De bus naar Phnom penh vertrekt om zeven uur. Zoals verwacht een knappe bus. Je betaald wat meer maar dan heb je ook wat. We hebben gisteren nog net de twee laatste plaatsen helemaal achterin kunnen boeken. Maar dat maakt verder niet zoveel uit want het is een rustige busrit. De weg naar Phnom penh is veel beter dan verwacht. Het hele hoofdwegen net wordt met buitenlandse steun opgeknapt.

Zo rond een uur of twee gearriveerd in de hoofdstad. Er staat een heel ontvangstcomitee klaar die ons allemaal in hun hotel/guesthouse/taxi/cyclo/tuktuk willen hebben. We maken een dealtje met een tuktuk bestuurder en tuffen vervolgens door Phnom penh. De stad is druk en stoffig. Lang niet alle wegen zijn verhard en soms ziet het er nog behoorlijk verwaarloosd uit. Anderzijds zijn er de koloniale gebouwen en "avenue's" met bomen die het juist weer die charme van toen geven.

We laten ons afzetten bij het Capital Guesthouse. Het ligt centraal en er is volgens de reisbijbel van alles te regelen. Die middag een beetje de omgeving verkent, marktje bezocht en lekker in het restaurant van het Capitol zitten relaxen en kijken naar het leven wat aan je voorbij trekt.
Ook meteen een tourtje voor morgen geregeld naar de Killing fields van Choeung ek. Niet echt een vrolijk vooruitzicht maar wel iets wat je gezien moet hebben als je dit land bezoekt. Tenslotte is het nog maar 10 jaar geleden dat er hier weer democratisch verkiezingen waren en het tijdperk van de Rode Khmer echt ten einde was en de vrede kwam. Een totaal naar de vernieling geholpen land was het en de afgelopen jaren is er met steun van het buitenland al weer een hoop opgezet. Maar anderzijds is er ook nog steeds een enorme geschiedenis te verwerken. Van de top van toen die verantwoordelijk was voor de miljoenen doden zijn en maar heel weinig berecht en er liggen nog ontzettend veel landmijnen en overal zie je mensen met missende ledematen.