's Ochtends om zeven uur staan we bij de Braziliaanse immigratie post in de middle of nowhere langs de snelweg. Gedropt door de chauffeur van de bus die keurig staat te wachten tot we klaar zijn. Het is nog even spannend want we zijn niet helemaal op de juiste manier Brazilie ingekomen. Officieel hoor je een formulier in te vullen wat dan gestempeld wordt en wat je bij het verlaten van het land weer moet afgeven. Nooit verliezen zegt de Lonely planet want dan heb je ”serious trouble...” Maar laten wij bij binnenkomst nou nooit zo'n formuliertje hebben gekregen..., en pas later gelezen hebben over het belang hiervan.

Dus toch wel enigszins gespannen richting beambte. Twee Argentijnen voor ons hebben het kennelijk ook niet direct voorhanden en beginnen koortsachtig hun rugzak door te spitten. Ons wordt ook direct naar het document gevraagd, maar kennelijk is het wazige verhaal over niet gekregen en niet begrepen dat we ophangen dermate vermoeiend voor hem dat er al snel gestempeld wordt en we de paspoorten weer terug hebben. Okidoki, dat viel mee!
Vervolgens in Chuy aangekomen, het grensplaatsje. Het is een klein plaatsje dus lopend naar “de overkant” gegaan. De weg die de scheiding vormt tussen Brazilië en Uruguay zit vol winkels met zogenaamde taxfree handel. Op dit uur is echter alles nog dicht en is het een verlaten gebeuren. Aan de Uruguayaanse kant een ontbijt gescoord in een hotel en wat van de nieuwe valuta gepind. Dan op zoek naar de Immigratie van Uruguay. Deze blijkt nog een aardig stukje buiten het plaatsje te zitten. We hadden beter een bus kunnen nemen.... Ze stoppen er toch allemaal. Maar goed, als je alles van tevoren weet... Stempeltje gehaald en de eerstvolgende bus gepakt richting Punta de Diablo. Het is maar een uurtje rijden vanaf de grens naar dit kustplaatsje. Het landschap is inmiddels helemaal vlak geworden. Enorme vergezichten met de opkomende zon in de rug. Dit is weer het land van koeien en gaucho's.

Punta del Diablo is een strandplaatsje met al weer een aardig einde-van-de-wereld gevoel. Mooi gelegen aan een baai met aan weerszijde een natuurlijke dam van rotsen die in zee uitloopt. En weer een surfers paradijs want de golven zijn enorm. Het is er ook aardig druk mat Argentijnen en Uruguyanen die er vakantie vieren. Helaas is het ook hier weer niet helemaal het fraaiste strandweer. Vrij veel bewolking en een harde wind die het 's avonds gewoon fris maakt.
We maken hier een lange wandeling over het strand naar een nabijgelegen natuurgebied. Dan door het gebied zelf heen naar de ingang aan de snelweg. In een deel mag ook gekampeerd worden. Prachtige plekjes in de natuur. Bij de ingang aangekomen eerst wat te eten en drinken gekocht en wat geluierd onder de bomen. Dan naar de weg om de bus te nemen terug naar Punta del Diablo. Dachten we... Helaas is hij net vertrokken en duurt het een paar uur tot de volgende komt. Dus maar weer dezelfde weg terug genomen door de bossen en over het strand richting hostel. Was wel een lekker lange wandeling op deze manier...