Als je van katten houdt zit je goed in Kuching. Je ziet ze hier overal. En dan vooral als standbeeld op een van de vele rotondes. De een nog meer kitscherig dan de ander, maar altijd met een lieve katten blik de wereld in. En waarom?
Kuching betekend in het Maleis kat en dat willen ze dus weten ook. Je hebt hier zelfs een katten museum!

We hebben hier in Kuching ruim de tijd. En dat komt mooi uit want er is een heleboel te bezichtigen in de directe omgeving. Kuching is dus voor een poosje de basis vanwaar we onze trips gaan maken. En gelukkig is het geen straf om hier te zijn. Het is een lekker stadje. Klein centrum wat eenvoudig te belopen is met een lange wandelpromenade langs de rivier. Hier gelukkig flink wat grote bomen en regelmatig een lekker windje over het water. Prima uit te houden. Het stadsbeeld langs de rivier wordt gedomineerd door de enorme overheids UFO aan de overzijde van het water en een aantal gigantische hotels aan de andere kant. Het loopt hier dan ook weer vol met toeristen. Opvallend veel gezinnetjes.
Als eerste zijn we weer naar onze oranje vrienden geweest. Terug naar de apen! Na ons avontuur in Sepilok wilden we ze wel nog een keertje meemaken en hier is ook een voormalig opvangcentrum in de buurt van Semangoh. Het nieuwe opvangcentrum is elders maar er is hier nog steeds een groep orang utans die in de bossen rond het centrum leeft. En ze komen graag nog eens langs als er wat te eten te halen valt. Een stuk of acht apen gezien van de groep van 26 die hier leeft. Twee vrouwtjes met jong, erg schattig.
Het is hier veel kleinschaliger dan in Sepilok. Niet een enorme massa mensen en je ziet de apen van veel dichterbij (hoewel onze close-encounter in de bossen van Sepilok natuurlijk nooit geëvenaard wordt...) Helaas komt het dominante mannetje vandaag niet langs. Hij heeft echt een prachtige kop.
De dag er op wat grotten in de omgeving bezocht. Er zijn er twee die vlak bij elkaar in de buurt liggen. De “Wind cave” en de “Fairy cave”. Met de bus naar Bau gegaan en vandaar weer met een andere bus naar de Wind cave. Het is een grotten stelsel wat meerdere uitgangen heeft. En daardoor waait er continu een windje..., voila..., Wind cave. En een windje is niet verkeerd want er zitten een paar miljoen vleermuizen in de grot en die produceren nogal een goedje met een luchtje. Het ligt soms metersdik op de grond. Wel een eenvoudig te bezoeken grot want ze hebben een prachtige houten boardwalk door het hele grottenstelsel. Soms sta je zomaar weer buiten. Gelukkig hebben we onze zaklampjes mee want verlichting is er niet.

Hierna naar grot nummer 2 gegaan. Eerst naar de hoofdweg gelopen en dan gelift naar de volgende grot. We hadden geluk want we werden gelijk opgepikt door een dame. Er rijdt ook wel een bus langs deze weg, maar wanneer ….
Razendsnel dus bij de Fairy cave. We worden zelfs even voor de deur afgezet.
De Fairy is een heel andere grot. Je moet eerst een enorm eind met een trap omhoog, lekker in die klamme hitte, en vervolgens nog wat trappen in de grot zelf. Zucht, puf, we zijn er.
Het is een enorm grote ruimte. Er valt door een opening nog aardig wat licht naar binnen waardoor er heel wat planten groeien op het eerste stuk. Allemaal keurig in het gelid met de blaadjes richting opening. Deze grot is een Chinese heilige plaats (iets met elfjes...) en er staan her en der resten van offertjes met wierook. Mooi plekje. Tot de volgende groep Chinezen komt en de akoestiek gaat testen, tijd om te gaan!

Een volgend bezoek vanuit Kuching is naar het nationale park Bako. Het ligt direct aan zee en we moeten de laatste 20 minuten in een bootje afleggen. Een heel fraai tochtje, eerst een stuk over de rivier en vervolgens langs de kust over zee .
Bako staat bekend om z'n vele wildlife en we zijn de boot nog niet uit of de neusapen zitten al in de mangrove bomen. Dat begint goed! De entree is hier prachtig, een ruim strand met aan weerszijden mangroven en donkergroene heuvels op de achtergrond.
Je kan verschillende wandelingen maken door het bos en we kiezen voor een rondje van drie uur. Het begin stuk zit nog vol apen, later niets meer gezien. Ze houden zich kennelijk vooral op rond het visitorcenter. Het is vandaag voor het eerst weer eens helemaal helder en dat is goed te merken aan de temperatuur. Heet!

Het eerste deel gaat door lekker hoog bos maar later wordt het een soort droge savanne met lage struiken. Hier is het dus echt bokkiewarm. Het was door de omstandigheden een aardig inspannend loopje geworden. Bij het restaurant zitten uitpuffen en het vochtgehalte weer op peil gebracht. Een brutale makaak rent met een noodgang tussen de tafels door en graait bij een jongen zo z'n verse patatjes van z'n bord. Hij had zelf nog geen hap genomen...
Later nog wat Silver Leaf monkeys en een mooie groene slang gezien. 's Middags weer een bootje terug gepakt en vervolgens met de bus retour naar Kuching.
Verder nog wat tempels en musea in Kuching zelf bezocht. Het Sarawak museum is grotendeels vergane glorie. Zoals een museum er 50 jaar geleden uit zag. Een groot deel is ook nog echt uit begin vorige eeuw. Kasten vol opgezette dieren en meer van dat.
Dan drie dagen op pad geweest. We laten de tassen achter in ons hotel en gaan met heel weinig de deur uit. In Lundu overnacht. Vandaar het Gunung Gading park bezocht. Deze omgeving staat vooral bekend vanwege de Rafflesia die hier groeien. De Rafflesia is de plant met de grootste bloem ter wereld, ze kunnen wel een diameter van 100 cm krijgen. Maar, je moet geluk hebben om er een te zien. Ze bloeien maar drie dagen en sterven daarna af. En, het beste seizoen is van oktober tot Februari. Je voelt hem natuurlijk al aankomen, wij zagen geen bloempjes vandaag....
Navraag bij de rangers leerde dat er nu niets bloeit. Slechts een zwarte verrotte bloem kwamen we tegen. Maar toch wel een lekkere dag gehad, er ligt een fraai wandelpad, je komt niemand tegen (er waren die dag slechts twee andere bezoekers) en er zijn drie watervallen. En dat is natuurlijk geweldig in een zweterig bos. Dus lekker lang in de poel bij de waterval gezeten. Het zit er vol met kleine kikkertjes die enorme sprongen maken.
De dag er op vanuit Lundu naar het strand van Pandan gegaan. De avond ervoor ontmoeten we tijdens ons avondeten op straat een man die ons wel wilde rondrijden. Hij is de chief van een dorpje in de buurt. En dus in zo'n inieminie Proton mobiel op pad. Eerst een uur of wat aan het strand gelegen en gezwommen. Het dorpje Pandan is werkelijk niet meer dan drie huizen en een restaurantje aan zee. Maar wel met een prachtig zandstrand omzoomd door palmbomen, en een lekker kalm zeetje om te zwemmen. Nul bezoekers hier. We hebben de hele tijd het komplete strand voor ons zelf.
Halverwege de middag komt de chief weer voorrijden met Protonmobiel en gaan we naar een longhouse in de buurt. We komen ook nog langs “zijn” dorp en alle durian verkopers langs de weg zwaaien even naar het opperhoofd. Heel grappig. Het longhouse is vrij modern, minder indrukwekkend dan die we eerder in Kapit zagen. Leuk om even te zien maar ook niet meer dan dat. We gaan nu via binnenweggetjes langs de kust naar Sematan. Een ander klein kust plaatsje. Hier wel weer winkels en restaurants. En een pier de zee in. Het is echter laag water en alles is drooggevallen. Van zwemmen komt dus niets meer. Teruggereden naar Lundu en de chief bedankt voor de trip.
Lundu is een heel rustig plaatsje met bijna geen verkeer op straat. Het ziet er wel heel knap onderhouden uit. Er staan wat stalletjes met tafels op straat waar je lekker kan eten. Er is één hotel, daar zitten we dus, en er is een restaurant met goedkoop bier vanwaar je het straatbeeld van de halve plaats kan overzien. Hier gezeten tot sluitingstijd. Klinkt stoer, maar om half negen 's avonds gaat hier de boel al op slot. En dan is het heel rustig op straat.... Volgende dag weer retour Kuching.
Het laatste tripje wat we hier maken is naar het “Sarawak Cultural Village” in Damai. Dit is een soort openlucht museum waar van alle etnische groepen van Sarawak de traditionele gebouwen staan. Het zijn replica's van de originele longhouses maar dan wel zoals ze er uit zagen voor het tijdperk golfplaat en schotelantenne. Er zijn vandaag maar een paar bezoekers en de mensen die de longhouses bemannen vinden het leuk om een praatje te maken. De meeste dragen de traditionele kleding van hun stam. Rond de middag is er een dansvoorstelling met de dansen van de verschillende stammen. Het is wel een heel toeristisch gebeuren maar eigenlijk toch leuker dan eerder verwacht. Het geeft vooral een beeld van hoe het was.
En dan is uiteindelijk ook onze tijd in Kuching voorbij. En daarmee het hoofdstuk Borneo ten einde. Morgen vliegen we naar Singapore. Eens kijken wat daar allemaal is veranderd de laatste veertien jaar. Zucht, waar blijft de tijd... We zijn overigens maar twee nachten in Singapore en gaan dan door naar onze laatste bestemming: Sri Lanka!