De Pantanal is een enorme wetland zo'n 5x zo groot als Nederland. De grootste concentratie wilde dieren van Zuid-Amerika is hier te vinden. Eens kijken dus of we daar wat van mee kunnen pakken. Maar voordat we er eenmaal gearriveerd waren moest er nog wel wat gebeuren. Er was tenslotte nog een busritje te maken....

Bij de overstap na twee uur rijden begon het al goed, de vervolgbus zou pas twee uur later vertrekken i.p.v. aansluitend. En dan blijkt ook de airco in die bus niet te werken. Op zich niet zo'n probleem want dan zet je gewoon een raampje open...., maar dat kan dus niet in die fraaie touringcars. Hermetisch afgesloten en goed geïsoleerd. Dat werd dus vrij vochtig en geurig van binnen... Om zeven uur 's ochtends wordt bij een busremise de handel gerepareerd. In twee minuten. Als je het juiste mannetje kennelijk maar weet te vinden. We arriveren natuurlijk wel veel te laat in Campo Grande maar de heren van de “Ecological Expeditions” staan nog op ons te wachten. De tour blijkt nog niet vertrokken en er wordt snel even gebeld om door te geven dat we er aan komen en dat ze nog even moeten wachten. Het gratis ontbijt is echter al lang opgeruimd dus ik ren nog even naar een toko voor wat hap-en-snap werk. De minibus in en, Pantanal here we come!
Het is vier uur rijden over de Trans-Pantaneira, de enige verharde weg door dit immense gebied. Tot een uurtje voorbij het gehucht “Miranda”. Hier slaan we af de dirtroad op. Het minibusje wordt ingewisseld voor een “safari truck”. En we hobbelen nog veertig minuten over de zandweg. En dan, eindelijk, ons kamp voor de komende drie nachten. Het bestaat uit een aantal eenvoudige bouwsels met muskietengaas als wand. Een drietal zijn de slaapvertrekken met hangmatten, er is een eetruimte en een keuken. En douches en toiletten. Valt al met al helemaal niet tegen. We hebben ze wel eens eenvoudiger gezien.
Even douchen en dan kunnen we gelijk eten, ook al prima verzorgd!
Het is gezellig babbelen met alle andere gasten, een bonte verzameling nationaliteiten; Duits, Belgisch, Zwitsers, Engels, Israeli, Frans, Argentijns, Uruguaiaans en Hollands.
De dagen in de Pantanal bestaan uit het maken van excursies door het gebied, lopend, op de truck, met de boot, overdag en 's avonds. Heel veel dierenleven gezien, de capibara (grootste knaagdiersoort), de reuzenooievaar, de brulaap, de reuzenotter, de toekan, de armadillo (gordeldier), de emoe, enorm veel kaaimannen, en de 2 grootste ara soorten, de blauwe hyacint ara en de rood–gele ara.
En we hadden tijdens een van de boottochten op de Miranda rivier enorm mazzel; het pronkstuk van de Pantanal stak de rivier over; een jaguar!De gids ziet 'm zwemmen en brult “jaguar”, geeft vol gas met het bootje om dichterbij te komen. Zo'n twintig meter voor ons zwemt hij langs en verdwijnt in de hoge waterplanten langs de oever. Het bootje wordt de groene massa ingestuurd en iedereen kijkt of de koning van de Pantanal nog te zien is. Natuurlijk niets meer te zien, hij is verdwenen in het hoge groen. Vervolgens moet er twee man te water om de boot weer vlot te trekken uit de waterplanten.

Het is nu het einde van het droge seizoen. Over een maand zal het er hier totaal anders uit zien. Dan is de Pantanal weer de enorme watermassa waar hij om bekend staat. Nu is alles drooggevallen op een groot aantal kleine meertjes na. En in deze meertjes bulkt het van de kaaimannen (alligators). Overdag zie je er al veel maar als ik 's avonds met een zaklamp over het water schijn, weerspiegelen er honderden ogen boven de watervlakte.
In een van deze meertjes ook op piranha's gevist. Stuk vlees aan een haak, in het water, en binnen een seconde is je vlees verdwenen. Maar soms zijn de visjes wat onvoorzichtig en belanden ze wel aan de haak. De gids toont nog even de kwaliteit van het piranha gebit; een planten stengel wordt alsof het een keuken machine is door het visje aan mootjes gehakt! De gevangen vis gaat mee en wordt die avond bereid bij het avondeten. Vervolgens gevist op alligators. Met een visje vastgebonden aan de vislijn (zonder haak) je hengeltje uitgooien bij een van de alligators. Ze pakken de vis, gaan wild tekeer, proberen de vis naar binnen te werken en op dat moment trek je de hele handel weer terug. Kan je lang volhouden. Heel slim zijn ze niet deze jongens.
Al met al weer een paar geweldige dagen in de bush. We kunnen bij de terugreis met hetzelfde minibusje als heen weer naar Campo Grande en worden voor de deur van het hostel afgezet. Bij de trip was een gratis overnachting inclusief, dus die nemen we nu maar op. En dan even flink wassen, eerst tien lagen muggenspray van het lichaam, vervolgens een zak met kleren naar de lavanderia. En dan bedenken hoe we verder willen reizen. In eerste instantie is het plan om via Belo Horizonte naar Ouro Petro te reizen. Tweeëntwintig uur met de bus tot Belo Horizonte en dan nog eens drie naar Ouro Petro. Ja, Brazilië is een GROOT land! Maar dan ontdekken we nog vliegtickets voor vrijwel de busprijs naar Rio de Janeiro. Drie uurtjes vliegen..., tja, dan is de keus snel gemaakt... Bus kost 235 Real (€102), met Azul vlieg je voor 256 Real (€112), daar hoef je niet lang over na te denken toch?
Dus, morgen, op naar Rio!