De Killing fields en de Tuol sleng gevangenis.
Met de bus vanaf het Capitol vertrokken. Het is ongeveer een half uurtje rijden door de omgeving van Phnom penh. De Killing fields Choeung Ek liggen tussen de rijstvelden en andere landerijen. Tussen 1976 en 1979 zijn hier duizenden mensen omgebracht door het regime van Pol Pot en in massagraven in de rijstvelden gegooid. En met ongekende wreedheid want kogels wilde men niet verspillen.
Als je er nu rondloopt is het feitelijk niet meer dan een groot aantal gaten in de grond waar men de doden geborgen heeft. Een deel van de massagraven is nog steeds niet geopend. Maar de verhalen zijn zo luguber dat je er heel stil van wordt.
Midden op het terrein staat een monument ter nagedachtenis. Het is een tempelvormig gebouw met inwendig een enorme glazen zuil die is gevuld met schedels. Gesorteerd op leeftijd en geslacht.
Vervolgens naar het Tuol Sleng museum gegaan. Oorspronkelijk was dit een school maar tijdens het bewind van Pol Pot en de rode Khmer werdt het een gevangenis waar de meest vreselijke misdaden zijn begaan. Het pand is eigenlijk nog precies zoas het destijds bij de Vietnamese invasie is achtergelaten. Betonnen gebouwen, voorheen de klaslokalen, waren omgebouwd tot cellen en martelkamers. En net zoals de nazi's alles registreerden hielden ook de Rode Khmer alles bij. Alle personen werden gefotografeerd. Soms zelfs voor en na marteling. De foto's van duizenden mannen, vrouwen en kinderen hangen in de ruimte's als stille getuigen. Meer dan 17000 mensen zijn hier gevangen gehouden en vrijwel allemaal hebben ze het niet overleefd.
Een aangrijpende ochtend dus. We zijn eerst maar even rustig ergens wat gaan drinken en toen weer op pad gegaan. Met z'n tweeen op een brommertaxi door de stad gesjeesd naar de "russian market". Het is een niet al te grote markt met veel handwerk, kleding, cd's en van alles meer. Lekker even struinen dus. Maar wel met het zweet op het voorhoofd want het marktgebouw heeft een heel laag golfplaten dak en je hebt het idee in een oven te lopen. Toch nog wat koopje's kunnen scoren; een mooie fake Oakley bril, een horloge voor Anita, cd'tje van Joss Stone, nieuw tropenpetje voor Frank en alvast de Lonely planet van Nieuw Zeeland. Duurt nog even voor we er zijn maar de illigale kopieen zijn hier zo goedkoop dat je ze eigenlijk niet kan laten liggen.
Terug naar het Capitol weer de brommertaxi genomen, nu met ieder een eigen brommer, en bij het guesthouse eerst maar eens wat gegeten. Kaartje's voor de bus hebben we vanochtend al gekocht, morgen vertrekken we om kwart over zeven naar Sihanoukville aan de kust.