een kamertje voor 3 USD gevonden en daar zitten we nu.