Het plan is om vandaag direct vanuit Hama de bus naar Amman in Jordanie te pakken. Die zou om 1300 uur gaan zo is ons gisteren bij het busmaatschappijtje verzekerd maar je voelt hem al aankomen, vandaag dus toch weer niet... Vannacht om 0100 uur kunnen we mee. Nou ik dacht het niet..., dus toch dan maar via Damascus gaan reizen. Het had ons wel prettig geleken om deze metropool te omzeilen maar nu zit er niets anders op. En hier is de kans op een bus naar Amman nou eenmaal groter.

Dus eerst naar Damascus, we worden weer op een terminal in de buitenwijk gedropt en moeten nu naar het centrum zien te komen. Een taxichauffeur ziet z'n kans en vraagt het waanzinige bedrag van 500 SP. We lachen hem maar even vriendelijk toe (uit) en proberen het bij een paar microbusjes die verderop staan. Met handen en voeten weten we uit te leggen dat we naar de Garaj Baramkeh willen en gelukkig gaat er een die kant op. Een paar Syrische jongens die naast ons zitten hebben voordat we het goed en wel doorhebben al voor ons betaald en willen zeker niet dat we ze terugbetalen. Bij de Baramkeh hebben we weer eens mazzel, de bus naar Amman vertrekt over 10 minuten! Snel tickets gekocht en ingestapt dus.

Na een uurtje zijn we bij de grens. Een stempeltje gehaald om Syrie uit komen, door de checkpoint, gedropt bij een taxfree shop waar ze naast de drank en electronica enorme potten Nutella chocopasta verkopen(?!), met alle buspassagiers op een rijtje en dan de bagage laten checken, geld wisselen voor een Jordaans visa, stempeltje betalen, stempeltje halen, door de laatste check en daar zijn we in Jordanie. Eigenlijk heel voorspoedig, hopen dat het terug ook zo gaat...

Ook heel wat Saudi's en Kuweiti's bij de grens. Te herkennen aan de nummerplaten en het formaat auto, die zijn namelijk zonder uitzondering GROOT. Een hele verzameling enorme 4WD's met oliesjeikje's aan het stuur stuift de bus voorbij. Jordanie is gelijk veel droger dan Syrie. Hier geen velden vol graan of olijven maar dorre steenvlaktes.

Om een uur of zeven 's avonds in Amman. Hotel gezocht en wat gegeten. Anita althans want ik heb weer eens last van de drainage en doe het dus maar weer even rustig aan... Het koelt hier zodra het donker wordt gelijk lekker af. heerlijk temperatuurtje.

De volgende dag Amman in. Het doet hier allemaal al weer veel westerser aan dan in Syrie. Luxe shops en meer "geklede" mannen. Hoewel wel op z'n Arabisch want westerse muziek hoor je hier bijvoorbeeld nergens.

We bestijgen eerst een serie trappen om bij het citadel te komen. Deze ligt ook midden in het centrum, we ontdekken later dat we er zelfs uitzicht op hebben vanuit de hotelkamer. Het is een met Spaanse hulp deels gerestaureerd gebeuren. Met een fraai gerestaureerd paleis als hoogtepunt. En een fraai uitzicht op de stad met in de verte de gigantische vlaggenmast ( mtr) hoog boven de bebouwing. De Jordaniers zelf zeggen dat het de hoogste vrijstaande vlaggenmast ter wereld is... Hoog is ie in elk geval... Het national museum is ook gelegen bij het citadel en is inbegrepen bij de prijs, dus ook gelijk even een bezoekje gebracht. Interessant museum met voorwerpen uit opgravingen in heel Jordanie.

Dan naar het oude Romeinse theater. Een van de fraaist bewaard gebleven van z'n soort als we de boeken mogen geloven. Met een parkje met bomen er om heen waar wat theehuisjes staan. Lekker dus een uurtje in de schaduw gezeten. Vervolgd met een stadswandeling die we zelf maar hebben laten eindigen bij het hotel en daar op het heetste van de dag siesta gehouden.

In de namiddag wat gewinkeld voor ons ontbijt van morgen en kaartjes gepost, even geinternet en een (bedoeins)hapje gegeten.